Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xiiij. Capittel.

¶ Ioab ghebruyct eenen list, dat hy Absalon den Vader weder versoende. Absalon seynde na Ioab, ende als hy niet en quam, soo dede hy hem zijn Coren verbernen.

1

⁺ MAer Ioab de soon SeruIa, mercte dat des Conincx herte teghen Absalon was,

+ A vers 1

2

Ende seynde henen tot Thekoa, ende liet van daer een cloeck wijf halen, ende sprack tot haer: Draecht rouwe ende trect roucleederen aen, ende en salft v niet met olie. Maer stelt v als een wijf, die langhen tijt rou ghedraghen heeft ouer eenen dooden,

3

Ende sult totten Coninc ingaen, ende aldus, ende aldus met hem spreken. Ende Ioab gaf haer in wat sy spreken soude

4

Ende doen dat wijf van Thekoa met den Coninck spreken wilde, viel sy op haer aensicht ter Aerden, ende aenbadt ende sprac:^† Helpt my Heere Coninck.

† 4.Re. 6.f.26.

5

De Coninck sprack tot haer. Wat is v? Sy sprac: Ick ben een weduwe, een wijf die rouwe draecht, ende mijn man is gestoruen,

6

Ende uwe maerte hadde twee sonen, die twisten tegen malcanderen op dat velt, ende doen hem niemant en belette, sloech deen den anderen ende doode hem.

7

Ende siet, nv staet dat geheele maechschap op teghen uwe Maerte ende seggen.^† Gheeft dien herwaerts, die zijnen broeder verslaghen heeft, dat wy hem dooden voor de siele zijns broeders, dien hy ghedoot heeft, ende dat wy ooc den erfgenaem vernielen. Ende willen mijne voncke wtblusschen die noch ouerbleuen is, dat mijnen man gheenen name, ende niet ouer en blijue opter Aerden.

† Deut. 19.c.11.

8

⁺ De Coninck sprack totten wijue: Gaet thuys, Ick wil voor v ghebieden.

+ B vers 8

9

Ende dat wijf van Thekoa sprac totten Coninc: Mijn Heer Coninck, de misdaet sy op my, ende op mijns vaders huys: Maer de Coninck ende zijnen stoel sy ontschuldich.

10

De Coninc sprac: Soo wie teghen v spreeckt, dien brenghet tot my, so en sal hy v niet meer aentasten.

11

Sy sprac: De Coninck gedencke des HEEren ws Gods, op dat der bloetwrekers niet te veel en worden, om te bederuen, ende mijnen soon niet en verdoen. Hy sprac:^† Alsoo waerachtelijck als de HEEre leeft, daer en sal geen hayr van uwen sone opter Aerden vallen.

† 1.Re. 14.g.45

12

Ende dat wijf sprack: Laet uwe Maerte mijnen Heere den Coninck wat segghen. Hy sprack: Segt op.

13

Dat wijf seyde: Waerom hebdy sodanighen ghedachte teghen Gods volc, dat de Coninc sulcx gesproken heeft, dat hy hem besondige, ende zijnen verstootenen niet weder en laet halen.

14

Want wi steruen den doot, ende so dat water inder Aerden verloopt, datmen niet op en hout. Ende God en wilt dat leuen niet wech nemen, maer hy bedenct hem, dat dat verstooten oock niet van hem verstooten en worde.

15

⁺ Dus ben ick nv ghecomen, om met mijnen Heere den Coninck sulcx te spreken, want dat volck maket my banghe. Want uwe maerte dacht: Ic wil metten Coninck spreken, misschien hy sal doen, dat zijne Maerte seyt.

+ C vers 15

16

Want hy sal zijn Maerte verhooren, dat hy my verlosse vander handt, alle der gheender die my, met mijnen sone vernielen willen vander erffenisse Gods.

17

Ende v Maerte dacht: Mijns Heeren des Conincx woordt sal my eenen troost zijn.^† Want mijn Heere de Coninc is als een Engel Gods, dat hy goet ende quaet hooren can. Daerom sal de HEEre uwe God met v zijn.

† 2.Reg. 19.e.27

18

De Coninck antwoorde ende sprack totten wijue: En loochent my niet wat ic v vraghe. Dat wijf sprack: Mijn Heere de Coninck spreke.

19

De Coninck sprac: En is de hant Ioab niet met v in allen desen? Dat wijf antwoorde ende sprac:^† So waerachtelijc als v siele leeft, mijn Heere Coninck, daer en is niemandt anders noch ter rechter, noch ter slincker handt, dan soo mijn Heere de Coninck gesproken heeft. Want v knecht Ioab heuet my gheboden, ende heeft uwer maerten dat al inghegeuen.

† 2.Re. 11.b.11.

20

Dat ic dese sake also keeren soude, dat heeft v knecht Ioab ghedaen. Maer mijn Heere is wijs, als de

[p. 121v]

wijsheyt eens Enghels Gods, dat hy alle dinck merckt op Aerden.

21

⁺ Doen sprack de Coninck tot Ioab: Siet, ick heb sulcx gedaen: Soo gaet henen, ende brengt den Iongelinck Absalon weder.

+ D vers 21

22

Doen viel Ioab op zijn aensicht ter Aerden, ende aenbadt, ende dancte den Coninc, ende sprac: Heden merct v knecht, dat ic genade vonden hebbe voor uwen oogen, mijn Heer Coninck, dat de Coninc doet wat zijn knecht seyt.

23

Aldus maecte hem Ioab op, ende trock na Gesur, ende bracht Absalon te Ierusalem.

24

Maer de Coninc sprac: Laet hem weder in zijn huys gaen, ende mijn aensicht niet sien. Also quam Absalon weder in zijn huys, ende en sach des Conincx aensicht niet.

25

Maer daer en was in dat gantsche Israel gheen man so schoon als Absalon. Vander solen zijnder voeten aen, totten oppersten zijns hoofts toe, en was niet een ghebreck aen hem.

26

Ende alsmen zijn hooft schoer (dat gebuerde gemeynlijck alle iare, want het was hem te swaer, datment afscheeren moest) so woech dat hayr zijns hoofts, twee hondert sikels na den Coninclijcken ghewichte.

27

Ende^† Absalon werden drie sonen geboren, ende een dochter die hiet Thamar, ende was een schoon wijf van gedaenten.

† 2.Reg. 18.d.18

28

Also bleef Absalon twee Iaer te Ierusalem, dat hy des Conincx aensicht niet en sach.

29

⁺ Ende Absalon seynde na Ioab, dat hy hem totten Coninc seynden soude. Ende hy en wilde tot hem niet comen. Maer hy seynde anderwerf henen. Noch en wilde hy niet comen.

+ E vers 29

30

Doen seyde hy tot zijnen knechten:^† Siet dat stuck Ackers Ioab neffens den mijnen. Ende hy had gerste daer op, dus gaet henen, ende steket met vier aen. Doen staken de knechten Absalons dat stuc met vier aen.

† Exo. 22.a.6.

31

Doen maecte hem Ioab op, ende quam tot Absalon int huys, ende sprac tot hem: Waerom hebben uwe knechten mijn stuck met vier aengesteken?

32

Absalon sprack tot Ioab: Siet, ic seynde na v, ende dede v seggen: Coemt hier dat ick v totten Coninc seynde, ende late segghen: Waerom ben ick van Gesur ghecomen? Het waer my beter dat ick daer noch ware. Dus laet my nv des Conincx aensicht sien: Maer is een misdaet in my, so doodet my.

33

Ende Ioab ghinc in totten Coninc ende bootschaptet hem. Ende hy riep Absalon dat hy totten Coninck in quam. Ende hy aenbadt op zijn aensicht ter Aerden voor den Coninck. Ende de Coninck custe Absalon.