Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .iij. Capittel.

¶ Salomons rijck beghint, Hy begheert van Godt wijsheydt om dat volck te regeren. Dat selue belooft ende toeseyt hem de HEERE. Vanden wijsen vonnisse Salomons, ouer de twee wijuen, die met dat kint quamen.

1

⁺ ENde Salomo^† vereenichde hem met Pharao den Coninck in Egipten, ende nam Pharaos dochter, ende brachtse inde stadt Dauids, tot dat hy zijn huys ende des HEEren huys voltimmerde, ende de mueren rontom Ierusalem.

+ A vers 1

† Deut. 7.a.3.

2

^† Maer dat volck offerde noch opde hoochten. Want den name des HEEren en was noch geen huys ghetimmert tot dier tijd toe.

† Deut. 12.a.2.

3

Maer Salomo hadde den HEERE lief, ende wandelde nae de seden zijns Vaders Dauids, wtghenomen dat hy op de hoochten offerde, ende roocte.

4

^† Ende de Coninck ghinck henen nae Gibeon, om aldaer te offeren, want dat

† 2.Par. 1.a.3.

[p. 128v]

was een heerlijcke hoochte. Ende Salomo offerde duysent Brandtoffers opten seluen Altaer.

5

^† Ende de HEEre openbaerde Salomo tot Gibeon des nachts inden droom, ende Godt sprack: Bidt, wat ick v gheuen sal.

† 3.Reg. 9.a.2.

6

Salomo sprac: Ghy hebt aen mijnen vader Dauid dijnen knecht groote ontfermherticheyt ghedaen, ghelijck hy dan voor v ghewandelt heeft in waerheyt ende gherechticheyt, ende met een oprecht herte voor v, ende hebt dese groote ontfermherticheyt ghehouden, ende hem eenen sone ghegheuen die op sinen stoel sate, soo het dan nv voor ooghen is.

7

⁺ Nv de HEEre mijn God,^* ghi hebt uwen knecht tot eenen Coninc ghemaect in mijns Vaders Dauids stede. So ben ick nv een cleyn Iongelinc, en weet noch mijnen wtganck, noch inganck.

+ B vers 7

* Sap. 9.b.7.

8

Ende v knecht is onder dat volck dat ghy vercoren hebt, soo groot, dattet niemant ghetellen noch bescrijuen en can om der Menichten.

9

^† Dus wilt uwen knecht een ghehoorsaem hert gheuen, dat hy v volc oordeelen mach, ende verstaen wat goet ende quaet is. Want wie vermach dit v machtich volck te^† rechten?

† 2.Par. 1.b.10.

† Oordeelen.

10

Doen beuielt den HEEre wel,^* dat Salomo sulcx badt.

* 2.Par. 1.b.11

11

Ende God sprack tot hem:^† Want ghi sulcx biddet, ende en biddet niet om een lanck leuen, noch om rijckdom, noch om uwer Vianden siele, maer om verstant oordeel te hooren.

† Mat. 6.d.33.

12

^* Siet, soo heb ick ghedaen nae uwen woorde. Siet, ick heb v een wijs ende verstandich herte ghegheuen, alsoo dat ws ghelijck voor v niet gheweest en is, ende nae v niet opstaen en sal.

* Eccle. 1.c.16.

13

Daer toe soo heb ick v oock ghegheuen, dat ghy niet ghebeden en hebt,^* te weten, rijckdom ende eere, dat ws ghelijck niemant onder den Coningen en is tot uwer tijt.

* Sap. 7.b.11.

14

Ende ist dat ghy in mijne weghen wandelt, also dat ghy mijn seden ende gheboden hout,^† soo v vader Dauid ghewandelt heeft: Soo wil ick v gheuen een langhe leuen.

† 3.Reg. 15.a.5.

15

⁺ Ende doen Salomo ontwaecte, siet, doen wast eenen droom.^* Ende hy quam te Ierusalem, ende tradt voor de Arcke des verbonts des HEEren, ende offerde Brantoffer ende Dancoffer, ende maecte een groote maeltijt allen sinen knechten.

+ C vers 15

* 2.Par. 1.c.13.

16

In die tijt quamen twee Hoeren totten Coninck, ende traden voor hem.

17

Ende dat een wijf sprack: Och mijn Heere, ick ende dit wijf woonden in eenen huyse, ende ick ghelach by haer inden huyse.

18

Ende ouer drie daghen doen ic ghebaert had, soo baerde si oock. Ende wy waren by een, also dat geen vreemde met ons inden huyse en was, sonder wi tween.

19

Ende dees wijfs soon sterf inder nacht, want si had hem inden slaep doot ghedruct,

20

Ende stont inder nacht op, ende nam mijnen soon van mijnder zijden, doen v maerte sliep, ende leyde hem in haren arm, ende haren dooden sone leyde si in mijnen arm.

21

Ende doen ick smorgens opstont om mijnen sone te suyghen, siet, doen was hy doot. Maer smorghens besach ick hem wel, ende siet, het en was mijnen sone niet, dien ick ghebaert had.

22

⁺ Dat ander wijf sprack: Ten is alsoo niet, mijn sone leeft, ende v soon is doot. De gene sprac: Het en is also niet, v soon is doot, ende mijn soon leeft. Ende spraken alsoo voor den Coninck.

+ D vers 22

23

Ende de Coninck sprack: Dese seyt: Mijn soon leeft, end v sone is doot. Ende de ghene seyt: Het en is also niet, V soon is doot ende mijn sone leeft.

24

Ende de Coninck sprack:^† Haelt my een sweert herwaerts. Ende doen dat sweert voor den Coninck ghebracht wert,

† Susan. g.51.

25

Sprack de Coninck: Deylet dat leuende kint in twee deelen, ende gheeft deser de helft, ende der gheender oock de helft.

26

Doen sprack dat wijf des welcx soon leefde, totten Coninck^† (want haer moederlijck herte wert ontsteken ouer haren soon) Och mijn Heere gheeft haer dat kind leuende, ende en doodes niet. Maer de ghene sprac: Het en sy noch mijn noch dijn, laet het deelen.

† Gene. 43.e.30

27

Doen antwoorde de Coninck, ende sprack:^† Gheeft deser dat kint leuende, ende en doodes niet, die is zijn moeder.

† Luc. 7.b.15.

28

Ende dat oordeel, dat de Coninck ghesproken hadde, werdt vermaert voor alle Israel, ende vreesden den Coninc, want si sagen dat de wijsheyt Godts in hem was, om oordeel te houden.