Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .ij. Capittel.

1

⁺ ICk ben een bloem te Saron, ende een roose int dal.

+ A vers 1

2

Ghelijck een roose onder de doornen, so is mijn vriendinne onder de dochteren.

3

Ghelijck eenen Appelboom onder de wilde boomen, soo is mijn vrient onder den sonen. Ic sit onder de schaduwe diens dien ick beghere,^* ende zijn vrucht is mijnder kelen soete.

* Psa. 119.n.103

4

Hy leydt my inden wijnkelder, ende de liefde is zijn banier ouer my.

5

Hy ver-quict my met bloemen, ende laeft my met appelen: Want ic ben cranc van liefden.

6

^* Sijn slincke handt leyt onder mijn hooft, ende zijn rechte handt omhelset my.

* Canti. 8.a.3.

7

^+‡ Ick beswere v ghy dochteren Ierusalems by den Rehen, oft by den Hinden opten velde, dat ghy mijne vriendinne niet op en wect, noch en roert, tot dattet haer seluen behaecht.$

+ B vers 7

‡ Canti. 3.a.5. 8.a.4.

8

Dat is de stemme mijns vrients. Siet, hy coemt, ende huppelt op de bergen, ende springt op de cleyne berghen.

9

Mijn vrient is gelijc eenen Rhee of iongen Hirte. Siet, hy staet achter onsen want, ende siet doort venster, ende kijct door de tralien.

10

Mijne vrient antwoordet ende spreect tot my: Staet op mijn vriendinne, mijn schoone, ende coemt herwaerts:

11

Wandt siet, de winter is vergaen, Den regen is wech ende daer henen,

12

De bloemen zijn daer voort ghecomen inden Lande, De Meytijt is toe ghecomen, ende de Tortelduyue laet haer hooren, in onsen lande,

13

Den vijchboom heeft knoppen gecregen^* De wijnstocken hebben oogen ghecreghen, ende gheuen haren rueck. Staet op mijne vriendinne, ende coemt, mijn schoone coemt herwaerts.

* Canti. 7.b.12.

14

⁺ Mijn duyue in de keye gaten, in de steen reten, toont my uwe gedaente. Laet my uwe stemme hooren, want uwe stemme is soete, ende uwe ghedaente lieflijck.

+ C vers 14

15

Vangt ons de vosschen, de cleyne vosschen,^† die de wijnberghen verderuen, want onse wijnberghen hebben ooghen ghecregen.

† Psal. 80.b.14

16

Mijn vrient is mijne, ende ick ben sine, die onder de roosen weydet,

17

Tot dat den dach coel worde, ende de schaduwen wijcken. Keert weder, wordt ghelijc een Rhee, mijne vrient, oft ghelijc een ionghe Hyrte op de scheyde berghen.