Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .iij. Capittel.

¶ Ruth maect haer des nachts te liggen, aende voeten Boas, ende sy wordt des morghens vroech van hem met ses maten gersten thuys gesonden.

1

⁺ ENde Naemi haers mans moeder sprack tot haer: Mijne dochter, Ick wil v ruste maken, dat het v wel gae.

+ A vers 1

2

Dese Boas onse vrient, by wiens deernen ghy gheweest zijt. Wannet desen nacht gherste op zijnen dorschvloer.

3

Dus badet v nv, ende saluet v nv, ende trect v cleet aen, ende gaet neder in dat dorschhuys dat v niemant en kenne, tot datmen al geten ende ghedroncken heeft.

4

Als hy dan gaet ligghen, so merct de plaetse daer hy neder leyt, ende coemt ende slaet het decsel op tot zijnen voeten, ende legt v, so sal hy v wel segghen, wat ghy doen sult.

5

Sy sprack tot haer: Al wat ghy my segt, dat wil ick doen.

6

⁺ Sy ghinck neder in dat dorschhuys, ende dedet al alsoot haer haers mans Moeder gheboden hadde.

+ B vers 6

7

Ende doen Boas gheten ende ghedroncken hadde, werdt zijn hert vrolijck, ende quam, ende leyde hem achter eenen hoop schoouen, ende sy quam lijsselijck, ende sloech tdecsel op tot zijnen voeten, ende leyde haer.

8

Doent nv middernacht was, verschricte de man, ende taste om hem. Ende siet, een wijf lach tot zijnen voeten,

9

Ende hy sprack: Wie zijt ghy? Sy antwoorde: Ick ben Ruth v dienstdeerne. Breydt uwen vlueghel ouer v maerte. Want ghy zijt de Erfghenaem.

10

⁺ Maer hy sprack: Gheseghent zijt ghy den HEEre mijn dochter. Ghy hebt een beter ontfermherticheyt na ghedaen dan te voren, dat ghy niet na Ionghelinghen en zijt ghegaen, noch rijcke noch arme.

+ C vers 10

11

Nv mijne dochter, en vreest niet. Al wat ghy segt, dat wil ick v doen, Want de gheheele stadt mijns volcx wetet dat ghy een duechdelijck wijf zijt.

12

Nv het is waer, dat ick de Erfghenaem ben, maer daer isser noch een naerder dan ick.

13

Blijft ouer nacht, morghen ist dat hy v neemt, goet: Maer en lustet hem niet v te nemen, so wil ick v nemen also warachtelijck als de HEERE leeft, slaept tot morghen toe.

14

⁺ Ende sy sliep tot smorghens toe, tot zijnen voeten. Ende sy stondt op, eer deen den anderen ghekennen conde, ende hy gedachte, dattet slechts niemandt wijs en worde, dat een vrouwe int dorschhuys gecomen

+ D vers 14

[p. 102r]

sy,

15

Ende seyde: Lanct den mantel herwaerts dien ghy aen hebt, ende hout dien toe. Ende sy hielten toe, ende hy mat ses maten gersten ende leydet op haer, ende hy quam in de stadt:

16

Maer sy quam tot haers mans moeder, die seyde: Hoe statet met v mijne dochter? Ende sy seyde haer al wat haer de Man ghedaen hadde, ende sprac:

17

Dese ses maten gersten gaf hy my, want hy sprack: Ghy en sult niet ydel tot ws Mans Moeder comen.

18

Maer sy sprack: Beydet slechts mijne dochter, tot dat ghy beuint, waert henen wil. Want de man en sal niet rusten, het en sy dat hijt heden ten eynde brenghe.