Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .ix. Capittel.

¶ De Ioden wreken haer aen hare vianden, Hamans sonen die werden oock ghehanghen, ende vele vander Ioden vianden ghedoot.

1

⁺ INder twelfster maent, dat is de maent Adar, inden derthiensten daghe, dien des Conincx woort ende gebot, gestelt hadde datment doen soude, iuyst opten seluen dach, doen de Vianden der Ioden hoopten haer te ouerweldighen, keerde het hem om, dat de Ioden hare vianden ouerweldighen souden.

+ A vers 1

2

Doen vergaderden hen de Ioden in hare Steden, in alle Landen des Conincx Ahasueros, dat si de handen souden slaen aen de gene die hen quaet wilden, ende niemandt en conste hen wederstaen. Want haer vreese was ouer allen volcken ghecomen.

3

Oock alle Ouersten in de Landen, ende Vorsten, ende Lantvoochden, ende Officiers des Conincx, verhieuen de Ioden: Want de vreese Mardachai quam ouer haer.

4

Want Mardachai was groot inden huyse des Conincx. Ende zijn gheruchte ghinck wt in alle Landen, hoe hy toe nam ende groot werdt.

5

Alsoo sloeghen de Ioden aen allen haren vianden met des sweerts slach, ende sloeghen doot, ende vernielden, ende deden nae haren wille met den ghenen, die haer vianden waren.

6

⁺ Ende op de borch Suzan, sloeghen doot ende verdeden de Ioden vijf hondert mannen,

+ B vers 6

7

Daer toe sloegen si doot Parsandatha, Dalphon, Aspatha,

8

Porata, Adalia, Azidatha, Patmasta, Arissai,

9

Aridai, Vaiesatha, de thien sonen Haman, des soons Medatha des viants der Ioden. Maer aen sine goeden en sloegen sy de handen niet.

10

Ter seluer tijt quam dat ghetal der dootgeslagener op de borch Suzan voor den Coninck.

11

Ende de Coninck sprack totter Coninghinnen Esther: De Ioden hebben op de borch Suzan vijf hondert mannen doot gheslaghen ende verdaen, ende oock de thien sonen Haman. Wat sullen si dan noch doen inden anderen Landen des Conincx? Wat bidt ghy datmen v gheue? Ende wat begheert ghy meer datmen doen sal?

12

Esther sprack: Behaget den Coninck, soo late hy de Ioden morghen tot Suzan oock doen, nae dat ghebot van heden, dat si de thien sonen Haman aen den boom hanghen.

13

Ende de Coninck hiet alsoo doen. Ende dat ghebot wert tot Suzan aengheslaghen, ende de thien sonen Haman werden ghehanghen.

14

Ende de Ioden vergaderden hen tot Suzan, opten veerthiensten dach, der maent Adar, ende sloeghen doot tot Suzan drie hondert mannen, maer aen hare goeden en sloeghen si hare handen niet.

15

⁺ Maer die ander Ioden inde Landen des Conincx quamen te samen, ende stonden voor haer leuen, dat si hen ruste souden maken voor hare vianden, ende sloeghen doot van haren vianden vijfentseuentich duysent, maer aen hare goeden en sloeghen si haer handen niet.

+ C vers 15

16

Dat gesciede opten derthiensten dach der maent Adar, ende si rusten opten veerthiensten dach der seluer maent: Dien maectemen tot eenen dach des welleuens ende der blijschappen.

17

Maer de Ioden tot Suzan waren te samen ghecomen, beyde op den derthiensten ende veerthiensten daghe, ende rusten opten vijfthiensten dach. Ende dien dach maectemen tot eenen dach des welleuens ende der blijschappen.

18

Daerom maecten de Ioden die opten dorpen ende inden vlecken woonden, den veerthiensten dach der maent Adar, tot eenen dage des welleuens ende der blijschappen. Ende deen seynde den anderen ghiften.

19

Ende Mardachai beschreef dese gheschiedenisse, ende seynde de brieuen tot allen Ioden, die in alle den Landen des Conincx Ahasueros waren,⁺ beyde dien, die daer nae waren, ende dien, die daer verre waren,

+ D vers 19

20

Dat si den veerthiensten ende vijfthiensten dach der maent Adar, souden aennemen ende houden iaerlijcx.

21

Nae den dagen inden welcken de Ioden tot ruste gecomen waren van haren vianden, ende nae de maent inde welcke haer smerte in blijschap, ende haer leet in goede daghen verkeert was, dat si die selue souden houden voor daghen des welleuens, ende der blijschappen, ende dat deen den anderen giften souden seynden, ende den armen mede deylen.

22

Ende de Ioden nament aen, dat si hadden begost te doen, ende dat Mardachai tot hen schreef:

23

Hoe Haman de sone Medatha, de Agagite, alre Ioden viant, ghedacht hadde, alle Ioden te vernielen, ende dat lot laten werpen om hen te veruaren, ende te vernielen.

24

Ende hoe Esther totten Coninck ghegaen was, ende ghesproken hadde, dat door brieuen sine loose aenslaghen, die hi teghen de Ioden ghedacht hadde, op zijnen cop ghekeert werden, ende hoemen hem ende sine Sonen aen den boom ghehanghen hadde.

25

Daer af dese daghen Purim heeten, nae den name des lots, nae alle de woorden deses briefs, ende wat si selue ghesien hadden, ende wat hen ouercomen was.

26

⁺ Ende de Ioden rechtent op, ende nament op hen ende op haer saet, ende op alle die

+ E vers 26

[p. 189r]

hen tot hen deden, dat sy niet en wilden ouertreden, iaerlijcx dese twee daghen te houden, ghelijck sy beschreuen ende ghestelt werden, dat dese daghen niet te vergheten, maer te houden zijn, by kints kinderen, by alle gheslachten, in alle landen ende Steden.

27

Het zijn de dagen Purim, de welcke niet ouerghetreden en sullen worden, onder de Ioden, ende haer ghedachtenisse niet vergaen, by haren sade.

28

Ende de Coninghinne Esther de dochter Abihail, ende Mardachai de Iode, schreuen met gheheelder macht, te beuestighen desen anderen brief van Purim,

29

Ende seynden de brieuen tot allen Ioden, inde hondert ende tweentseuentich landen des Conincrijcx Ahasueros, met vriendelijcke ende ghetrouwe woorden,

30

Dat sy dese daghen Purim souden beuestighen op haren ghesetten tijt, ghelijckse Mardachai de Iode ouer hen beuestighet hadde, ende de Coninghinne Esther, Alsoo syse op haer sielen ende op haer saet beuestighet hadden, die geschiedenisse der vasten ende haers roepens.

31

Ende Esther beual dese geschiedenissen deser Purim, te beuestighen, ende in een boeck te schrijuen.