Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxxviij. Capittel.

¶ Hiskia werdt ter doot toe cranck, maer de HEEre verlanghet hem dat leuen vijfthien Iaer.

1

⁺OP^† die tijt werdt Hiskia ter doot toe cranck. Ende de Propheet Iesaia de sone Amoz quam tot hem, ende seyde tot hem: Alsoo seyt de HEEre: Beschict dijn huys, want ghi sult steruen, ende niet leuendich blijuen.

+ A vers 1

† 4.Reg. 20.a.1 2.Pa. 32.c.24

2

Doen keerde Hiskia zijn aensicht totter wandtwaerts, ende aenbadt den HEEre,

3

Ende seyde:^† Och HEEre gedenct doch, hoe ick voor v ghewandelt hebbe, inder waerheyt, met volcomen herte, ende hebbe ghedaen so wat v behaecht heeft. Ende Hiskia weende seere.

† Eccle. 38.b.13.

4

⁺Doen geschiede dat woort des HEEren tot Iesaiam, ende seyde:

+ B vers 4

5

Gaet henen ende segt Hiskia: Alsoo spreeckt de HEEre de God dijns vaders Dauids. Ick heb dijn ghebet ghehoort, ende dijne tranen ghesien. Siet, ick wil tot uwe daghen noch vijfthien Iaren toe legghen,

6

Ende wil v tsamen met dese Stadt verlossen vander handt des Conincx tot Assyrien, wandt ick wil dese Stadt wel voorstaen.

7

Ende hebt dat tot een^† Teeken voor v vanden HEERE, dat de HEEre sulcx doen sal wat hy ghesproken heeft.

† 1.Reg. 2.g.34

8

Siet, ick wil de schaduwe aen den Sonnenwijser Ahas, thien linien te rugghe trecken, ouer welcke si gegaen is, alsoo dat de^† Sonne thien linien te rugge gaen sal aenden wijser, ouer welcke si ghegaen is.

† Iosue. 10.b.13. Eccle. 46.a.5 Baruc. 3.e.33.

9

Dit is de Scrift Hiskia des Conincx Iuda, doen hy cranck gheweest, ende van-der crancheyt ghesont gheworden was.

10

⁺Ick sprack: Nv moet ic totter poorten der Hellen varen, doen mijnen tijt wt was, wen ic noch langer dachte te leuen.

+ C vers 10

11

Ick sprack: Nv en moet ick niet meer sien den HEERE, Iae den HEERE inden Lande der leuender. Nv en moet ick niet meer sien de menschen, by den genen die haren tijt leuen.

12

Mijnen tijt is daer henen, ende van my wech ghenomen, ghelijck eens Herders hutken. Ende ick schuere mijn leuen af, ghelijck als een Weuer.

Hy suyget my dorre wt, Ghy maket dies met my een eynde, den dach voor den auont.

13

Ick dacht: Och mocht ick totten morghen toe leuen: Maer hy brack my alle mijn gebeente, ghelijc een Leeuwe, want ghy maectet met my wt, den dach voor den auont.

14

⁺Ick piepte ghelijck een Kraen ende Swaluwe, ende steende ghelijck als een duyue. Mijn ooghen wilden my breken, HEERE ick lijde noot, maket met my saechter.

+ D vers 14

15

O hoe wil ic noch spreken, dat hy my toe gheseyt heeft, ende doetet ooc, Ick sal my schouwen alle mijn leefdaghen, voor sulcke bedroeffenisse mijnder sielen.

16

HEEre daer af leeftmen, ende dat leuen mijns gheest staet gheheelijck in dat selue, want ghy legghet my in slape, ende ghy maect my leuendich.

17

Siet, om troost was my seer bange, Maer ghy hebt mijn siele ter herten ghenomen, op dat si niet en soude bederuen. Want ghy hebt alle mijne sonden achter v te rugghe gheworpen.

18

^† Want de Helle en louet v niet, also en prijst v oock de doot niet. Ende die in den graue varen, en wachten op uwe waerheyt niet.

† Eccle. 17.c.26 Psalm. 6.a.6 30.b.10. 88.b.12. 155.b.17.

19

Maer alleen de leuende louen v, ghelijck als ick nv doe. De vader sal den kinderen dijne waerheyt te kennen gheuen.

20

^† HEEre helpt my, so willen wy mijne liedekens singhen, soo langhe als wy leuen inden huyse des HEEren.

† Luc. 1.f.69.

21

Ende Iesaias beual, datmen een plaester van vijghen soude nemen, ende die op sinen sweere soude legghen, op dat hy ghesont mochte worden.

22

Maer Hiskia sprack: Welcken Teeken is dat, dat ic op in dat huys des HEEREN gaen sal?