Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxxvij. Capittel.

¶ Een beschrijuinghe des ghewelts Gods, Ende een berispinghe Iobs.

1

⁺DAer af ontsettet hem mijn herte, ende beeft,

+ A vers 1

2

Lieue hooret doch, hoe sinen donder toornet, ende wat voorspreken van sinen monde wtgaet.

3

Hy siet onder alle Hemelen, ende sinen blicxsem schijnt op de eynden der Aerden.

4

Nae hem hommelet den donder, ende hy dondert met zijn groot gheluyt.

5

Ende als sinen donder ghehoort wort, soo en canmens niet ophouden.

6

Godt dondert met sinen donder grouwelijck, ende doet groote dinghen, ende en wordt nochtans niet bekent.

7

Hy^† spreket totten sneeu, soo is hy also haest opter Aerden:

† Ps. 147.b.16.

8

Ende totten slach regen, so is den slachregen daer met macht.

9

Alle menschen heeft hy inder hant als besloten. Op dat de Lieden leeren, wat hy doen can.

10

Dat wilt dier gaet in de holen, ende blijft in zijn plaetse.

11

Vant Suyden coemt den tempeest, ende vant Noorden de coude.

12

⁺Vanden^† adem Gods coemt den voorst, ende groot water, als hi laet ontdoyen.

+ B vers 12

† Ps. 147.b.17.

13

De dicke wolcken scheyden hen, dattet claer worden soude, ende door den neuel breect zijn licht.

14

Hy keert de wolcken, werwaerts hy wilt, dat sy beschicken allet wat hi hen ghebiet op den Aertbodem,

15

Het sy ouer een geslacht, oft ouer een landt, soomen hem ontfermhertich vint.

16

Daer mercket op Hiob, staet, ende begrijpt de wonderlijcheden Gods.

17

Weet ghy, wanneer God sulcx ouer hen brengt? Ende wanneer hy dat licht zijnder wolcken voort laet comen?

18

Weet ghy, hoe hen de wolcken verstroyen? Welcke wonderlijcheden de volcomene weten.

19

Dat uwe cleederen warm zijn, als dat Landt stille is vanden Suyden wint.

20

⁺Ia ghy sult met hem de wolcken wt breyden, die daer vaste staen, als eenen gegoten Spiegel.

+ C vers 20

21

Leert ons, wat wy hem seggen sullen. Want wy en sullender niet aenreycken van duysternisse.

22

Wie sal hem vertellen dat ic spreke? Ist dat yemant spreect, die wordt verslonden.

23

Nv en sietmen dat licht niet, dat inde wolcken heller licht: Maer als de wint waeyt, soo wort het claer.

24

Vant Noorden coemt gout, tot lof vanden veruaerlijcken Godt.

25

Maer den Almachtighen en connen si niet begrijpen, die soo groot is van cracht. Want hy en sal van sinen Recht ende goeder saken gheen rekenschap gheuen.

26

Daerom, moeten hem de lieden vreesen: Ende hy en vreest hem voor gheenen, hoe wijs si oock zijn.$