Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxix. Capittel.

¶ Iob verhaelt zijnen voorseyden rustighen staet ende onschult, oock die goede wercken die hy ghedaen heeft.

1

⁺ENde Hiob hief noch eens zijn sprueken op ende sprack:

+ A vers 1

2

O oft ick ware als inden voorledenen maenden, inden dagen doen my Godt bewaerde.

3

Doen zijn licht ouer mijn hooft scheen ende ick by zijnen lichte in duysternisse ghinck.

4

Gelijck ic was inder tijt mijnder ioncheyt, doen Gods^† verholentheyt ouer mijn Hutte was.

† Heymelicheyt

5

Doen de Almachtighe noch met my was, ende mijn kinderen rontsom my.

6

Doen ick mijn treden in boter wiessche, ende de steenen my olie vloet goten.

7

⁺Doen ic totter poorten wtghinck inde Stadt, ende liet my mijnen stoel opter straten bereyden.

+ B vers 7

8

Doen my die Ionghen saghen, ende hen verstaken, ende die Ouden voor my op stonden.

9

Doen die Ouerste op hielden te spreken, ende leyden haer hant op haren mont.

10

Doen haer de stemme der Vorsten verberchde, ende haer tonghe

[p. 196r]

aen haren^* kaeck cleefde.

* Tgehemelte des monts.

11

Want welc oore my hoorde, dat prees my salich, ende welc ooge my sach, dat getuychde van mi.

12

^* Want ick verloste den armen, die daer riep, ende den weese die gheenen hulper en hadde.

* Prou. 21.b.13. 2.Cor. 11.c.18.

13

Die segheninge des, die verderuen soude, quam op my: Ende ick verblijde dat herte der weduwen.

14

^† Gerechticheyt was mijn cleet dat ick aentrock, ghelijck eenen rock: Ende mijn recht was mijn Vorstelijcke beschuttinghe.$

† Esaie. 59.c.17. Sap. 5.c.19. Ephe. 6.b.14 1.Thess. 5.a.8.

15

Ick was des blinden ooghe, ende des lammen voet.

16

Ick was een vader der armer, ende welcke sake ic niet en wiste, die ondersocht ick.

17

Ick brack de kinnebactanden des ongerechten,^† ende ructe den roof wt zijnen tanden.

† Gene. 14.c.16

18

⁺Ick dacht: Ick wil in mynen nest steruen, ende mijnder dagen veel maken, ghelijc des sants.

+ C vers 18

19

Mijn saet ghinck op aent water, ende den dauwe bleef ouer mijnen oogst.

20

Mijne heerlijcheyt vernieude haer alleneen aen my, ende mijnen boghe beterde hem in mijn hant.

21

Men hoorde na my toe, ende swegen, ende verwachteden op mijnen raet.

22

Na mijne woorden en sprack niemant meer, ende mijn reden druypte op hen.

23

Sy wachteden op my, ghelijck als op den reghen: Ende sperden haren mont open, ghelijck als na den auontreghen.

24

Als ick met hen lachte, soo en worden si niet te stout daer op, ende dat licht mijns aensichts en maecte my niet minder.

25

Als ic tot haren saken wilde comen, so moest ick bouen aen sitten: Ende woonde ghelijck een Coninck onder den crijchsknechten,^* doen ick troostede, die daer rouwe droeghen.

* Eccle. 7.d.37.