Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Den .xc. Psalm.

Een ghebet Mosy des Mans Gods.

1

⁺HEEre Godt, ghy zijt ons toeulucht voort ende voort.

+ A vers 1

2

^† Eer dan de Berghen werden, ende de Aerde, ende de werelt geschapen werde, zijt ghy Godt van eewicheyt tot eewicheyt.

† Prou. 8.c.23. Collos. 1.b.15. Ioan. 17.a.5.

3

Ghy die de Menschen laet steruen, ende spreeckt: Coemt weder ghy menschen kinderen.

4

Want^† duysent iaer zijn voor v, ghelijck den dach die ghisteren voorleden is: Ende ghelijck een nachtwake.

† 2.Pet. 3.b.8.

5

Ghy laetse daer henen varen als eenen stroom, ende zijn^† ghelijc eenen slaep, ghelijck als een gras dat doch gheringe verwelcket.

† Psal. 73.c.20.

6

^* Dat daer vroech bloeyt, ende gheringhe verwelcket, ende des Auonts afghehouwen wort, ende verdorret.

* Psal. 103.b.15 Esaie. 40.a.6 Eccle. 14.b.15 1.Pet. 1.d.24. Iacob. 1.b.10.

7

⁺Dat maect dijnen toorne, dat wy soo vergaen, ende dijne gramschap, dat wy soo onuersiens steruen moeten.

+ B vers 7

8

Want onse misdaet set ghy voor v, onse onbekende sonde, int licht voor v Aensichte.

9

Daerom varen alle onse daghen daer henen door uwen toorne, wy brengen onse iaren ouer ghelijck een onnutte reden.

10

^† Onse leuen duert tseuentich Iaer, wanneert hooch coemt, soo zijnt tachtentich iaer: Ende wanneert costelijck gheweest is, soo ist moeyte ende arbeyt gheweest,^* want het vaert snel wech, als vloghen wy daer af.

† Eccle. 18.b.19.

* Iob. 7.a.6. 9.c.25. 14.a.5.

11

Maer wie gheloouet, dat ghy soo seer vertorent? Ende wie vreest hem voor sulcke uwe verbolghentheyt?

12

^* Leert ons bedencken, dat wy steruen moeten, op dat wy verstandich worden.

* Psal. 39.a.5.

13

⁺HEEre, keert v doch weder tot ons, ende zijt uwen knechten ghenadich.

+ C vers 13

14

Veruult ons vroech met uwer ghenaden, soo willen wy roemen, ende vrolijck zijn onse leefdaghe.

15

Verblijdt ons nv weder, na dien ghy ons langhe plaecht, nae dien wy soo langhe ongheluck lijden.

16

Bewijst uwen knechten uwe wercken, ende uwe eere haren kinderen.

17

Ende de HEEre onse Godt sy ons vriendelijck, ende vordere dat werck onser handen by ons: Iae dat werck onser handen wilde hy doch vorderen.