Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .iiij. Capittel.

¶ Isboseth Sauls soon wort vanden verraders doorsteken, ende die selue worden van Dauid gestraft ende ghedoot.

[p. 117v]

1

⁺ MAaer doen de Sone Sauls hoorde dat Abner tot Hebron doot ware, werden zijne handen mat, ende gheheel Israel verschricte.

+ A vers 1

2

Maer daer waren twee mannen Hooftlieden ouer de Crijchsknechten onder den sone Saul, deene hiet Baena, de ander Rechob, die sonen Rimon des Berothiten, wt den kinderen BenIamin: Want Beroth wert oock onder BenIamin gherekent.

3

Ende de Berothiten waren gheulucht na Gethaim, ende vreemdelinghen aldaer gheworden tot op den dach van heden.

4

^† Oock so hadde Ionathan de sone Saul, eenen soon die lam was aen de voeten, ende was vijf iaer out doen dat ghecrijsch van Saul ende Ionathan wt Iesreel quam, ende zijn voester hief hem op, ende vluchte. Ende met dien sy haeste ende vluchte, viel hy, ende wert hinckende. Ende hy hiet Mephiboseth.

† 2.Reg. 9.a.3.

5

⁺ Dus ghinghen nv de sonen Rimon des Berothiters, Rechob ende Baena henen, ende quamen totten huyse^† Isboseth, doen den dach alderheetste was. Ende hy lach op zijnen leger smiddaechs.

+ B vers 5

† 2.Reg. 2.b.8.

6

Ende sy quamen int huys om terwe te halen, ende staken hem inden buyck, ende liepen wech.

7

Want doen sy int huys quamen lach hy op zijn bedde in zijn slaepcamer, ende staken hem doot, ende hieuwen hem den cop af. Ende namen zijnen cop ende ghinghen henen ouer den wech, op dat black velt alle den nacht.

8

Ende brachten dat hooft Isboseth, tot Dauidt tot Hebron, ende spraken totten Coninck: Siet, daer is dat Hooft Isbosets des Soons Sauls, dijns viants die na v siele stont. De HEEre heeft heden mijnen Heere den Coninc gewroken aen Saul, ende aen zijn saet.

9

⁺ Doen antwoorde hen Dauid: So warachtelijck als de HEEre leeft, die mijn siele wt alder droeffenisse verlost heeft.

+ C vers 9

10

^‡ Ick greep dien, die my vercondichde ende sprack: Saul is doot, ende meynde hy ware een goet bode, ende doode hem tot Siklag, dien ic boden loon soude geuen.

‡ 2.Reg. 3.c.15.

11

Ende dese godloose lieden hebben eenen rechtuaerdigen man in zijnen huyse op zijnen Legher verworcht: Ia, en soude ick dies bloet van uwen handen niet eysscen? Ende v vander aerden doen?

12

Ende Dauid geboot zijne ionghelinghen: Die doodense, ende hieuwen hen handen ende voeten af, ende hingense op aenden poel tot Hebron. Maer dat hooft Isboseth namen si, ende begroeuent^‡ in Abners graf tot Hebron.

‡ 2.Reg. 3.f.32.