Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xiij. Capittel.

¶ Ammon wort in onbetamelijcker liefde tot Thamar ontsteken, hy beslaeptse, ende brengtse tschanden, daerom versloech hem Absalon.

1

⁺ ENde het gheuiel daer na, dat Absalon de sone Dauids, hadde een schoone Suster die hiet Thamar. Ende Ammon de sone Dauids creechse lief.

+ A vers 1

2

Ende Ammon stelde hem cranck om Thamar zijnder Susteren wille. Want sy was een maecht, ende het dochte Ammon swaer te zijne dat hy haer yet soude doen.

3

Maer Ammon had eenen vrient, die hiet Ionadab, een soon Simea Dauids broeder, ende de selue Ionadab was een seer wijs man,

4

Die seyde tot hem: Waerom wort ghy soo magher ghy Conincx soon van daghe te daghe? En moecht ghijt my niet segghen? Doen sprack Ammon tot hem: Ick heb Tamar mijns Broeders Absalons suster lief gecreghen.

5

Ionadab sprac tot hem: Legt v op v bedde, ende maect v cranck. Als v vader dan coemt, om v te besoecken, so segt tot hem:⁺ Lieue laet mijn suster Thamar comen dat sy my spijsige, ende make voor my een eten dat ickt aensie, ende van haerder handt ete.

+ B vers 5

6

Aldus ghinck Ammon ligghen, ende maecte hem cranck. Als de Coninck hem nv quam besoecken, so sprac Ammon totten Coninck: Lieue laet mijn suster Thamar comen, dat sy voor my een suypen oft twee maecke, ende dat ick van haerder handt ete.

7

Doen seynde Dauid na Thamar int huys ende dede segghen: Gaet henen int huys ws broeders Ammon, ende maect hem een spijse.

8

Thamar ghinck henen int huys haers broeders Ammon, ende hy lach te bedde. Ende sy nam meel ende mengdet, ende soodt voor zijnen ooghen, ende coocte hem een suypen.

9

Ende sy nam dat gerecht ende gootet voor hem wt. Maer hy en woude niet eten.

Ende Ammon sprack: Laet alleman van my wt gaen. Ende alleman ghinck van hem wt.

10

⁺ Doen sprac Ammon tot Thamar: Brengt dat eten in de camer, op dat ick van uwer handt ete. Doen nam Thamar dat suypen dat sy ghemaeckt had, ende bracht tot Ammon haren broeder inde Camer.

+ C vers 10

11

Ende doen sy dat tot hem bracht dat hijt eten soude, greep hyse ende sprack tot haer: Coemt herwaerts mijn suster, slaept by my.

12

Maer sy sprack tot hem: Niet mijn broeder, En onteert my niet. Want soo en doetmen niet in Israel, En doet sulcken sotheyt niet.

13

Waer wil ick met mijnder schanden henen? Ende ghy sult zijn als de Sotten in Israel. Maer spreect metten Coninck, Die en sal my v niet ontsegghen.

14

⁺ Maer hy en wildese niet hooren,^† ende hy verweldichdese, ende onteerdese, ende sliep by haer,

+ D vers 14

† Gen. 34.a.2. Leui. 18.a.9.

15

Ende Ammon wert wtermaten gram op haer, also dat den haet grooter was, dan de liefde oyt te voren was. Ende Ammon sprack tot haer: Maeckt v op, ende packt v wech.

16

Maer sy sprac tot hem: Dat quaet is grooter dan dat ander dat ghy aen my ghedaen hebt, dat ghy my wtstoot. Maer hy en gaf haerder stemmen geen gehoor,

17

Maer hy riep zijnen Iongen die zijn dienaer was, ende sprack: Drijft dese van my wt, ende sluyt de duere achter haer toe.

18

Ende sy had eenen bonten rock aen. Want sulcke rocken droeghen des Conincx dochteren, alsoo langhe als sy maechden waren.

Ende doense zijn dienaer wtghedreuen, ende de duere achter haer toeghesloten hadde,

19

Wierp Thamar asschen op haer hooft, ende schuerde den bonten roc die sy aen hadde, ende leyde haer hant op dat hooft, ende ghinck daer henen ende crijsschede.

20

⁺ Ende haer Broeder Absalon sprac tot haer: Heeft v broeder Ammon by v gheweest? Nv mijn Suster swijcht stille. Het is v Broeder, en neemt de sake so niet ter herten. Also bleef Thamar bedroeft in Absalons haers broeders huys.

+ E vers 20

21

Ende doen de Coninck Dauid sulcx al hoorde, werdt hy seer toornich.

22

Maer Absalon en sprac niet met Ammon, noch quaet noch goet. Maer Absalon was gram op Ammon, om dat hy zijn Suster Thamar onteert hadde.

23

Maer ouer twee iaren hadde Absalon^† schaepscheerders tot BalHazor, die onder Ephraim leyt. Ende Absalon noode alle de kinderen des Conincx,

† Gen. 38.b.12 31.c.19. 1.Reg. 25.a.2.

24

Ende quam totten Coninck ende sprack: Siet, v knecht heeft schaepscheerders, wilde doch de Coninck ende zijn knechten, met zijnen knechte henen gaen.

25

Maer de Coninck sprack tot Absalon: Niet mijn sone, en laet ons niet alle comen, op dat wy v niet en beswaren. Ende doen hy hem quelde en woude hy euen wel niet comen, maer hy seghende hem.

26

Absalon sprack: En sal dan mijn broeder Ammon niet met ons gaen? De Coninck sprack tot hem: Waerom sal hy met v gaen?

27

Doen noodichde hem Absalon, dat hy Ammon met hem liet henen gaen, ende alle des Conincx kinderen.

28

Maer Absalon gheboot zijnen knapen ende sprac: Siet daer op, als Ammon in goeden hueghe wort vanden wijn, ende ick tot v segghe: Slaet Ammon ende doodet hem, dat ghy v niet en vreest, want ick hebt v geheeten. Sijt vrijmoedich ende dapper daer aen.

29

Alsoo deden de kna-

[p. 121r]

pen Absalon den Ammon, so hen Absalon gheboden hadde. Doen stonden alle de kinderen des Conincx op, ende elck sadt op zijnen Muyl ende vluchten.

30

Ende doen sy noch op den wech waren, quam dat gherucht voor Dauid, dat Absalon alle des Conincx kinderen hadde verslagen, also datter niet een van hen ouerbleuen en ware.

31

^† Doen stont de Coninc op, ende schuerde zijne cleederen, ende leyde hem opter Aerden, ende alle sine knechten die om hem stonden schuerden haer cleederen.

† 2.Re. 1.b.11. 3.f.31.

32

Doen antwoorde Ionadab de sone Simea, des broeders Dauids ende sprac: Mijn Heere en dencke niet, dat alle Iongelingen, de kinderen des Conincx doot zijn, maer Ammon is alleen doot. Want Absalon heeftet hem gehouden, van dien daghe aen doen hy zijn Suster, Thamar onteerde.

33

Dus en neme nv mijn Heere de Coninck sulckx niet ter herten, dat alle de kinderen des Conincx doot zijn, maer Ammon is alleen doodt.

34

Maer Absalon vluchte. Ende de knape opter wachte hief zijn ooghen op, ende sach, ende siet, een groot volck quam opten wech na malcanderen aen der sijden des berchs.

35

⁺ Doen sprac Ionadab totten Coninc: Siet, de kinderen des Conincx comen. Alsoo v knecht gheseyt heeft, also ist vergaen.

+ G vers 35

36

Ende doen hy wt hadde ghesproken, siet doen quamen de kinderen des Conincx, ende hieuen haer stemme op ende weenden. De Coninck ende zijne knechten weenden oock met allen seer.

37

Maer Absalon vluchte, ende troc tot Thalmai den soon Ammihud, den Coninck te Gesur. Maer hy droech rouwe ouer zijnen Sone alle daghe.

38

Maer doen Absalon vluchte, ende tot Gesur trock, was hy aldaer drie Iaren.

39

Ende de Coninck Dauid hielt op wt te trecken teghen Absalon. Want hy hadde hem getroost ouer Ammon, dat hy doot was.