Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .viij. Capittel.

¶ De Coninck gheeft der Coninghinnen Amans huys, ende tot haerder bede soo ghebiet hy datmen in allen Landen schrijue, om Amans ghebot te werderroepen.

1

⁺ OP dien dach gaf de Coninc Ahasueros der Coninghinnen Esther dat huys Hamans, des viants der Ioden. Ende Mardachai quam voor den Coninck. Want Esther gaf hem te kennen hoe hy haer bestont.

+ A vers 1

2

Ende de Coninck trock af sinen vingherlinck, dien hi van Haman ghenomen had, ende gaf dien Mardachai. Ende Esther settede Mardachai ouer dat huys Hamans.

3

Ende Esther sprack voort voor den Coninc, ende viel hem te voet, ende smeecte hem, dat hy wech soude doen de boosheyt Hamans des Agagiten, ende sine aenslaghen, die hy teghen de Ioden verdacht hadde.

4

Ende de Coninc recte den gulden scepter wt tot Esther. Doen stont Esther op, ende tradt voor den Coninck,

5

Ende sprack: Behaget den Coninck, ende heb ick ghenade gheuonden voor hem, ende ist den Coninck gheleghen, ende ick hem behage, so scrijue men dat de brieuen der aenslaghen Hamans, des soons Medatha des Agagiten, wederroepen worden, die hy gescreuen heeft, om de Ioden te verdoen, in allen Landen des Conincx.

6

Want hoe can ick dat quaet aenghesien, dat mijnen volcke ouercomen soude?⁺ Ende hoe can ick aengesien dat mijn geslachte vergae?

+ B vers 6

7

Doen sprack de Coninck Ahasueros totter Coninginnen Esther, ende tot Mardachai den Iode: Siet, ick hebbe Esther dat huys Haman gegeuen, ende men heeft hem aen eenen boom ghehangen, om dat hy zijn hant aen de Ioden heeft gheslaghen.

8

Soo schrijft ghy nv voor de Ioden, soo het v behaecht, in des Conincks name, ende besegelt het met des Conincx rinck. Want de schriften die in des Conincx name geschreuen, ende met des Conincx rinck beseghelt worden, en mocht niemant wederroepen.

9

Doen werden des Conincx schrijuers geroepen, in dier tijt, inder derder maent, dat is de maent Siuan, inden drientwintichsten daghe. Ende daer werden brieuen gheschreuen, so Mardachai gheboot, totten Ioden ende tot den Vorsten,⁺ Landtvoochden ende Hooftlieden inde Landen, van India aen tot Moren landt toe, te weten, hondert ende seuenentwintich Landen, elcken Lande nae sinen schrifte, elcken volcke na zijnder talen, ende den Ioden na haer schrift ende tale.

+ C vers 9

10

^* Ende si werden in des Conincx Ahasueros naem gescreuen, ende met des Conincx rinck beseghelt. Ende hy sant de brieuen door de rijdende boden, op ionge muylen.

* 2.Hes. 3.a.23.

11

Daer in dat de Coninck den Ioden beual, so waer dat si in de steden waren, hen te vergaderen, ende te staen voor haer leuen, ende te vernielen, te verworgen, ende te verdoene alle macht des volcx ende Lants die hen benauden, met den kinderen ende wijuen: Ende haer goet te roouen,

12

Op eenen dach in allen Landen des Conincx Ahasueros, te weten, inden derthiensten daghe der twaelfster Maent, dat is de maent Adar.

13

Dat inhout des scrifts was: Dat een ghebot ghegeuen ware in allen Landen te vercondighen allen volcken, dat de Ioden op dien dach bereet souden zijn, hen seluen te wreken aen haer vianden.

14

⁺ Ende de rijdende boden op de muylen, reden

+ D vers 14

[p. 188v]

snellijck, ende haestelijck wt, nae den woorde des Conincx. Ende dat ghebot werdt op de Borch Suzan aengheslaghen.

15

Ende Mardachai ghinck wt vanden Coninck in Coninclijcke cleederen, gheel ende witte, ende met eender grooter gulden croone, ghecleet met eenen lijnen ende purpuren mantel: Ende de stadt Suzan iuychte ende was vrolijc.

16

Maer den Ioden was een licht ende blijschap, ende iolijt, ende eere ghecomen.

17

Ende in alle Landen ende steden, in welcke plaetse des Conincx woort ende ghebot quam, daer was blijscap ende iolijt onder de Ioden, wel leuen ende goede daghen, Alsoo dat vele der volcken int Landt Ioden werden. Want de vreese der Ioden quam ouer hen.$