Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .x. Capittel.

¶ Sy maken een verbondt dat sy de wijuen verlaten willen, ende welcke dese geweest zijn, die worden hier genoemt.

1

⁺ DIe beseghelares waren: Nehemia, Hathirsatha de sone Hachalia, ende Sidekia,

+ A vers 1

2

Seraia, Asaria, Ieremia, Pashur, Amaria, Malchia,

3

Hattus, Sebania, Malluch,

4

Harim, Meremoth, Obadia,

5

Daniel, Ginthun, Baruch,

6

Mesullam, Abia, Meiamin,

7

Maasga, Bilgai ende Semaia, dat waren de Priesters.

8

De Leuiten waren: Iesua, de sone Asania, Binui, vanden kinderen Henadad, Kadmiel,

9

Ende hare broeders, Sechania, Hodia, Klita, Plaia, Hanan,

10

Micha, Rehob, Hasabia,

11

Sachur, Serebia, Sebania,

12

Hodia, Bani ende Beninu.

13

De hoofden int volck waren: Pareos, PahathMoab, Elam, Sathu, Bani,

14

Buni, Asgad, Bebai,

15

Adonia, Biguai, Adin,

16

Ater, Hiskia, Asur,

17

Hodia, Hasum, Besai,

18

Hariph, Anathoth, Neubai,

19

Magpias, Mesullam, Hesir,

20

Mesesabeel, Sadok, Iaddua,

21

Platia, Hanan, Anaia,

22

Hosea, Hanania, Hasub,

23

Halohes, Pilha, Sobek,

24

Rehum, Hasabna, Maeseia,$

25

Ahia, Hanan, Anan,

26

Malluch, Harim ende Baena.

27

⁺ Ende dat ander volck, Priesters, Leuiten, poortwachters, sangers, Nethinim, ende alle die hen vanden volc inde Landen afghescheyden hadden, totter wet Gods met haren wijuen, sonen, ende dochteren, alle die het verstaen costen, ende hare machtige nament aen voor hare broeders.

+ B vers 27

28

^† Ende si quamen, dat si souden sweeren, ende hen met eenen eedt verbinden, te wandelen inder Wet Godts, die door Mose den knecht Gods gegeuen is,

† Iosu. 24.e.25. 2.Par. 15.c.12. 4.Reg. 23.a.3

29

Dat si houden ende doen wilden, na alle geboden, rechten ende seden des HEEren ons Heerscappers.

30

^† Ende dat wy den volcken inden lande onse dochteren niet en wilden geuen, noch hare dochteren onse sonen nemen.

† Deut. 7.a.3.

31

Oock^† als de volcken int lant op Sabbaths daghen, Ware, ende alderhande victalie brengen te vercoopen, dat wijs niet van hen nemen en wilden opten Sabbath, ende heylige dagen.^† Ende dat wy dat seuenste iaer alderhande beswaringe vry laten wilden.

† 2.Esd. 13.c.15.

† Leuit. 25.a.4. Deut. 15.a.1.

32

Ende leggen een gebot op ons, dat wy iaerlicx een derdendeel eens sikels gheuen willen totten dienste inden huyse onses Godts,

33

⁺ Te weten, tot toonbroot, tot dagelijcse Spijsoffer, tot dagelijcse Brantoffer, des Sabbaths, der nieuwer maenden, ende feestdagen, ende tot den geheylichden, ende tot Sondoffer, op dat Israel versoent worde, ende tot alle besinge, inden huyse ons Gods.

+ C vers 33

34

Ende wy worpen dat Lot onder den Priesteren, Leuiten, ende den volcke, om den offer des houts, datmen totten huyse onses Gods brengen soude iaerlijcx, na den huyse onser vaderen, op gesette tijden te bernen opten Altaer des HEEren onses Gods, so het inde Wet ghescreuen staet.

35

Ende iaerlijcx te brengen de eerstelingen onses lants, ende de eerstelingen alre vruchten op alle boomen, totten huyse des HEEren,

36

⁺ Ende de eerstelinghen onser sonen, ende onses vees, so het inde Wet geschreuen staet: Ende de eerstelinghen onser Runderen, ende onser schapen, dat wy dat al tottten huyse onses Gods brengen souden, den Priesteren die inden huyse onses Gods dienen.

+ D vers 36

37

Ooc souden wy brengen de eerstelingen onses deechs, ende onser Heffinghe, ende de vrucht van alderhande Boomen, Most, ende Olie, den Priesteren, inde kisten aenden huyse onses Godts: Ende^† de thienden onses lants, den Leuiten, dat de Leuiten, die thiende hebben, in allen steden onses Ackerwercks.

† 2.Esd. 13.b.10

38

Ende de Priester de sone Aaron, sal met den Leuiten ooc aen de thiende der Leuiten deel hebben, alsoo dat de Leuiten de thiende haerder thienden op brengen, totten huyse onses Gods, inde kisten, in dat scathuys:

39

Want de kinderen Israels ende de kinderen Leui, sullen de Heffinge des Corens, Most, ende Olijs, op inde kisten brengen. Aldaer zijn de vaten des heylichdoms, Ende de Priesters die daer dienen, ende de poortiers, ende Sanghers, dat wy dat huys onsen Godts niet en verlaten.