Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xix. Capittel.

1

⁺ EEn^* arm man, die in zijnder vromicheyt wandelt, is beter, dan een verkeert man met sinen lippen, die doch een sot is.

+ A vers 1

* Prou. 28.a.6. Eccle. 19.d.23.

2

Waermen niet met vernuft en handelt, daer en gatet niet wel toe: Ende wie snel is metten voeten, die doet schade.

3

De dwaesheyt eens menschen verleydet sinen wech, dat zijn herte teghen den HEEre raset.

4

^* Goet maect veel vrienden: Maer die arme wort van sinen vrienden verlaten.

* Prou. 14.c.20

5

^† Een valsche ghetuyge en blijft niet onghestraft: Ende wie vrijlijck lueghen spreect, die en sal niet ontcomen.

† Deut. 19.d.19 Prou. 21.d.28. 24.d.18. 25.e.38. Susan. 1.g.62

6

Vele wachten opten persone des Vorsten: Ende zijn altemale vrienden, des gheens, die daer gheschencken gheeft.

7

^† Den armen haten alle sine broeders, Iae oock sine vrienden maken hen verre van hem: Ende wie hem op woorden verlaet, dien en ghewort niet.

† Gene. 37.b.11. Psal. 69.b.9.

8

⁺ Wie cloec is, die heeft lief zijn leuen: Ende die verstandige vindet wat goets.

+ B vers 8

9

^† Een valsche ghetuyge en blijft niet onghestraft: Ende soo wie vry lueghen spreect, die sal vergaen.

† Prou. 19.a.5. Deut. 19.d.19. Susan. 1.g.62

10

Den sotten en staet het niet wel, goede dagen hebben: Veel min eenen knecht te heerschappen ouer Vorsten.

11

Wie verduldich is, die is een cloeck mensch, ende tis hem eerlijck, dat hy onduechde verhooren can.

12

^* Die onghenade des Conincx, is gelijck dat brullen eens iongen Leeus: Mer zijn genade is^† gelijc dauwe op dat gras.

* Prou. 28.c.15.

† Psal. 133.a.3.

13

Een sotachtich soon, is zijns Vaders herten leedt:^* Ende een kijfachtich wijf, is een ghestadich druypen.

* Prou. 27.b.15

14

Huys ende goet eruen de Ouders:^† Maer een vernuftich wijf coemt vanden HEERE.

† Prou. 18.c.22. 31.b.10. Eccle. 26.a.1.

15

Luyheyt brengt slaep: Ende een leechgaende siele, sal hongher lijden.

16

^+* Wie dat ghebodt bewaert, die bewaert zijn leuen: Maer wie sinen wech verachtet, die sal steruen.

+ C vers 16

* Eccle. 15.c.20.

17

^* Wie hem des armen ontfermt, die leenet den HEEre,^† die sal hem dat goede weder verghelden.

* Psal. 112.a.5.

† mat. 10.d.42 25.d.40.

18

^‡ Castijt uwen sone, te wijle datter hope voorhanden is: Maer en laet uwe siele niet beweecht worden, hem te dooden.

‡ Pro. 13.c.24 23.b.13. 29.b.17. Eccle. 30.a.1.

19

Want groote verbolgentheyt brengt schade: Daerom laet hem los, so cont ghy hem meer castijen.

20

Hoort den raet, ende neemt aen de tucht, dat ghy hier naemaels wijs zijt.

21

^* Daer zijn vele aenslaghen in eens mans herte: Mer den raet des HEEren blijft bestaende.

* Prou. 16.b.9.

22

Een mensche verchiert sine weldaet: Ende een arm is beter dan een luegenaer.

23

⁺ De vreese des HEEren vordert totten leuen: Ende sal sadt blijuen dat geen quaet hem besoecken en sal.

+ D vers 23

24

^† De luye verbercht zijn handt inden boesem, ende en canse niet weder totten monde ghebrenghen.

† Prou. 26.b.13

25

^† Slaetmen den bespotter, soo wordt den slechten voorsichtich. Straftmen eenen verstandigen, so wort hy vernuftich.

† Prou. 21.b.11.

26

Wie den vader verstoort, ende de moeder veriaecht, dat is een schandelijc ende veruloect kint.

27

^* Laet af mijn Sone te hooren de onderwijsinghe, die daer afleydet van vernuftigher leeringhe.

* Collo. 2.a.8.

28

Een valsch ghetuyghe bespottet dat Gherichte: Ende der godtloosen mont verslindet dat onrecht.

29

Den bespotter zijn straffingen bereyt:^† Ende slaghen opter sotten rugghe.

† Prou. 10.b.13.