Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xvij. Capittel.

¶ Tot Elias tijden was daer een groote droochte ende dieren tijt. De HEEre spijst hem door de Rauen, ooc door de weduwe Sarepta.

1

⁺ ENde Elia de Thisbiter vanden borgeren Gilead, sprac tot Ahab:^† So waerachtelijck als de HEEre de. God Israels leeft, voor dien dat ick stae. Het en sal dit Iaer, noch dauwe noch reghen comen, het en sy dat ickt segghe.

+ A vers 1

† 3.Re. 18.e.45 4.Re. 3.c.17. Eccl. 48.a.3. Iaco. 5.d.17. Luc. 4.c.25.

2

Ende dat woort des HEEren quam tot hem, ende sprack:

3

Gaet wech van hier, ende keert v teghent Oosten, ende verbercht v aen de beke Crith, die tegen de Iordane vliet.

4

Ende ghy sult van der beken drincken^* Ende ic heb de Rauen geboden, dat sy v aldaer sullen^† besorghen.

* Psal. 37.d.25.

† Voeden.

5

Hy ghinck wech ende dede na den woorde des HEEren, ende ghinc wech, ende sat aen de beke Crith die teghen de Iordane vliet.

6

Ende de Rauen brachten hem broot ende vleesch, des morghens ende des Auonts: Ende hy dranck wt der beken.

7

Ende het gheschiede na sommige daghen, dat de beke verdroochde, want daer en was gheenen reghen inden lande.

8

⁺ Doen quam dwoort des HEEren tot hem ende sprac:

+ B vers 8

9

Maect v op,^† ende gaet na Sarpat, welcke by Sidon leyt, ende blijft aldaer. Want ic heb aldaer eender weduwen geboden, dat sy v besorghe.

† Luc. 4.c.26.

10

Ende hy stont op, ende ghinc na Sarphat, ende doen hi quam aen de duere der stadt, siet, doen was daer een weduwe ende raepte hout. Ende hy riep haer ende sprack:^* Haelt my een weynich waters int vat, dat ic drincke.

* Iudic. 4.c.19.

11

Maer doen sy henen ghinc om wat te halen, riep hy haer ende sprac: Brengt my oock een bete broots mede.

12

Sy sprack: Soo waerachtelijck als de HEEre v God leeft, ick en heb niet gebackens, dan een hant vol meels in een Cad, ende een weynich olie inde Cruycke. Ende siet, ick heb een hout oft twee geraept, ende gae in ende wil my, ende mijnen soon wat bereyden, dat wy eten ende steruen.

13

Elia sprac tot haer: Ende vreest v niet, gaet henen ende maket so ghy gheseyt hebt. Doch maeckt my eerst een cleyn ghebackens daer af, ende brenget tot my wt. Maer v ende uwen sone sult ghy daer na ooc wat maken.

14

Want so spreect de HEEre de Godt Israels: Dat meel inder Cad en sal niet vermindert wordden, ende der oly Cruycke en sal niet ontbreken, tot dien dage toe, dat het de HEEre sal laten regenen opter Aerden.

15

Sy ghinc henen, ende maecktet soo Elia gheseyt hadde. Ende hy at, ende sy ooc, ende haer huys eenen tijt lanck.

16

Dat meel inder Cad en minderde niet, ende der oly Cruyck en ontbrack niet, na den woorde des HEEren dat hy ghesproken had, door Elia.

17

⁺ Ende na dese gheschiedenisse wert des wijfs zijnder huyswerdinnen soon cranc, ende zijne crancheyt was so seer hert, dat geenen Adem meer in hem en bleef.

+ C vers 17

18

Ende sy sprack tot Elia: Wat heb ick met v te doen, ghy man Gods? Ghy zijt tot my inghecomen, dat mijnder misdaet ghedacht, ende mijne soon ghedoot soude werden.

19

Hy sprac tot haer: Geeft my uwen sone herwaerts. Ende hy nam hem van haren schoot, ende ghinc op, op de Sael, daer hy woonde, ende leyde hem op zijn bedde,

20

Ende riep den HEEre aen, ende sprac: HEEre mijn God, hebt ghy ooc de weduwe daer ic gast by ben, soo qualijc gedaen, dat ghi haren soon dooden wilt?

21

^† Ende hi mat hem drie werf ouer tkint, ende riep den HEEre aen, ende sprac HEEre mijn God, laet de siele des kints weder tot hem comen.

† 4.Re. 4.d.34 Luc. 7.b.15. Act. 20.b.10. Eccl. 48.a.5.

22

Ende de HEEre verhoorde de stemme Elia. Ende de siele des kints quam weder tot hem, ende wert leuende.

23

Ende Elia nam dat kint ende bracht af vander Salen int huys, ende gaft zijnder Moeder, ende sprack: Siet daer, v soon leeft.

24

Ende dat wijf sprac tot Elia: Nv bekenne ic dat ghy een man Gods zijt, ende des HEEren woort in uwen monde, is waerheyt.