Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)
(2011)–Anoniem Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)– Auteursrechtelijk beschermdEenen Psalm Assaph. | |
1Ga naar margenoot+GOdt de HEERE de Machtighe spreect, ende roept de Werelt, vanden opganck der Sonnen totten onderganck. | |
3Onse Godt coemt, ende en swijcht niet:Ga naar margenoot† Verslindende vyer gaet voor hem henen, ende rontom hem een groot onweder. | |
4Hy roept Hemel ende Aerde, dat hy zijn volck oordeele. | |
5Vergadert my mijn Heylighen, die dat verbont meer achten dan Offerhande. | |
6Ga naar margenoot* Ende de Hemelen sullen zijne gherechticheyt vercondighen: Want Godt is Richter. Sela. | |
7Hoort mijn Volck, laet my spreken: Israel laet my onder v ghetuyghen: Ick Godt, ben dijn Godt. | |
8Ga naar margenoot† Van uwer Offerhanden wegen, en straffe ick v niet, uwe Brantofferen zijn doch anders altoos voor my. | |
9Ic en wil niet van uwen huyse Ossen nemen, noch Bocken wt uwen stallen. | |
10Want alle dieren int Wout zijn mijn, ende dat Vee op de Berghen, daerse by duysenden gaen. | |
11Ick kenne alle dat gheuoghelte op de Berghen: Ende alderley gedierte op den Velde, is voor my. | |
12Waert dat my hongherde, so en wilde ic v daer van niet seggen.Ga naar margenoot† Want den Aertbodem is mijn, ende al wat daer in is. | |
13Meynt ghy dat ic Ossen vleesch eten wille, oft Bocken bloet drincken? | |
16Maer totten Godloosen spreect God: Wat vercondicht ghy mijn Rechten, ende neemt mijn verbont in uwen mont? | |
17So ghy doch de castijdinghe haet, ende worpt mijn woorden achter v. | |
18Wanneer ghi eenen Dief siet, so loopt ghy met hem, ende hebt ghemeynschap met den Ouerspeelders. | |
19Vwen mont laet ghy dat boose spreken, ende v tonghe drijft valscheyt. | |
20Ghy sittet ende spreect teghen uwen broeder, den sone uwer MoederGa naar margenoot† blameert ghy. | |
21Dat doet ghyGa naar margenoot* ende ick swijghe, soo meynt ghy, ick sal zijn ghelijc ghy: Maer ick wil v straffen, ende wilt v onder ooghen setten. | |
22Merct doch dat, ghy die Godts verghetet, dat ick v niet teenemael wech en rucke, ende daer en sy gheen Verlosser meer. | |
23Wie danck offert, die prijst my, ende daer is den wech, dat ick hem wijse dat Heyl Godts. |
|