Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)
(2011)–Anoniem Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)– Auteursrechtelijk beschermd¶ Van dat Conincrijck Iosie. Hoe ghetrouwelijck ende vroomelijck dat hy wandelde. | |
1Ga naar margenoot+ IOsia wasGa naar margenoot† acht Iaer oudt, doen hy Coninck wert, ende regeerde eenendertich Iaer te Ierusalem. Sijn moeder hiet Iedida, een dochter Adaia van Bazkath. | |
2Ende dede dat den HEEre wel behaechde, ende wandelde in alle de wegen zijns Vaders Dauids, ende en weec niet noch ter rechter noch ter slincker hant. | |
3Ga naar margenoot* Ende inden achthienden Iare des Conincx Iosia, sant de Coninc Saphan, den soon Azalia, des soons Mesulam den schrijuer, in dat huys des HEEren, ende sprac: | |
4Ga naar margenoot† Gaet henen op totten hoogen Priester Hilkia, datmen hem dat gelt geue, dat totten huyse des HEEren gebracht is, dat de bewaerders aenden dorpel vergadert hebben vanden volcke, | |
5dat zijt den arbeiders gheuen, die gestelt zijn int huys des HEEren, ende gheuet den wercklieden aenden huyse des HEEren, dat sy repareren wat onghereect is aent huys, | |
6Te weten, den timmerlieden, ende boulieden endeGa naar margenoot† muerlieden, ende die daer hout ende behouwen steenen coopen sullen, om dat huys te repareren, | |
7Ga naar margenoot+ Nochtans dat men gheen rekeninge van hem en neme, vanden gelde, dat onder haer handen gedaen wert, maer dat sy dat op ghelooue handelen. | |
8Ga naar margenoot† Ende de hooghe Priester Hilkia sprack totten schrijuer Saphan: Ick heb dat Wetboeck gheuonden int huys des HEEren. Ende Hilkia gaf dat boeck Saphan, dat hijt soude lesen. | |
9Ende Saphan de schrijuer brachtet den Coninck, ende seyde hem weder ende sprac: Vwe knechten hebben dat gelt te samen gebracht, dat inden huyse gheuonden is, ende hebbent den Arbeyders ghegeuen, die gestelt zijn aenden huyse des HEEren. | |
10Ooc seyde Saphan de schrijuer den Coninc, ende sprac: Hilkia de Priester gaf my een boec. Ende Saphan last voor den Coninck. | |
11Maer doen de Coninck hoorde de woorden inden Wetboeck, schuerde hy zijn cleederen. | |
12Ende de Coninc gheboot Hilkia den Priester, ende Ahikan de sone Saphan, ende Achbor den sone Mihaia, ende Saphan de schrijuer, ende Asaia den knecht des Conincx ende sprack: | |
13Ga naar margenoot+ Gaet henenGa naar margenoot† ende vraecht den HEEre voor my, voor tvolck, ende voor gheheel Iuda, van de woorden des boecx dat geuonden is. Want het is een groote verbolgentheit des HEEren die ouer ons ontsteken is, om dat onse Vaders de woorden deses boecks niet ghehoort en hebben, dat sy ghedaen hadden al wat daer in geschreuen is. | |
14Ga naar margenoot† Doen ginc Hilkia de Priester, Ahikan, Achbor, Saphan, ende Asaia, tot der Propheterssen Hulda, den wijue Sallum, des soons Thikwa, des soons Harhan, des wachters der cleederen, ende sy woonden te Ierusalem inden tweeden deele, ende sy spraken met haer. | |
15Sy sprack tot hem: So spreect de HEEre de God Israels: Segt den man die tot my gesonden heeft. | |
16So spreect de HEEre, siet, ick wil ongeluck ouer dese stadt, ende haer Inwoonders brengen, alle de woorden der Wet, die de Coninc Iuda heeft laten lesen. | |
17Om dat sy my verlaten, ende ander goden gerooct hebben, dat sy my vertoornen met allen wercken haerder handen. Daer om sal mijne verbolgentheyt haer ouer dese plaetse ontsteken, ende niet wtgeblust werden. | |
18Ga naar margenoot+ Maer de Coninc Iuda die v gesonden heeft, om den HEEre te vragen, sult ghy aldus seggen, So seyt de HEEre de God Israels: | |
19Om dat v herte vermorwet is vanden woorden die ghy gehoort hebt, ende hebt v verootmoedicht voor den HEEre, als ghy hoordet wat ick ghesproken heb tegen dese stadt, ende haer Inwoonders dat sy een verwoestinge ende eenen vloeck sullen zijn, ende hebt uwe cleederen geschuert, ende hebt geweent voor my, So heb ict ooc verhoort, spreect de HEEre. | |
[pagina 150r]
| |
dat ghy met vreden in v graf vergadert wert, ende dat uwe ooghen niet en sien alle dat ongeluck dat ick ouer dese stede brenghen wil. Ende sy seydent den Coninck weder. |
|