Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xvij. Capittel.

¶ De straffinghe ende plaghe Damasci, ende des Lants Syrie.

1

⁺DIt is den last ouer^† Damascon. Siet, Damascus en sal geen stadt meer zijn, maer eenen veruallen steenhoope.

+ A vers 1

† Iere. 49.d.23 Amos. 1.a.3.

2

De steden Aroer sullen verlaten zijn, alsoo dat de Cudden aldaer weyden sullen, die niemant en sal veriaghen.

3

Ende het sal wt zijn met der^† Veste Ephraim, Ende dat Conincrijck tot Damasco, ende dat ouergebleuen tot Syrien, sal zijn, ghelijc als de heerlijcheyt der kinderen Israels, spreect de HEEre Sebaoth.

† Sterckte.

4

Tot dier tijt sal de heerlicheyt Iacobs dunne zijn, ende zijn vette Lijf sal mager zijn.

5

Want sy sal zijn, gelijc als wanneer een Coorn invergaderde inden oogst,⁺ Ende ghelijc als wanneer een met sinen arme de Ayren inoogstede, ende ghelijck als wanneer een, Ayren lase tot int dal Rephaim, ende eenen naeoogste daer in bleue.

+ B vers 5

6

^† Ghelijck als wanneermen eenen Olijfboom schudt, datter twee oft drie besien bouen inden toppe blijuen, oft als wanneer vier oft vijf vruchten aen de tacken hanghen, spreect de HEERE de Godt Israels.

† Esai. 24.b.13.

7

Tot dier tijt sal hem de mensche houden totten ghenen, die hem ghemaeckt heeft, ende zijn ooghen sullen opten Heylighen in Israel sien.

8

Ende hy en sal hem niet houden totten Altaren, die sine handen ghemaect hebben, ende niet sien op dat ghene dat zijne vingheren ghemaeckt hebben, noch op Bosschen, noch op Beelden.

9

⁺In die tijt sullen de steden haerder stercten zijn ghelijck als eenen verlaten struyck ende tack, die verlaten wert voor den kinderen Israels, ende sullen woeste zijn.

+ C vers 9

10

Want ghy hebt vergheten Gods dijns Heyls, ende niet ghedacht opten steen dijnder stercte.^* Daerom sult ghy lustighe planten setten: Maer daer mede sult ghy den vreemden de Wijnrijsen geleyt hebben.

* 4.Re. 16.b.10

11

Ter tijt des plantens sult ghi zijnder wel waernemen, dat dijn saet in tijts wasse: Maer inden oogste als ghy de Schoouen sult beeruen, sult ghy smerte eens bedroefden daer voor hebben.

12

^* O wee der menichte sulcx grooten volcx. Het sal ghelijck de zee ruysschen,⁺ Ende dat rumoer der Lieden sal woeden, ghelijck als groote wateren woeden, Ia ghelijck als groote wateren rasen, so sullen de Lieden rasen.

* Esai. 7.d.33. 36.a.1.

+ D vers 12

13

^† Maer hy salse schelden, so sullen si verre wech vlieden, ende hy salse veruolghen, ghelijck den stof op de Berghen, vanden winde geschiet, Ende ghelijck als eenen draeywint vant onweder geschiet.

† Esaie. 9.a.2. 37.f.36.

14

Ontrent den Auont, Siet, soo is daer verschrickinghe, ende eert morgen wort, so en zijn si daer niet meer. Dat is tloon van onsen Roouers, ende dat erfdeel, der gheender die ons dat onse nemen.