Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxiij. Capittel.

¶ Dauid coemt in Kegilan, Saul soect hem, Dauid ontloopt hem, Saul leyt ouer al laghen nae hem. Maer de HEEre beschermt Dauid.

1

⁺ ENde Dauid werdt ghebootschapt: Siet, de Philisteen strijden teghen Kegila, ende beroouen de schueren.

+ A vers 1

2

Doen^* vraechde Dauid den HEEre, ende sprac: Sal ic henen gaen, ende dese Philisteen slaen? Ende de HEEre sprack tot Dauid: Gaet henen, ghi sult de Philisteen slaen, ende Kegila verlossen.

* 2. Reg. 2.a.1. 5.d.19. Iudic. 1.a.1. 20.c.18. 1.Reg. 30.b.8. 3.Reg. 22 a.6. 2.Par. 18.a.4

3

Maer de mannen by Dauid spraken tot hem: Siet, wy vreesen ons hier in Iuda, ende willen henen gaen na Kegila, tot det Philisteen Heyr?

4

Doen vraechde Dauid den HEEre weder. Ende de HEEre antwoorde hem ende sprack: Op, trect af nae Kegila, Want ick wil de Philisteen in uwen handen gheuen.

5

Aldus troc Dauid met sinen mannen na Kegila, ende street tegen de Philisteen, ende ontdreef hen haer Vee, ende dede eenen groten slach aen hen. Also verloste Dauid die tot Kegila.

6

Want doen Abiathar de sone Ahimelech vluchte tot Dauid na Kegila, droech hy den Lijfrock met hem af.

7

⁺ Doen wertet Saul gebootschapt, dat Dauid te Kegila gecomen ware, ende sprac: God heeft hem in mijnen handen ouer gegheuen, dat hy besloten is, nv hy in een stadt gecomen is, met dueren ende grendelen bewaect.

+ B vers 7

8

Ende Saul liet allet volck roepen ten strijde, nederwaerts na Kegila, dat si Dauid ende zijn mannen souden beleggen.

9

Maer doen Dauid mercte, dat Saul wat quaets ouer hem dacht,^* sprac hy totten Priester Abiathar: Lanct den Lijfrock herwaerts.

* 1.Reg. 30.b.7.

10

Ende Dauid sprack: HEEre Godt Israels, v knecht heeft ghehoort, dat Saul daer nae staet, dat hy te Kegila soude comen, de stadt te verderuen, om mijnen wille:

11

Sullen my de borghers te Kegila oock in sinen handen leueren? Ende sal Saul oock af comen, so v knecht gehoort heeft? Dat vercondicht HEEre Godt Israels uwen knecht. Ende de HEEre sprack: Hy sal af comen.

12

Dauid sprac: Maer sullen de borghers te Kegila my, ende mijne mannen ouer leueren in de handen Sauls? De HEEre sprack: Ia.

13

⁺ Doen maecte hem Dauid op met sinen mannen, dier^* by ses hondert waren,

+ C vers 13

* 1.Reg. 22.a.2.

[p. 112v]

ende trocken wt van Kegila, ende wandelden werwaerts dat si costen. Doent nv Saul gebootschapt wert, dat Dauid van Kegila gheuloden was, liet hy zijn wttrecken staen.

14

Maer Dauid bleef inder woestijnen inde borcht, ende bleef opten berch inder woestijnen Siph. Mer Saul socht hem zijn leefdage. Mer God en gaf hem niet in sinen handen.

15

Ende Dauid sach, dat Saul wtghetrocken was, om zijn leuen te soecken. Maer Dauid was inder woestijnen Siph, inder Heyden.

16

Doen maecte hem Ionathan de sone Saul op, ende ghinck henen tot Dauid inder Heyden, ende sterckte zijn hant in Gode,

17

Ende seyde tot hem: En vreest niet, mijns vaders Sauls hant en sal v niet vinden, ende ghy sult Coninck werden ouer Israel. So wil ick de naeste by v zijn. Oock weet sulcx mijn vader wel.

18

^+† Ende si maecten beyde een verbont met malcanderen voor den HEEre. Ende Dauid bleef inder Heyden: Maer Ionathan trock weder nae huys.

+ D vers 18

† 1.Reg. 18.a.3. 20.b.8.

19

^* Maer de Siphiten trocken op tot Saul nae Gibea, ende spraken:^‡ En is Dauid niet by ons verborgen inde borcht inder Heyden, opten berghe Achila, die ter rechter zijden leyt aen de woestijne?

* 1.Par. 2.e.42

‡ 1.Reg. 26.a.1

20

Soo come nv de Coninck neder, ende alle zijns herten begheerte, so willen wy hem ouer leueren in des Conincks handen.

21

Doen sprack Saul: Gheseghent zijt ghy den HEEre, dat ghi mijns ontfermt hebt.

22

Dus gaet nv henen, ende werdes noch sekerder, dat ghi weet ende siet, aen welcke plaetse zijn voeten gheweest zijn, ende wie hem aldaer ghesien hebben: Want my is gheseyt dat hy listich is.

23

Besiet ende bespiet alle plaetsen, daer hy hem verbercht, ende coemt weder tot my, als ghijs seker zijt, soo wil ick met v trecken. Is hy inden lande, so wil ick nae hem vereysschen onder alle duysenden in Iuda.

24

⁺ Doen maecten si hen op, ende gingen nae Siph, voor Saul henen. Maer Dauid ende zijn mannen waren inde woestijne Maon, opt velt, ter rechter handt der woestijnen.

+ E vers 24

25

Doen nv Saul henen troc met sinen mannen om hem te soecken, wertet Dauid ghebootschapt. Ende hy maecte hem nederwaerts inden steen, ende bleef inder woestijnen Maon. Doen Saul dat hoorde, iaechde hy Dauid nae inder woestijnen Maon.

26

Ende Saul met sinen mannen ghinc aen deen zijde des berchs: Dauid met sinen mannen aen dander zijde des berchs.^* Maer doen hem Dauid haeste Saul te ontgaen, doen omringde Saul met sinen mannen Dauid ende sine mannen, dat hyse soude grijpen.

* Psal. 116.a.3.

27

^† Maer daer quam een bode tot Saul ende sprac: Haest v, ende coemt, want de Philisteen zijn int lant gheuallen.

† Esa. 37.b.8.

28

Doen keerde hem Saul van dien nae iaghen Dauids, ende trock henen den Philisteen teghen. Daer af heetmen de plaetse, Sela Mahelkoth. Ende Dauid trock op van daer, ende bleef binnen de borcht tot EnGedi.