Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .iij. Capittel.

¶ Daer was een tweedracht tusschen den huyse Sauls ende Dauids. Dauid regneerde tot Hebron. Abner boeleert by Sauls boelschap, ende als hy daerom gestraft wert, so valt hy van sinen Heere tot Dauid.

1

⁺ ENde daer was eenen langhen strijt tusschen den huyse Sauls ende den huyse Dauids. Maer Dauid ghinc ende nam toe. Ende dat huys Sauls ghinc ende nam af.

+ A vers 1

2

^* Ende Dauid werden kinderen gheboren tot Hebron. Sijn eerste gheborene soon, Ammon van AhiNoan de Iesraelitin:

* 1.Par. 3.c. 2.Reg. 5.c.13.

3

De ander Chileab van Abigail Nabals wijf des Carmeliten: De derde Absalon, de soon Maacha der dochter Talmai des Conincks te^* Gesur:

* 1.Reg. 27.b.8

4

De vierde Adonia de sone Hagith: De vijfste SaphatIa, de sone Abital:

5

De seste Iethream van Egla den wijue Dauid. Dese zijn Dauid gheboren tot Hebron.

6

Als nv den strijdt was tusschen den huyse Saul, ende den huyse Dauid, stercte Abner dat huys Sauls:

7

Ende Saul had een Concubine, die hiet Rizpa, een dochter Aia. Ende Isboseth sprack tot Abner:

[p. 117r]

Waerom slaepty by mijns vaders Concubine?

8

⁺ Doen wert abner seer gram, ouer dese Isboseths woorden, ende sprack: Ben ick dan een hontscop, ick die teghen Iuda aenden huyse Sauls ws vaders, ende aen zijne broederen, ende vrienden ontfermherticheyt doe? Ende en heb v in Dauids handen niet ghegheuen, ende ghy rekent my heden een misdaet toe, om een wijf?

+ B vers 8

9

Godt doe Abner dit ende dat, ist dat ick niet en doe^* so de HEEre Dauid ghesworen heeft,

* 1.Reg. 15.f.28. 16.c.13.

10

Dattet Conincrijck vanden huyse Saul soude genomen werden, ende den stoel Dauid opgherecht soude werden, ouer Israel ende Iuda van Dan tot Berseba.

11

Doen en cost hy hem voorder gheen woorden weder geantwoorden, so vreesde hy voor hem.

12

Ende Abner seynde boden tot Dauid voor hem, ende dede hem seggen: Wiens is dat lant? Ende sprac: Maect een verbont met my. Siet, mijn handt sal met v zijn, op dat ick tot v keere alle Israel.

13

⁺ Hy sprack: Wel, ick wil een verbondt met v maken: Maer een bid ick van v, dat ghy mijn aensicht niet en siet, ghy en brengt te voren tot my Michal Sauls dochter, als ghy coemt om mijn aensicht te sien.

+ C vers 13

14

Oock seynde Dauid boden tot Isboset den soon Sauls, ende dede hem seggen:^† Gheeft my mijn wijf Michal weweder, die ick my ghetrout heb met hondert voorhuyden der Philisteen.

† 1.Reg. 18.g.27 25.g.44.

15

Isboseth seynde henen, ende lietse nemen vanden man Palthiel, den soon Lais.

16

Ende haer man ghinck met haer ende weende achter haer tot Bahurim toe. Doen sprac Abner tot hem: Keert wederom, ende gaet wech. Ende hy keerde wederom.

17

Ende Abner had een reden metten ouders in Israel, ende sprac: Ghy hebt te voren lange na Dauid ghestaen, dat hy Coninck soude zijn ouer v,

18

⁺ So doetet nv. Want de HEEre heeft gheseyt van Dauid: Ick wil mijn volck Israel verlossen door de hant Dauids, mijns knechts, vander Philisteen handt, ende van alle haerder vianden handt.

+ D vers 18

19

Oock sprack Abner voor de ooren BenIamin. Ende ghinck ooc henen, om te spreken voor de ooren Dauids tot Hebron, al wat Israel ende den geheelen huyse BenIamin wel behaechde.

20

Als nv Abner tot Hebron by Dauid quam, ende met hem twintich mannen, bereyde hem Dauid een maeltijt.

21

Ende Abner sprack tot Dauid: Ick wil my op maken ende henen gaen, dat ick dat geheele Israel tot mijnen Heere den Coninc vergadere, ende dat sy een verbont met v maken, op dat ghy Coninck zijt, also v siele begeert. Also liet Dauid Abner van hem, dat hy henen soude gaen met vreden.

22

Ende siet de knechten Dauids ende Ioab, quamen vanden oorlochs lieden, ende brachten met hen eenen grooten roof. Maer Abner en was nv niet by Dauid te Hebron, maer hy hadde hem van hem gelaten, dat hy met vreden wech gegaen was.

23

⁺ Maer doen Ioab ende alle dat heyr met hem ghecomen was, wert hem gebootschapt dat Abner de sone Ner totten Coninck ghecomen was, ende hy hadde hem van hem gelaten, dat hy met vreden wech gegaen was.

+ E vers 23

24

Doen ghinc Ioab al totten Coninck, ende seyde: Wat hebdy gedaen? Siet, Abner is tot v ghecomen, waerom hebdy hem van v gelaten dat hy wech is gegaen?

25

En kent ghy Abner den sone Ner niet? Want hy is gecomen om v te becouten, op dat hy uwen wtganck ende inganck soude bekennen, ende vernemen al wat ghy doet.

26

Ende doen Ioab van Dauid wt ghinc seynde hy Abner boden na, dat sy hem wederom souden halen, van Borhasira. Ende Dauid en wiste daer niet af.

27

^† Als nv Abner weder tot Hebron quam, leydde hem Ioab midden onder de poorte, om dat hy heymelijc met hem soude spreken. Ende stack hem aldaer inden buyck dat hy sterf, om zijns broeders Asahels bloets wille.

† 3.Reg. 2.e.32. Iudic. 3.c.20.

28

⁺ Doen dat Dauid daer na vernam, sprack hy: Ick ben^* onschuldich ende mijn Conincrijck voor den HEEre, inder eewicheyt, aen dat bloet Abner des soons Ner.

+ F vers 28

* Susan. f.46. Actor. 20.d.26

29

Mer het valle op den cop Ioab, ende op dat gheheele huys zijns vaders: Ende en moeten niet ophouden inden huyse Ioab, die een etter vloet ende melaetscheyt hebbe ende by den stocke gae, ende door tsweert valle, ende broots gebrec hebbe.

30

Alsoo doode Ioab ende zijne broeder Abisai, Abner,^* om dat hy haren broeder Asahel ghedoot hadde inden strijt te Gibeon.

* 2.Reg. 2.c.23.

31

Maer Dauid sprac tot Ioab ende allet volc dat met hem was.^† Schuert uwe cleederen, ende gordet sacken om v, ende draecht rouwe om Abner. Ende de Coninc ghinc achter de bare.

† 2.Reg. 1.b.11. 13.f.31.

32

Ende doen sy Abner begroeuen tot Hebron, hief de Coninck zijn stemme op, ende weende byden graue Abner, ende allet volc weende ooc.

33

⁺ Ende de Coninc beclaechde Abner ende sprac: Abner en is niet gestoruen, als een sot sterft.

+ G vers 31

34

Vwe handen en zijn niet gebonden, uwe voeten en zijn niet in boeyen gesloten: Ghi zijt geuallen soomen voor boose scalcken valt. Doen beweende hem al dat volck noch meer.

35

Doen nv alle dat volck in quam om met Dauid te eten, doent noch hooch dach was, swoer Dauid ende sprac: God doe my dit ende dat, waer ick broot oft yet proeue, eer de Sonne onder gaet.

36

Ende allet volck bekendet, ende het beuiel hen ooc wel, alle dat goet dat de Coninck dede, voor de ooghen des gantschen volcx.

37

Ende allet volck ende gheheel Israel mercten op dien dach dattet vanden Coninck niet en was, dat Abner de sone Ner ghedoodet wert.

38

Ende de Coninck sprack tot zijne knechten: En weet ghy niet, dat op desen dach een Vorst, ende groot man gheuallen is in Israel?

39

Maer ick ben noch teer, ende een ghesalfde Coninck. Maer de mannen de^* kinderen SeruIa, zijn my verdrietelijc. De HEEre loone dien, die dat quaet doet, na zijnder boosheyt.

* 1.Par. 2.b.16.