Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .ij. Capittel.

¶ Hiob wort oock van Sathan inden lichaem aengetast, dwelc hy nochtans verdraecht met grooter patientie.

1

⁺MAer het geuiel inden daghe^† doen de kinderen Gods quamen ende traden voor den HEEre, dat Satan oock onder hen quam, ende voor den HEEre tradt.

+ A vers 1

† Iob. 1.b.6.

2

Doen sprac de HEEre tot Sathan: Van waer coemt ghy? Sathan andtwoorde den HEEre ende sprack: Ick heb dat Landt rontsom door ghetrocken.

3

De HEERE sprack tot Sathan: En hebdy gheen achte gehadt op mijnen knecht Hiob? Want zijns gelijcx en is inden lande niet, slecht ende recht Godt vreesende, ende schouwende dat quaet, ende blijft noch vast by zijnder vroomheyt. Maer ghi hebt mi beweecht dat ic hem sonder oorsake bedoruen heb.

4

Sathan antwoorde den HEEre, ende sprack: Huyt om huyt,^† ende al wat een Man heeft, laet hy voor zijn leuen.

† Prou. 13.a.8.

5

Maer steect v hant wt, ende tast zijn ghebeente ende vleesch aen: Wat gheldet, hy sal v int aensichte seghenen?

6

⁺De HEEre sprack totten Sathan: Siet daer, hy sy in uwer handt, doch spaert zijn leuen.

+ B vers 6

7

Doen voer de Sathan wech vanden aensicht des HEEren, ende sloech Hiob met boosen sweren, vanden voetsolen aen, totten top zijns hoofts toe.

8

Ende hy nam een stuck van eenen pot, ende^* schrabde hem, ende sat inde asscen.

* Craude.

9

^† Ende zijn wijf sprack tot hem: Blijft ghy noch vast by uwe vroomheyt? Ia, segent God ende sterft.

† Mich. 7.a.6 Tob. 2.d.16. Mat. 10.c.36.

10

Maer hy sprack tot haer: Ghy spreect ghelijck de sotte wijuen spreken. Hebben wy dat goet ontfaen van Gode, ende en souden wy dat quaet oock niet aen nemen?^† In allen desen en besondichde hem Hiob niet met zijne lippen.

† Iob. 1.c.23.

11

^+* Maer doen de drye vrienden Hiobs hoorden, alle dat ongeluck dat ouer hem ghecomen was, quamen sy een yeghelijc van zijnder plaetsen. Eliphas van Theman, Bildad van Suah, ende Sophar van Naema. Want sy werdens eens, dat sy souden comen om hem te beclagen, ende te troosten.

+ C vers 11

* Iob. 42.b.9.

12

Ende doen sy haer ooghen van verre opsloeghen, en kenden sy hem niet, ende hieuen haer stemmen op, ende weenden. Ende elck verschuerde zijn cleet, ende sprengden Aerde op haer hooft ten Hemel.

13

Ende saten met hem opter Aerden seuen daghen ende seuen nachten, ende en spraken niet met hem: Want sy sagen dat de smerte seer groot was.