Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxxij. Capittel.

¶ Sanherib beleyde Ierusalem, Ezechias sterct dat volck, Sanherib dreycht dat volc door zijne boden. De HEERE verlost Iudam, Ezechias wort cranck ende weder gesont.

1

⁺ NA dese gheschiedenissen ende trouwe, quam^* Sanherib, de Coninck tot Assur, ende trock in Iuda, ende legerde hem voor de vaste steden, ende dachtse tot hem te trecken.

+ A vers 1

* 4.Reg. 18.c.13 Esai. 7.d.33. 36.a.1. Eccle. 48.c.20

2

Ende doen Hiskia sach, dat Sanherib quam, ende zijn aensicht stont te strijdene tegen Ierusalem,

3

Wert hy des raets met zijnen Ouersten ende geweldighen, de wateren vanden Fonteynen, die daer buyten voor de stadt waren, te stoppen, ende sy holpen hem.

4

Ende tvergaderde hen een groot volck, ende stopten toe alle fonteynen ende vlietende water midden int lant, ende spraken: Op dat de Coningen van Assyrien niet veel waters en vinden als sy comen.

5

Ende hy creech eenen goeden moet^† ende timmerde alle mueren, waer si^* ontwee waren, ende maecte torens daer op. Ende timmerde daer buyten noch een ander muere, ende beuestichde Millo, aende stadt Dauids. Ende maecte vele wapenen, ende schilden,

† Eccl. 48.c.19.

* 2.Par. 25.d.23.

6

⁺ Ende stelde de Hooftlieden totten strijt, neffens dat volc. Ende vergaderdese tot hem, op de breede strate, aen de poorte der stadt, ende sprack van herten met hen, seggende:

+ B vers 6

7

Hebt eenen goeden moet, ende weest vrijmoedich^* en vreest noch en verslaet v niet, voor den Coninc van Assur, noch voor alle den hoope die by hem is.^† Want daer is een grooter met ons, dan met hem.

* 4.Re. 6.d.16

† 1.Ioan. 4.a.4

8

Met^* hem is eenen vleeschelijcken arm, maer met ons is de HEERE onse Godt, dat hy ons

* Iere. 17.b.5.

[p. 174r]

soude helpen, ende voeren onsen crijch. Ende dat volc verliet hen op de woorden Hiskia des Conincx Iuda.

9

^* Daerna seynde Sanherib de Coninc tot Assur zijne knechten na Ierusalem (want hy lach voor Lachis ende alle zijn heerschappie met hem) tot Hiskia den Coninck Iuda, ende tot gheheel Iuda, dat tot Ierusalem was, ende dede hen segghen:

* 4.Re. 18.c.17.

10

So spreect Sanherib de Coninck tot Assur: Waerop vertroost ghy v, ghy die woont in den belegherden Ierusalem.

11

Hiskia^† becout v, dat hi v inden doot soude gheuen, hongher, ende dorst, ende seyt: De HEEre onse Godt sal ons verlossen vander hant des Conincx van Assur.

† bepraet.

12

En is hy niet die Hiskia, die zijne Hoochten ende Altaren afgebroken heeft, ende gheseyt, tot Iuda ende tot Ierusalem: Voor eenen Altaer sult ghy aenbeden, ende daer op roocken?

13

⁺ En weet ghy niet wat ick, ende mijne vaders gedaen hebben alle volcken inden Landen? Hebben ooc de goden der Heynen inde Landen, moghen hare Landen verlossen van mijnder hant?

+ C vers 13

14

Wie isser van alle goden deser Heydenen die mijne vaders verbannen hebben, die zijn volck heeft mogen verlossen wt mijnder hant? Dat uwe God v soude mogen verlossen wt mijnder hant?

15

Dus en laet v nv Hiskia niet bedrieghen, ende en laet v sulcx niet wijsmaken, ende en ghelooft hem niet. Want ist dat gheen God alre Heydenen ende Coninckrijcken zijn volck van mijn, ende mijnder vaderen hant en heeft mogen verlossen, so en sullen v ooc, uwe goden niet verlossen van mijnder hant.

16

Daertoe spraken zijne knechten noch meer, tegen den HEEre den Godt, ende teghen zijnen knecht Hiskia.

17

Oock screef hy brieuen om scimpe te spreken den HEEre den Gode Israels, ende sprac van hem, seggende: Ghelijc de goden der Heydenen, inde Landen haer volc niet en hebben verlost van mijnder hant, also en sal oock de God Hiskia, zijn volc niet verlossen van mijnder hant.

18

⁺ Ende sy riepen met luyder stemmen in Iootscher talen totten volc te Ierusalem, dat opter mueren was om haer vreesachtich te maken, ende te veruaren, dat sy de stadt mochten winnen.

+ D vers 18

19

Ende spraken teghen den God Ierusalems, ghelijc tegen de goden der volcken op Aerden, die menschen handen werck waren.

20

Maer de Coninck Hiskia ende de Propheet Iesaia de sone Amos, baden daer teghen, ende riepen in den Hemel.

21

Ende de HEEre seynde eenen Engel, die vernielde alle gheweldigen des Heyrs, ende Vorsten ende Ouersten inden Leger des Conincx tot Assur, also dat hy met schanden weder in zijn Lant trock.^* Ende doen hy in zijns Gods huys ghinc, velden hem aldaer door tsweert, die van zijnen eygen lijue ghecomen waren.

* 4.Re. 19.b.7 Tob. 1.d.24.

22

Alsoo halp de HEERE Hiskia, ende dien te Ierusalem, wt der hant Sanherib des Conincx tot Assur, ende alre andere, ende onthieltse, van allen rontom,

23

Dat vele giften den HEERE brochten te Ierusalem, ende cleynodien, Hiskia den Coninc Iuda. Ende hy wert daer na verheuen voor alle Heydenen.

24

^+† Te dier tijt wert Hiskia doot sieck, ende hy badt den HEERE. Die seydet hem toe, ende gaf hem een teecken.

+ E vers 24

† 4.Re. 20.a.1. Esai. 38.a.1.

25

Maer Hiskia en vergout niet, ghelijc hem gegeuen was: Want zijn hert verhief hem. Daerom quam de gramschap ouer hem, ende ouer Iuda ende Ierusalem.

26

Maer Hiskia verootmoedichde hem, dat zijn herte hem verheuen hadde, met dien te Ierusalem. Daerom en quam de gramschap des HEEren niet ouer hen, so langhe als Hiskia leefde.

27

Ende Hiskia had seer grooten rijckdom ende eere, ende maecte hem schatten van siluer, gout, edele ghesteenten, cruyden, schilden, ende alderhande costelijcke gereetschap,

28

Ende corenhuysen, totten incomen des corens, mosts ende olys: Ende stallen voor alderley vee, ende schaepstallen, voor de schapen.

29

⁺ Ende timmerde hem steden, ende had vee aen schapen ende runderen ontellijc: Want Godt gaf hem seer groot goet.

+ F vers 29

30

Hy is die Hiskia, die de hooge wateradere in Gihon verstopte, ende leyddese onder van Westwaert na der stadt Dauids: Want Hiskia was gheluckich in alle zijne wercken.

31

Maer doen de seyntboden der Vorsten van Babel tot hem ghesonden waren, om te vraghen na dat wonder dat inden Lande geschiet mas, verliet hem God alsoo,^† dat hy hem soude proeuen, op dat condt soude worden, allet wat in zijnder herten was.

† Deut. 8.a.2. 13.a.3.

32

Wat meer van Hiskia te seggen is, ende zijn ontfermherticheyt, siet, dat is gheschreuen inden ghesichte des Propheten Iesaia, des soons Amoz, inden boeck der Coningen Iuda ende Israels.

33

^† Ende Hiskia ontsliep met zijnen vaderen, ende sy begroeuen hem bouen de grauen der kinderen Dauids: Ende geheele Iuda, ende die te Ierusalem deden hem eere in zijnder doot. Ende zijn sone Manasse wert Coninck in zijn stede.

† 4.Re. 20.c.21.