Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .vj. Capittel.

¶ De Aex oft Bijle werdt int water gheuonden. De Coninck van Sirien strijdt teghen Israel. Ende als sine Dienaers Heliseum vangen wouden, doen werden si blint. Daer quam eenen groten dieren tijt in Samaria.

1

⁺ DE kinderen der Propheten spraken tot Elisa: Siet, de ruymte, daer wi voor v woonen is ons te enghe.

+ A vers 1

2

Laet ons aen de Iordane gaen, ende elcken aldaer houten halen, dat wy ons aldaer een stede timmeren daer wy woonen. Hy sprack: Gaet henen.

3

Ende een seyde: Lieue, gaet met uwen knechten. Hy sprack: Ick wil mede gaen.

4

Ende hy ghinck met hen. Ende doen si aen de Iordane quamen, hieuwen sy hout af.

5

Ende doen daer een eenen boom velde, viel dat ijser int water, ende hy riep, ende sprack: O wee mijn Heere, daer toe ist gheleent.

6

Maer de man Gods sprac: Waer isset ontuallen? Ende doen hy hem de plaetse wijsde, hieu hy een hout af, ende stiet derwaerts, doen swemde dat ijser.

7

Ende hy sprac: Heffet op. Doen stack hy zijn hant wt, ende namt op.

8

⁺ Ende de Coninck wt Sirien voerde

+ B vers 8

[p. 142r]

een oorloghe teghen Israel, ende hielt eenen raet met sinen knechten, ende sprack: Wy willen ons daer ende daer legheren.

9

Maer de man Godts seynde totten Coninck Israels, ende dede hem seggen: Wacht v dat ghy op die plaetse niet en trect, want de Siriers rusten aldaer.

10

Dus seynde dan de Coninck Israels henen tot dier plaetsen, die hem de man Godts seyde, verwaerde hem, ende wachte hem [seluen] aldaer, ende en dede dat niet eens oft tweewerf alleene.

11

Doen wert dat herte des Conincx te Sirien geturbeert, om dier saken wille, ende riep sine knechten, ende sprack tot hen:^+† En wilt ghijt my dan niet seggen? Wie wt den onsen is totten Coninck Israels gheulucht?

+ C vers 11

† 1.Reg. 22.b.8.

12

Doen sprack een van zijnen knechten: Niet also mijn Heere Coninc, Maer Elisa de Propheet in Israel, seyt de Coninck Israels alle wat ghy inde Camer spreect daer uwen legher is.

13

Hy sprack: Soo gaet henen, ende besiet waer hy is, dat ick henen seynde ende doe hem halen. Ende si gauen hem te kennen, ende spraken: Siet, hy is tot Dothan.

14

Doen sant hy derwaerts Rossen ende Waghens, ende een groote macht. Ende als si byder nacht daer quamen, omleyden si de stadt.

15

⁺ Ende de dienaer des mans Godts, stont vroech op, dat hy hem op soude maken ende wt trecken, ende siet, doen lach een macht om de stadt, met Rossen ende Waghens. Doen sprack zijn knape tot hem: O wee mijn Heere, hoe willen wy nv doen?

+ D vers 15

16

Hy sprac:^† En vreest v niet,^* want dier is meer die by ons zijn, dan dier, die by hen zijn.

† 2.Par. 32.b.7.

* 1.Io. 4.a.4

17

Ende Elisa badt, ende sprack: HEEre, opent hem de ooghen, dat hy sie. Doen opende de HEEre den knape zijn oogen, dat hy sach: Ende siet, doen was den berch vol vierighe Rossen ende Waghens rontom Elisa.

18

Ende doen si tot hem af quamen, badt Elisa, ende sprack: HEERE, slaet dit volck met blintheyt.^† Ende hy sloechse met blintheydt, nae den woorde Elisa.

† Gene. 19.c.11. Sap. 19.d.16.

19

Ende Elisa sprack tot hem: Dit en is den wech, noch de stadt niet. Volcht my nae, ic wil v leyden totten man, dien ghy soect. Ende leydese nae Samaria.

20

⁺ Ende doen si tot Samaria quamen, sprack Elisa: HEEre opent desen de ooghen, dat si sien. Ende de HEEre opende hen de ooghen, dat si saghen, ende siet, doen waren si midden in Samaria.

+ E vers 20

21

Ende doense de Coninc Israels sach, sprack hy tot Elisa: Mijne Vader, sal icse slaen?

22

Hy sprack: Ghy en sultse niet slaen. De welcke ghi met uwen sweerde, ende met uwen boghe vanckt, die slaet. Set hen broot ende water voor, dat sy eten ende drincken, ende laetse tot haren Heere trecken.

23

Doen wert een groote maeltijt bereyt. Ende doen si gheten ende ghedroncken hadden, liet hyse gaen, dat si tot haren Heere trocken. Sint dier tijt en quamen de Crijschlieden der Siriers niet meer in dat lant Israels.

24

^+† Nae desen gheuielt, dat Benhadad de Coninck tot Sirien alle zijn heyr vergaderde, ende trock op, ende belegherde Samaria.

+ F vers 24

† Leuit. 26.c.15. Deut. 28.c.25.

25

Ende daer was een groote dierte tot Samaria. Maer si belegerden de stadt, tot dat een Ezels hooft tachtentich siluerlinghen, ende een vierendeel Kab duyuen mest, vijf siluerlinghen gout.

26

Ende doen de Coninck Israels op de mueren gaen wilde, riep hem een wijf aen, ende sprack:^† Helpt my mijn Heer Coninck.

† 2.Re. 14.a.4.

27

Hy sprack: En helpt v de HEERE niet, waer af sal ic v helpen? Van den dorschuloer oft vander wijnpersen?

28

Ende de Coninck sprack tot haer: Wat is v? Sy sprack:^† Dit wijf sprac tot my: Gheeft uwen sone herwaerts, dat wy hem heden eten: Morgen willen wy mijnen sone eten.

† Deut. 28.e.53. Leuit. 26.e.29

29

Dus hebben wy mijnen sone gecooct, ende gheten. Ende ick sprac tot haer des anderen daechs: Gheeft uwen sone ouer, ende laetten ons eten: Maer si heeft haren soon versteken.

30

⁺ Doen de Coninck de woorden des wijfs hoorde, schuerde hy zijn cleederen, in dien, als hy henen ginc op de mueren. Doen sach allet volck, dat hy eenen sack onder aent lichaem aen hadde.

+ G vers 30

31

Ende hy sprack:^† Godt doe my dit ende dat, waer dat Hooft Elisa, des soons Saphat heden op hem staen sal.

† 3.Reg. 19.a.2. 20.b.10.

32

Maer Elisa sat in zijn huys, ende de Ouders saten by hem. Ende hy sant eenen man voor hem wech. Maer eer dat de bode tot hem quam, sprac hy totten Ouders: Hebt ghy gesien, hoe dat hy dit moortkint herwaerts heeft gesonden, dat hy mijn hooft af soude slaen? Siet toe, als de bode hier coemt, dat ghy de duere toe sluyt, ende stoot hem metter dueren wech. Siet, dat ruysscen der voeten zijns Heeren volcht hem nae.

33

Doen hy noch alsoo met hen sprack, siet, doen quam de bode tot hem af, ende sprack: Siet, sulck quaet coemt vanden HEEre, Wat sal ic meer vanden HEERE verwachten?