Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxx. Capittel.

¶ De Amalekiten oueruallen Siklag, ende Dauid veruolcht haer, ende wint haer den roof af.

1

⁺ DOen nv Dauid opten derden dach quam tot Siklag met sine mannen, doen waren de Amalekiten daer in gheuallen teghent Suyden, ende tot Siklag, ende hadden Siklag gheslaghen ende net vier verbernt.

+ A vers 1

2

Ende hadden de vrouwen daer wt wech gheuoert, beyde cleyn ende groot. Maer si en hadden niemanden gedoot, maer wech gedreuen, ende waren wech haers weechs.

3

Doen nv Dauid met sine mannen totter stadt quam, ende sach datse met vier verbernt was, ende dat haer wijuen, sonen ende dochteren gheuanghen waren,

4

Hief Dauid ende dat volck dat by hem was haer stemme op ende weenden, tot dat si niet meer geweenen en costen.

5

^† Want Dauids twee Wijuen, Ahinoan de Iesraelitin, ende Abigail Nabals wijf des Carmeliten waren oock gheuanghen.

† 1.Reg. 27.a.3.

6

Ende Dauid was seer bedroeft, want dat volck wilde hem steenen. Want alle des volcks siele was onwillich, een yeghelijck ouer sine sonen ende dochteren. Maer Dauid stercte hem inden HEERE sinen Godt,

7

^+† Ende sprac tot AbIathar den Priester Ahimelechs soon: Brengt my herwaerts den Lijfrock. Ende doen AbIathar den Lijfrock tot Dauid ghebracht had,

+ B vers 7

† 1.Reg. 23.b.9.

8

^† Vraechde Dauid den HEEre, ende sprack: Sal ic den Crijschlieden na iaghen, ende sal icse grijpen? Hy sprac: Iaecht hen na, ghy sultse grijpen, ende verlossinge doen.

† Iudic. 1.a.1. 18 b.5. 20.d.27. 3.Reg. 22.a.6.

9

^* Doen troc Dauid henen ende de seshondert mannen die by hem waren. Ende doe si quamen aen de beke Besor, bleuen sommige staen.

* Gen. 14.c.14 Iere. 41.c.12.

10

Maer Dauid ende de vier hondert mannen iaechden nae. Mer die twee hondert mannen die staen bleuen, waren te moede ouer die beke Besor te gaen.

11

Ende si vonden eenen Egiptischen man opten velde, dien brachten si tot Dauid,^* ende gauen hem broot dat hy adt, ende drencten hem met water,

* Prou. 25.d.21. Roma. 12.c.20

12

Ende gauen hem eenen clomp vijghen, ende twee clompen rosinen. Ende doen hy geten hadde, quam sinen gheest weder tot hem. Want hy en hadde in drie dagen, ende in drie nachten niet gheten, ende gheen water ghedroncken.

13

⁺ Dauid seyde tot hem: Wien hoort ghy toe? Ende van waer zijt ghy? Hy seyde: Ick ben een Egipsch gheselle eens Amalekiten knecht, ende mijn heere heeft my verlaten. Want voor drie dagen worde ick cranck:

+ C vers 13

14

Wy zijnder in geuallen teghent Suyden Chreti ende na Iuda, ende teghent Suyden Caleb, ende hebben Siklag met vier verbernt.

15

Dauid sprack tot hem: Wildy my neder leyden tot desen Crijschlieden? Hy sprack: Sweert my by God, dat ghy my niet dooden en sult, noch in mijns Heeren handen ouer leueren, so wil ick v neder leyden tot desen Oorloochs lieden.

16

Ende hy leydese neder. Ende siet, si hadden hen verstroyt op alle de Aerde, aten ende droncken, ende vierden, om alle den grooten roofs wille, dien sy ghenomen hadden, wt den lande der Philisteen, ende Iuda.

17

⁺ Ende Dauid sloechse van smorghens aen, tot den auont des anderen daechs toe, dat haerder gheen en ontquam, dan vier hondert Ionghelinghen, die vielen op de Kemelen, ende vluchten.

+ D vers 17

18

Alsoo verloste Dauid al wat de Amalekiten genomen hadden, ende zijn twee Wijuen,

19

Ende het en faelgeerde aen gheenen, noch cleyn noch groot, noch Sone noch Dochter, noch Roof, noch al dat si ghenomen hadden. Dauid bracht altemael weder.

20

^† Ende Dauid nam de Schapen ende Runderen, ende dreef dat Vee voor hem wech. Ende si seyden: Dat is Dauids Roof.

† Num. 31.b.11.

21

Ende doen Dauid totten twee hon-

[p. 115v]

dert Mannen quam, die te moede hadden gheweest Dauid nae te volgen, ende aen de beke Besor ghebleuen waren, gingen si wt Dauid te ghemoet, ende den volcke dat by hem was. Ende Dauid tradt totten volcke, ende gruetese vriendelijck.

22

⁺ Doen antwoorden, soo wat quade ende^* Belials mannen waren, onder de gene, die met Dauid ghetrocken waren, ende seyden: Want si niet met ons ghetrocken en zijn, soo en salmen hen niet geuen vanden^† Roof, die wy verlost hebben: Maer elc neme zijn Wijf ende sine kinderen, ende gae wech.

+ E vers 22

* Heyloose.

† Num. 31.d.26 Deut. 20.b.14 Iosue. 8.f.27. 22.b.8.

23

Doen seyde Dauid: Ghy en sult soo niet doen mijne Broeders, met dien dat ons de HEEre ghegheuen heeft, ende heeft ons behoedt, ende dese Oorlochslieden, die teghen ons ghecomen waren, in onsen handen ghegeuen,

24

Wie soude v daer inne hooren? Ghelijc dat deel der gheender is, die neder inden strijt getrocken zijn, so sal dat deel der gheender ooc zijn, die by het ghereetschap ghebleuen zijn,

25

⁺ Ende sal ghelijck ghedeylt werden. Dat is sint der tijt, ende namaels in Israel een sede ende recht geworden, tot desen daghe toe.

+ F vers 25

26

^* Ende doen Dauid tot Siklag quam, sant hy vanden Roof den Outsten in Iuda sinen vrienden, ende sprack: Siet, daer hebt ghy de seegheninghe vanden Roof der vianden des HEEren,

* Gene. 14.d.21

27

Te weten, dien tot BethEl, dien tot Ramoth teghent Suyden, dien tot Iathir,

28

Dien tot Aroer, dien tot Siphamoth, dien tot Esthemoa,

29

Dien tot Rachal, dien inde steden der Ierameiliten, dien inde steden der Keniten,

30

Dien tot Harma, dien tot BorAsan, dien tot Atach,

31

Dien tot Hebron, ende in alle plaetsen daer Dauid ghewandelt hadde met sinen mannen.