Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xij. Capittel.

¶ Nathan wort vanden HEEre tot Dauid gesonden, hem om zijnder misdaets wille te straffen, Dauid bekent zijn sonde, ende begeert ghenade, De soon die hy by Batseba had die sterf.

1

⁺ ENde de HEEre seynde Nathan tot Dauid. Doen die tot hem quam, sprac hy tot hem:^† Daer waren twee mannen in een stadt, deen rijck, dander arm.

+ A vers 1

† 3.Reg. 20.g.39

2

De rijcke had seer veel schapen ende Runderen,

3

Maer de arme en hadde niet meer dan een eenich cleyn schaepken dat hy ghecocht had, ende hy voedet op dat het groot wert by hem ende by zijnen kinderen tsamen. Het at van zijnen bete, ende dranck van zijnen beker, ende sliep in zijnen schoot, ende hy hielt als een dochter.

4

Maer doen den rijcke man een gast ouer quam, spaerde hy te nemen van zijnen schapen ende Runderen, dat hy den gast wat bereyde die tot hem ghecomen was, ende nam dat Schaep des armen mans, ende bereydet den Man die tot hem ghecomen was.

5

⁺ Doen verbolch Dauid met grooter toornicheyt teghen dien man, ende sprack tot Nathan. Soo waerachtelijck als de HEERE leeft, de man is een kindt des doots, die dat ghedaen heeft.

+ B vers 5

6

^* Daer toe sal hy dat schaep vieruoudelijck betalen, om dat hy sulcx ghedaen, ende niet ghespaert en heeft.

* Exo. 22.a.1.

7

Doen sprack Nathan tot Dauid: Ghy zijt de man. Dus spreect de HEERE de Godt Israels:^† Ick heb v tot eenen Coninck ghesalft ouer Israel, ende heb v verlost wt der handt Sauls,

† 1.Reg. 16.a.13

8

Ende heb v ws Heeren huys ghegheuen, daer toe zijne wijuen in uwen schoot, ende heb v dat huys Israels ende Iuda ghegheuen. Ende is dat te weynich, soo wil ick dit ende dat noch daer toe doen.

9

Waerom hebdy dat woort des HEEren veracht, dat ghy sulcken quaet voor zijnen oghen dedest? Vriam den Hethither hebt ghy verslaghen metten sweerde,^† zijn wijf hebdy v tot eenen wijue ghenomen: Maer hem hebdy gedoot metten sweerde der kinderen Ammon,

† Iob. 31.a.9

10

^+* Nv soo en sal van uwen huyse dat sweert niet aflaten eewelijck, om dat ghy my veracht hebt, ende dat wijf Vrias des Hethithers genomen hebt, dat sy v wijf sy.

+ C vers 10

* Pro. 17.b.13.

11

Dus spreect de HEEre: Siet, ick wil ongeluck ouer v verwecken, wt uwen eyghenen huyse^† ende wil uwe wijuen nemen voor uwen oogen, ende wilse uwen naesten geuen, also dat hy by uwe wijuen slapen sal, byder lichter Sonnen.

† Deut. 28.c.30. 2.Reg. 16.d.21

12

Want ghi hebbet heymelijc gedaen: Maer ic wil dit doen voor geheel Israel, ende byder sonnen.

13

Doen sprac Dauid tot Nathan:^† Ick heb gesondicht teghen den HEEre. Nathan sprac tot Dauid: So heeft oock de HEEre v sonde wech ghenomen: Ghy en sult niet steruen.

† Eccl. 47.b.13. Psal. 15.a.1.

14

Maer dewijle ghy de vianden des HEEren door dese gheschiedenisse hebt doen lasteren, soo sal de sone die v gheboren is, den doot steruen.

15

Ende Nathan ginc weder thuys. Ende de Heere sloech dat kint dat Vrias wijf Dauid gebaert had, also dattet doot siec wert

16

⁺ Ende Dauid versocht Godt om dat knechtken, ende vaste, ende ghinck in, ende lach snachs opter Aerden.

+ D vers 16

17

Doen stonden de Ouders zijns huys op, ende wouden hem oprechten vander Aerden: Maer hy en woude niet, ende en at niet met hen.

18

Maer op den seuensten dach sterf dat kint. Ende de knechten Dauids, vreesden hen te vercondighen dat het kint doot ware. Want sy dachten: Siet, doen dat kint noch leuende was, spraken wy met hem, ende hy en hoorde onse stemme niet. Hoe veel te meer salt hem wee doen, ist dat wy hem seggen: Dat kint is doot.

19

Ende Dauid sach dat zijne knechten heymelijck spraken, ende merckte dat dat kint doot was, ende sprack tot zijnen knechten: Is dat kint doot? Sy seyden: Ia.

20

Doen stondt Dauid op vander Aerden ende wiesch hem, ende salfde hem, ende dede ander cleederen aen,⁺ ende ghinc in dat huys des HEEren, ende aenbadt. Ende doen hy weder thuys quam, hiet hy hem broot op brenghen, ende hy at.

+ E vers 20

21

Doen spraken zijne knechten tot hem: Wat is dat voor een dinc, dat ghy doet?^† Doen dat kint noch leefde, vaste ghy ende weende: Maer nv het gestoruen is, staet ghy op ende eet?

† Eccl. 38.c.27.

22

Hy sprack: Om des kints wille vaste ick, ende weende dat het leefde, want ick dachte: Wie weetet oft my de HEEre ghenadich werde, dat dat kint leuende blijue.

23

Maer nv het doot is, wat soude ick vasten? Can ickt oock wederom gehalen? Ick sal wel tot hem varen, maer het en coemt niet wederom tot my.

24

Ende doen Dauid zijn wijf BathSeba ghetroost hadde, ghinck hy tot haer in ende sliep by haer.^† Ende sy baerde eenen soon, dien hiet hy Salomo, ende de HEEre beminde hem.

† 1.Pa. 3.a.5. Math. 1.a.6.

25

Ende hy dede hem onder de hant Nathan des Propheten, die hiet hem IedidIa, om des HEEren wille.

26

⁺ Dus street nv Ioab teghen Raba der kinderen Ammon, ende wan de Coninclijcke stadt.

+ F vers 26

27

Ende seynde de boden tot Dauid, ende liet hem segghen:^† Ick heb ghestreden teghen Rabba, ende heb oock ghewonnen de water stadt.

† 1.Pa. 21.a.1.

28

Dus neemt nv te hoope dat ouerghebleuen

[p. 120v]

volck, ende belegert de stadt, ende wintse, op dat ickse niet en winne, ende ick den name daer af hebbe.

29

Aldus nam Dauid allet volck te hoope, ende troc henen, ende street teghen Rabba, ende wonse,

30

Ende nam de Croone haers Conincx van zijnen hoofde, die int gewichte een Centener gouts hadde, ende edel gesteenten,^† ende wert Dauid op zijn hooft gheset, ende voerde seer veel roofs wt der stadt.

† Psal. 21.a.4.

31

Maer dat volck daer binnen^* leydde hy wt, ende leyddese onder ijseren saghen ende haken, ende ijseren beytels, ende verbrandese in tichel Ouens. Soo dede hy allen steden der kinderen Ammon. Doen keerde Dauid ende allet volck wederom na Ierusalem.

* 1.Pa. 21.a.3