Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xx. Capittel.

¶ Dauid wijckt voor den toorn des Conincx, ende hy wort gewaerschout van Ionathan.

1

⁺ MAer Dauid vluchte van Naioth tot Rama, ende quam ende sprack voor Ionathan: Wat heb ick ghedaen? Wat heb ick mishandelt? Wat heb ick ghesondicht voor uwen vader, dat hy my na mijn leuen staet?

+ A vers 1

2

Maer hy

[p. 111r]

sprack tot hem: Dat sy verre, ghy en sult niet steruen. Siet, mijn vader en doet niet, noch groot noch cleyne, dat hy mijnen ooren niet en openbare. Waerom soude mijn vader dit dan voor my verberghen? Het en sal alsoo niet zijn.

3

Doen swoer Dauid voorder ende sprac: V vader weet wel dat ick ghenade voor uwen ooghen gheuonden hebbe, daerom sal hy dencken: Ionathan en sal sulcx niet weten, het mocht hem becommeren. Warachtelijck, alsoo warachtelijck als de HEEre leeft, ende so warachtelijc uwe siele leeft, daer en is maer eenen schrede tusschen my ende den doot.

4

Ionathan sprack tot Dauid: Ick wil aen v doen, al wat v herte begheert.

5

Dauid sprack tot hem: Siet, morghen is de nieuwe Mane, dat ick met den Coninc ter tafelen soude sitten. Dus laet my nv gaen, dat ick my opten velde verberge totten Auont, des derden daechs toe.

6

⁺ Ist dat v vader nae my vraghet, soo segt: Dauid badt my dat hy nae^† Bethlehem tot zijnder stadt loopen mocht, want aldaer is een iaerlijcx offer den geheelen gheslachte.

+ B vers 6

† Luce. 2.a.4.

7

Ist dat hy seyt: Het is goet, soo statet wel met uwen knecht. Maer wordt hy gram, soo suldy mercken dat wat quaets by hem besloten is.

8

Soo doet nv ontfermherticheyt aen uwen knecht.^* Want ghy hebt met my uwen knecht een verbont inden HEEre ghemaeckt. Maer isser een misdaet in my, so doot ghy my: Want waerom wildy my tot uwen vader brenghen?

* 1.Reg. 18.a.3. 23.d.18.

9

Ionathan sprack: Dat sy verre van mi, dat ick soude mercken dat wat quaets by mijnen vader besloten ware om ouer v te brenghen, ende en souts v niet te kennen gheuen.

10

Maer Dauid sprack: Wie wilt my te kennen gheuen, ist dat v vader yet herts antwoort?

11

Ionathan sprac tot Dauid: Coemt, laet ons wtgaen opt velt. Ende si ghinghen beyde wt opt velt.

12

Ende Ionathan sprack tot Dauid: HEERE Godt Israels, als ick onderuinde aen mijnen vader morghen, ende inden derden dage, dat het wel staet met Dauid, ende niet en seynde tot v, ende voor uwen ooren openbaer,

13

⁺ Soo doe de HEEre Ionathan dit ende dat: Maer als dat quaet mijnen vader behaecht teghen v, soo wil ict ooc voor uwen ooren openbaren, ende v verlaten, dat ghy met vreden wech gaet. Ende de HEEre sy met v, so hy met mijnen vader gheweest is.

+ C vers 13

14

En doe ickt niet, soo en doet gheen ontfermherticheydt des HEEren aen my, ter wijlen dat ick leue, oock niet als ick sterue.

15

Ende als de HEEre de Vianden Dauids wtroeyen sal, eenen yeghelijcken wt den lande, soo en trect ghy uwe bermherticheyt niet van uwen huyse eewelijck.

16

Alsoo maecte Ionathan een verbont metten huyse Dauids (ende sprack) de HEERE eyssche het vander handt der Vianden Dauid.

17

Ende Ionathan voer voort, ende swoer Dauid,^† so lief hadde hy hem, Want hy hadde hem alsoo lief als zijn siele.

† 1.Reg. 18.a.3. 19.a.1.

18

Ende Ionathan sprack tot hem: Morghen ist de nieuwe Maen, soo salmen na v vraghen, want men sal v ghemissen daer ghy plaecht te sitten.

19

Maer des derden daechs coemt haestelijc neder, ende gaet op een plecke daer ghy v verbercht, op de werckdagen, ende sidt byden steen Asel:

20

Soo wil ick tot zijnder siden drie pijlen schieten, als oft ic nae dat teeken schote,

21

Ende siet, ic wil den Ionghen seynden: Gaet henen, soect de pijlen weder. Ist dat ick totten Ionghen segghen sal: Siet, de pijlen ligghen herwaerts achter v, haeltse: Soo coemt, want het is vrede, ende daer en is gheen perijckel, so warachtelijck als de HEEre leeft.

22

⁺ Maer segghe ick totten Ionghelinck: Siet de pijlen liggen derwaerts voor v. So gaet henen, want de HEEre heeft v laten gaen.

+ D vers 22

23

^† Ende wat ghy ende ic met malcanderen gesproken hebben, daer is de HEEre by, tusschen v ende my inder eewicheyt.

† 1.Re. 20.f.42.

24

Dauid verberch hem inden velde. Ende doen de nieuwe Maen quam, sette hem de Coninck ter tafelen om te eten.

25

Maer doen hem de Coninck ghesedt hadde aen zijn stede, soo hy te voren ghewoone was, aen de wandt, doen stont Ionathan op: Maer Abner sadt aen Sauls zijde, Ende men gemiste Dauids aen zijn stede.

26

Ende Saul en sprack dien dach niet, want hy dachte: Hem is yet gemoet dat hy niet reyn en is.

27

Des anderen daechs der nieuwer Maen, doemen Dauids gemiste aen zijn plaetse, sprack Saul tot sinen soon Ionathan: Waerom en is de sone Isai niet ter tafelen ghecomen, noch ghisteren noch heden?

28

Ionathan antwoorde Saul: Hi badt my dat hy nae Bethlehem mochte gaen, ende sprac:

29

⁺ Laet my gaen, want onse geslacht heeft eenen offer inder stadt, ende mijn broeder heeftet my selue gheboden. Heb ick nv ghenade voor uwen oogen gheuonden, soo wil ick henen gaen, ende mijne broeders sien. Daerom en is hy niet tot des Conincx tafel ghecomen.

+ E vers 29

30

Doen vergramde de toornicheydt Sauls teghen Ionathan, ende sprack tot hem: Ghy onghehoorsaem booswicht, Ic wetet wel dat ghy den sone Isai wtuercoren hebt, v ende uwer schandelijcker moeder te schanden.

31

Want alsoo langhe als de sone Isai leeft op Aerden, soo en sult ghy, daer toe oock v Conincrijc niet bestaen. So seynt nv henen, ende laet hem herwaerts halen tot my,^* want hy moet steruen.

* 1.Re. 26.c.16.

32

Ionathan antwoorde zijnen Vader Saul, ende sprack tot hem: Waerom sal hy steruen? Wat heeft hy ghedaen?

33

Doen schoot Saul de spiesse na hem, dat hy hem spitten soude. Doen merckte Ionathan, dattet by sinen Vader geheelijc besloten was Dauid te dooden.

[p. 111v]

34

Ende stont op vander tafelen in verbolghender gramschap, ende en adt des seluen anderen daechs der nieuwer Maen geen broot. Want hi was om Dauid becommert, dat hem zijn vader alsoo verdoemde.

35

⁺ Des morghens ghinck Ionathan wt opt velt, derwaerts hy Dauid besceyden hadde, ende eenen cleynen Ionghen met hem.

+ F vers 35

36

Ende hy sprack totten Ionghen: Loopt henen, ende soect my de pijlen die ick schiete. Mer doen de Iongen henen liep, schoot hy eenen pijl ouer hem wech.

37

Ende als de Iongen ter plaetsen quam daer Ionathan den pijl henen geschoten hadde, doen riep hem Ionathan na, ende sprac: Den pijl leyt derwaerts voor v,

38

Ende riep hem anderwerf na, haest v rasch, ende en staet niet stille. Doen raepte de Ionghen Ionathan de pijlen op, ende brachtse tot sinen Heere.

39

Ende de Iongen en wiste daer niet af, alleen Ionathan ende Dauid wisten vander saken.

40

Doen gaf Ionathan zijn wapen sinen Iongen, ende sprack tot hem: Gaet henen, ende draechtse in de stadt.

41

Doen de Iongen daer in quam, stont Dauid op vander plaetsen teghen Tzuyden, ende viel op zijn aensicht ter Aerden, ende aenbadt driemael. Ende si custen malcanderen, ende weenden tsamen, maer Dauid aldermeest.

42

Ende Ionathan sprack tot Dauid: Gaet henen met vreden.^† Wat wy beyde gesworen hebben inden Naem des HEEren, ende geseyt: De HEEre sy tusschen v ende my, tusschen mijnen sade ende uwen sade, dat blijue eewelijck.

† 1.Reg. 20.d.23

43

Ende Ionathan maecte hem op, ende quam in de stadt.