Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .ij. Capittel.

¶ Hy schildert ende beworpt in dit capittel ende oock in dandere dicwils de redenen ende manieren, welcke de Godtloose hebben.

1

⁺ICk sprack in mijn herte: Welaen, Ick wil wellustich leuen, ende goede daghen hebben, mer siet, dat was ooc ydelheyt.

+ A vers 1

2

Ick sprack totten lachen: Ghy zijt dul. Ende totter blijschappen: Wat maect ghy?

3

Doen dachte ick in mijn herte, mijn lichaem vanden wijn af te trecken, ende mijn herte totter wijsheyt te leyden, dat ick begrepe wat dwaesheyt is, tot dat-ic leerde, wat den menschen goet ware, dat si doen souden, alsoo langhe als sy onder den Hemel leuen.

4

Ick dede groote dingen.^† Ic timmerde huysen, Ick plantede wijnberghen.

† 3.Reg. 3. 4. 5. 6. 7.

5

Ic maecte my houen, ende lusthouen, ende plante daer alderhande vruchtbaer boomen in.

6

Ick maecte my waterpoelen, om daer wt dat wout der groenender boomen te wateren.

7

^† Ic had knechten ende maerten, ende ghesinne. Ic had een grooter Haue aen Runderen ende Schapen, dan alle die voor my te Ierusalem gheweest waren.

† 3.Reg. 4.a.1.

8

^+† Ic vergaderde my oock siluer ende gout, ende vanden Coninghen ende landen eenen schat. Ick bestelde my Sangers ende Sangerssen, ende wellust der menscen, ende alderley snarenspel.

+ B vers 8

† 2.Par. 9.c.13. Eccl. 47.d.26 3.Reg. 10.e.27

9

Ende nam toe bouen alle die voor my te Ierusalem geweest waren. Ooc bleef de wijsheyt by my,

10

Ende alle wat mijne oogen wenschten, dat liet ick hen, ende en verboot mijnder herten gheen vruechde, dat het vrolijck was van alle mijnen arbeyt: Ende dat hielt ick voor mijn deel van allen mijnen arbeyt.

11

Maer doen ick aensach alle mijne wercken, die mijn hant ghedaen hadde, ende de moeyte, die ic gehadt hadde, Siet, doen was het altemael ydelheyt ende iammer, ende niet meer onder der Sonnen.

12

Doen keerde ic my om te sien de wijsheyt, ende cloeckheyt, ende dwaesheyt. Want wie weet wat die voor een mensce worden sal, nae den Coninck, dien si alreede ghemaect hebben?

13

^† Doen sach ick, dat de wijsheyt de dwaesheyt te bouen ginc, ghelijck als dat licht de duysternisse.

† 2.Cor. 6.c.14.

14

Dat den wijse sine ooghen int hooft staen:^† Maer dat de Sotten in duysternisse gaen,^* ende merckte doch, dattet den eenen gaet ghelijck den anderen.

† Prou. 4.c.19. Iob. 5.b.14.

* Eccle. 9.a.2. Iob. 9.b.22.

15

⁺Doen dachte ick in mijnder herten: Want het dan den Sotten gaet, ghelijck my, Waerom heb ick dan nae wijsheydt ghestaen? Doen dacht ick in mijn herte, dat sulcx oock ydel si.

+ C vers 15

16

Want men ghedenct des wijsen niet eewelijck, effen soo weynich ghelijck des Sotten, Ende de toecomende daghen vergeten alle dinck.^† Ende ghelijc als de wijse sterft, also oock de sotte.

† Psa. 49.a.11 Iob. 21.c.23.

17

Daerom verdroot my te leuen, want het beuiel my qualijc, soo wat onder der Sonnen gheschiet, dat het soo gheheelijck ydelheyt ende moeyte is.

18

Ende my verdroot alle mijns arbeyts, dien ick onder der Sonnen hadde, dat ic den seluen eenen mensche laten moest, die na my zijn soude.

19

Want wie weet, oft hy wijs, oft dul zijn sal? Ende sal nochtans heerschappen in alle mijnen arbeyt, dien ick wijslijck ghedaen hebbe, onder der Sonnen, Dat is oock ydelheyt.

20

Daerom keerde ic my derwaerts, dat mijn herte aflaten soude van allen arbeyt, dien ick dede onder der Sonnen.

21

Want een mensche die sinen arbeydt ghedaen heeft, met wijsheyt, vernuft ende gheschicktheyt, moeten eenen anderen tot een erfdeel laten, die daer niet aen ghearbeyt en heeft, Dat is oock ydelheyt, ende een groot ongheluck.

22

Want wat vercrijcht de mensche, van alle sinen arbeyt, ende moeyten zijns herten, die hy heeft onder der Sonnen?

23

⁺Dan alle zijn leefdaghe smerten met bedructheyt ende verdriet? Dat oock zijn herte snachts niet en rust, dat is oock ydelheyt.

+ D vers 23

24

En ist nv den mensce niet beter,^† dat hy ete ende drincke, ende sine siele vrolijck sy in sinen arbeyt? Maer^* sulcx sach ic ooc, dat het van Gods hant coemt:

† Eccle. 3.b.13.c.23. 5.c.17.

* Act. 14.c.26.

25

Want wie heeft vrolijcker ghegeten, ende hem meer verhuecht dan ick?

26

Want dien mensche, diet hem behaecht, geeft hy wijsheyt, kennisse ende vruechde: Maer den Sondaer gheeft hy ongheluc, dat hy vergadere, ende te hoop hooppe, ende het doch dien gegeuen worde, die Gode behaecht, daerom is dat oock enckel iammer.