Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xx. Capittel.

¶ Benhadab de Coninc Sirie strijt teghen Samaria ende Israel, maer hy wert verwonnen ende te schanden ghemaect.

1

⁺ ENde^* Benhadad de Coninck tot Sirien vergaderde al zijn macht, ende daer waren tweendertich Coninghen met hem, ende Rossen ende Waghens, ende troc op, ende belegerde Samariam, ende streedt daer teghen.

+ A vers 1

* 3.Reg. 15.c.18.

2

Ende seynde boden tot Ahab den Coninck Israels, in de stadt,

3

Ende dede hem segghen: Soo seyt Benhadad: V siluer ende v gout is mijn, ende uwe wijuen, ende uwe beste kinderen zijn oock mijn.

4

De Coninck Israel antwoorde ende sprack: Mijn Heer Coninc, so ghy gesproken hebt, Ic ben uwe ende al wat ic hebbe.

5

Ende de boden quamen weder ende seyden: Dus spreect Benhadad: Want ic tot v gheseynt heb, ende doen segghen: V siluer ende v gout, v wijuen ende v kinderen sult ghy my gheuen,

6

So wil ick morghen tot deser tijt mijn knechten tot v seynden, dat si v huys, ende uwer ondersaten huysen ondersoecken. Ende al wat hen lieflijck is, dat sullen si in haren handen nemen ende wech draghen.

7

⁺ Doen riep de Coninck Israels alle de Ouders des Lants, ende sprac: Merct ende siet, hoe quaet dat hijt voor neemt. Hy heeft tot my gesonden om mijne wijuen ende kinderen, siluer ende gout, ende ick en heb hem dat niet gheweyghert.

+ B vers 7

8

Doen spraken tot hem alle Ouders ende allet volck: Ghy en sult hem geen gehoor gheuen noch consenteren.

9

Ende hy sprac totten boden Benhadad: Segt mijnen Heere den Coninck: Al wat ghy int beghinsel uwen knecht gheboden hebt, dat wil ick doen, maer dit en mach ick niet doen. Ende de boden ghinghen wech, ende seyden hem sulcks weder.

10

Doen seynde Benhadad tot hem, ende liet hem segghen:^† De goden doen my dit ende dat, waer dat stof Samarie genoech zijn sal, dat alle dat volc onder mi een hant volle daer af brenghe.

† 3.Reg. 19.a.2. 4.Reg. 6.g.31

11

Maer de Coninc Israels antwoorde ende sprac: Segtet hem. Die dat harnasch aen doet, en sal hem niet beroemen, ghelijc die ghene diet af heeft gheleyt.

12

Doen Benhadad dat hoorde (ende hy dranck recht metten Coningen in de Tente) sprac hi tot sinen knechten: Rustet v, ende si rusteden hen teghen de stadt.

13

⁺ Ende siet, een Propheet tradt tot Ahab den Coninck Israels ende sprack: Dus spreect de HEEre: Ghy hebt ymmer desen grooten hoop ghesien? Siet, ic willen heden in uwe hant geuen, dat ghy weten sult dat ick de HEERE ben.

+ C vers 13

14

Ahab sprack: Door wien? Hy sprac: Dus spreect de HEEre: Door de knapen der Lantuoochden. Hy sprack: Wie sal den strijdt beghinnen? Hy seyde: Ghy.

15

Doen telde hy de knapen der Lantvoochden, ende haerder was twee hondert ende tweendertich. Ende telde daer nae voort dat gheheele volck alle der kinderen Israels, seuen duysent mannen,

16

Ende trocken wt inden middaghe. Maer Benhadad dronc, ende was droncken inder Tenten, met den tweendertich Coningen, die hem te hulpe gecomen waren.

17

Ende de Knapen der Lantvoochden trocken eerst wt. Maer Benhadad seynde wt, ende die seyden hem weder ende spraken: Daer trecken mannen wt Samaria.

18

Hy seyde. Grijptse leuende, si zijn om vrede oft om strijts wil wtghetrocken.

19

Maer doen de knapen der Lantvoochden wtgetogen waren, ende dat Heyr hen na,

20

Sloech een yeghelijc wie hem voor quam. Ende de Siriers vloden, ende Israel iaechden hen nae.⁺ Ende Benhadad de Coninc tot Syrien ontuloot met Rossen ende Ruyteren.

+ D vers 20

21

Ende de Coninck Israels trock wt, ende sloech Rossen ende Waghens, alsoo dat hy aen de Siriers eenen grooten slach dede.

22

Doen tradt een Propheet totten Coninck Israels, ende sprack tot hem: Gaet henen, ende sterckt v, ende merct ende siet, wat ghy doet. Want de Coninc tot Sirien sal tegen v op trecken, als dat Iaer omme is.

23

Want de knechten des Conincx te Sirien spraken tot hem: Haer goden dat zijn berch goden, daerom hebben si ons afghewonnen. O dat wy teghen hen strijden mochten op dat effen veldt, wat gheldet, wy soudense verwinnen?

24

Doet also, neemt de Coningen wech, elck van zijnder plaetsen, ende stelt Heeren in haer steden,

25

Ende ordineert v een heyr, ghelijck dat heyr was dat ghy verloren hebt, ende Rossen ende wagens, soo de ghene waren, ende laet ons tegen hen strijden op dat effen velt. Wat gheldet, wy willen bouen liggen? Hy hoorde haer stemme ende dede alsoo.

26

⁺ Als nv dat iaer ouer was, ordineerde Benhadad de Sirier, ende trock opwaerts na Aphek, om teghen Israel te strijden.

+ E vers 26

27

Ende de kinderen Israels oordenden hen oock ende besorchden hen, ende trocken hen teghen, ende legherden hen teghen haer als twee cleyne cudden gheyten. Maer der Siriers was tlant vol.

28

Ende daer tradt een man Godts toe, ende sprack totten Coninck Israels: Dus spreect de HEEre:^† Om dat die van Sirien hebben gheseyt: De HEEre is een God der berghen, ende niet een God der valleyen, so heb ic al desen grooten hoop in uwen handen ghegeuen, dat ghy wetet, dat ick de HEEre ben.

† Deut. 9.a.4.

29

Ende si legherden hen stracx tegen die ghene, seuen daghen lanck. Inden seuensten dach trocken si op te hoop om te strijden, ende de kinderen Israels sloeghen van dien van Sirien, hondert duysent voetvolcx op eenen dach,

30

Ende de ouerghebleuen vloden na Aphek in de stadt, ende den muer viel op de ouergebleuene, seuenentwintich duysent mannen. Ende Benhadad vluchte oock in de stadt, van

[p. 138r]

deen camer in dander.

31

Doen spraken zijn knechten tot hem: Siet, wy hebben ghehoort, dat de Coninghen des huys Israels barmhertighe Coningen zijn, so laet ons sacken om onse lendenen binden, ende stricken om ons hoofden, ende wtgaen totten Coninck Israels, misschien hy sal uwe siele laten leuen.

32

Ende si bonden sacken om haer lendenen, ende stricken om hare hoofden, ende quamen totten Coninck Israels, ende spraken:⁺ Benhadad v knecht doet v segghen: Lieue, laet mijn siele leuen. Mer hi sprac: Leeft hy noch, soo is hy mijn broeder.

+ F vers 32

33

Ende de mannen namen dat woort haestelijck van hem, ende bedieden dat voor hen ende spraken: Iae, dijn broeder Benhadad. Hy sprack:

34

Coemt ende brengt hem herwaerts. Doen ginc Benhadad tot hem wt, ende liet hem opten waghen setten, ende sprack tot hem: De steden die mijn vader uwen vader genomen heeft, wil ick v weder gheuen, ende maect v straten te Damascon, soo mijn vader te Samarien gedaen heeft, so wil ick v met eenen verbont verlaten.^† Ende hy maecte met hem een verbont, ende liet hem trecken.

† 3.Re. 20.g.42

35

Doen sprack een man vanden kinderen der Propheten, tot sinen naesten door dat woort des HEEren: Lieue, slaet mi. Maer hy weygherde hem te slaen.

36

Doen sprack hy tot hem: Om dat ghy de stemme des HEEren niet en hebt gehoort, siet, soo sal v eenen Leeuwe slaen, als ghy van my gaet.^† Ende doen hy van hem wech ghinck, vant hem eenen Leeuwe ende sloech hem.

† 3.Reg. 13.e.24

37

⁺ Ende hy vant eenen anderen man ende sprack: Lieue slaet my. Ende de man sloech hem, ende wonde hem.

+ G vers 37

38

Doen ghinc de Propheet henen, ende tradt totten Coninck aenden wech, ende besmeerde zijn aensicht met asschen.

39

Ende doen de Coninck daer voorby trock, riep hy den Coninck aen, ende sprack:^† V knecht was wtghetrocken midden inden strijdt, ende siet, een man was gheweken, ende bracht eenen man tot my, ende sprack: Bewaert desen man, ist datmen zijns ghemist, soo sal v siele in de stede zijnder sielen zijn, oft ghy sult daer een centener siluers voor weghen.

† 2.Reg. 12.a.1.

40

Ende doen v knecht hier ende daer te doen had, en was die niet meer daer. De Coninck Israels sprack tot hem: Dat is v oordeel, ghy hebbet selue ghesproken.

41

Doen wisschede hy haestelijc de asscen van sinen aensichte. Ende de Coninck Israels kende hem, dat hy der Propheten een was.

42

Ende hy sprac tot hem: Dus seyt de HHEre:^† Om dat ghy den verbanden man van v hebt gelaten, sal v siele voor sine siele zijn, ende v volc voor zijn volck.

† 3.Re. 20.f.34.

43

Maer de Coninck Israels troc wech bedroeft ende toornich in zijn huys, ende quam tot Samaria.