Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .vij. Capittel.

¶ Van de vier melaetschen, die inder Siriers Legher quamen. Ende hoe dattet wederom goeden tijt werdt, ende den dieren tijt op hielt.

1

⁺ MAer Elisa sprac: Hoort des HEEREN woordt: Soo spreeckt de HEEre: Morghen om dese tijt,^† sal een Schepel Semelmeels eenen sikel ghelden, ende twee Schepel gersten eenen sikel, onder de Poorte tot Samaria.

+ A vers 1

† 4.Re. 7.d.16.

2

Doen antwoorde een Ridder, op welcx hant de Coninck leende, den man Gods, ende sprack: Ende al maecte de HEEre vensteren aenden Hemel, hoe conde sulcx gheschieden? Hy sprack:^† Siet daer, Met uwen ooghen sult ghijt sien, ende daer niet af eten.

† 4.Re. 7.d.19.

3

Ende daer waren vier melaetsche mannen aen de duere voor de poorte. Ende deen sprac totten anderen: Wat willen wy hier blijuen tot dat wy steruen?

4

Al waert dat wy al dachten inde stadt te comen, so ist dierte inder stadt, ende wy moesten

[p. 142v]

aldaer doch steruen. Ende blijuen wy hier, so moeten wy ooc steruen. Dus laet ons nv henen gaen, ende tot den Heyr der Siriers vallen, laten si ons leuen, soo leuen wy: Dooden si ons, soo zijn wy doot.

5

Ende si stonden vroech op, dat sy int Heyr der Syriers souden comen. Ende doen si voor aen de plaetse des Leghers quamen, Siet, doen en wasser niemant.

6

^+† Want de HEEre hadde de Siriers een gheluyt van Rossen, waghens, ende van grooter heyrscharen laten hooren, also dat si onder malcanderen seyden: Siet, de Coninck Israels, heeft de Coninghen der Hethiten, ende de Coningen van Egipten, teghen ons ghehuert, dat sy ouer ons comen souden.

+ B vers 6

† 2.Mach. 5.a.2 Esai. 13.a.4.

7

Ende si maeckten hen op, ende vloden alst noch duyster was, ende lieten haer Hutten, Rossen ende Ezelen inden Legher alsoot stont, ende vloden met haren Leuen daer af.

8

Als nv de Melaetschen aent voorste des Leghers quamen, ghingen si in een vanden Hutten, aten, ende droncken, ende namen siluer, gout ende cleederen, ende ginghen henen, ende verberchden dat, ende quamen weder, ende ghingen in een ander Hutte, ende namen daer wt, ende ghinghen henen, ende verberchden dat.

9

Maer deen sprack totten anderen: En laet on dus niet doen, Desen dach, is eenen dach eender goeder bootschappen. Ist dat wy dat verswijgen, ende verbeyden tot dat licht dach werdt, soo sal onse misdaet gheuonden worden. Dus laet ons nv henen gaen, dat wy comen, ende bootschappent den huyse des Conincx.

10

⁺ Ende doen si quamen, riepen si aen de poorte der stadt, ende bootschaptent hen, segghende: Wy zijn totten Legher der Siriers ghecomen. Ende siet, daer en is niemant, noch gheens menschen stemme, behaluen Rossen ende Ezelen gebonden, ende de Hutten, soo si staen.

+ C vers 10

11

Doen riepmen de poortwachters, dat zijt daer binnen inden huyse des Conincx souden bootschappen.

12

Ende de Coninck stont op inder nacht, ende sprack tot sinen knechten: Laet v seggen, hoe die van Sirien met ons om gaen. Sy weten, dat wy hongher lijden, ende zijn wt den Legher ghegaen, dat si hen inden velde souden verbergen, ende dencken: Als si wter stadt gaen, soo willen wyse leuendich grijpen ende inde stadt comen.

13

Doen antwoorde een van sinen knechten, ende sprack: Men neme de vijf ouerghebleuen Rossen, die noch hier binnen ouerghebleuen zijn (siet, die zijn hier binnen ouer gebleuen van alder Menichten in Israel, die al te niete gheworden is) die laet ons henen seynden ende besien.

14

Doen namen sy twee waghenen met Rossen, ende de Coninck santse nae den Legher der Siriers, ende sprack: Treckt henen, ende besiet.

15

Ende doen sy hen nae trocken tot aen de Iordane, Siet, doen lach den wech vol cleederen ende ghereetschap, de welcke de Siriers van hen gheworpen hadden, doen si hen haesten.

16

⁺ Ende doen de boden weder quamen, ende bootschaptent den Coninck, ghinck dat volck wt, ende beroofden den Leger der Siriers. Ende een Schepel Semelmeels, gout eenen sikel, ende twee Schepel gersten oock eenen sikel,^† na den woorde des HEEren.

+ D vers 16

† 4.Reg. 7.a.1.

17

Maer de Coninck stelde den Ridder, op welcx handt hy hem leende, onder de Poorte, ende dat volck vertradt hem inder Poorten dat hy sterf, soo de Man Godts gesproken hadde, doen de Coninc tot hem af quam.

18

Ende tgheschiede, so de man Godts den Coninck seyde, doen hy sprack: Morghen om dese tijt, sullen twee Schepelen ghersten eenen sikel gelden, ende een Schepel Semelmeels eenen sikel onder de Poorte te Samaria:

19

Ende de Ridder antwoorde den man Godts, ende sprack: Siet, al maeckte de HEEre vensteren aenden Hemel, hoe conde sulcx gheschieden? Maer hy sprack:^* Siet, met uwen ooghen sult ghijt sien, ende daer af niet eten.

* 4.Reg. 7.a.2.

20

Ende het ghinc hem iuyst alsoo, want dat volc vertradt hem inder Poorten, dat hy sterf.