Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xix. Capittel.

¶ Van de grouwelijcke ende schandelijcke daet die de Gibioniten aen des Leuiten huysvrouwe bedreuen.

1

⁺ TOt dier tijt en wasser geen Coninc in Israel. Ende een Leuijts Man was een vreemdelinck, aen de zijde des gheberchs Ephraim, ende hadde een Concubine tot eenen Wijue ghenomen van Bethlehem Iuda.

+ A vers 1

2

En doen si neffens hem had^† Hoerderije bedreuen, liep si van hem tot haers Vaders huys tot Bethlehem Iuda, ende was aldaer vier maenden lanck.

† Gheboeleert.

3

Ende haer man maecte hem op, ende trock haer nae, dat hy vriendelijck met haer soude spreken, ende haer weder tot hem halen, ende hadde eenen Ionghen, ende een paer Ezelen met hem. Ende sy brachten hem in haers vaders huys.

4

Maer doen hem der deernen vader sach, wert hy vrolijck ende ontfinck hem. Ende zijn Sweer der deernen Vader hielt hem dat hy drie dagen by hem bleef, aten ende droncken, ende bleuen des nachts daer.

5

⁺ Des vierden daechs maeckten si hen smorghens vroech op, ende hy stont op ende wilde wech trecken. Doen sprac der deernen vader tot sinen^† Swager:^* Laeft v herte eerst met een bete broots, daer na sult ghy wech trecken.

+ B vers 5

† Dochters man.

* Gene. 18.a.5 Psa. 104.b.15

6

Ende si saten, ende aten beyde met malcanderen ende droncken. Doen sprac der deernen vader totten man: Lieue, blijft ouer nacht, Ende laet v herte vrolijck zijn.

7

^* Maer doen de man opstont ende wilde wech trecken,^† benoodichde hem zijn Sweer, dat hy ouer nacht daer bleef.

* Gene. 19.a.3. Luce. 14.c.23. 24.c.28. Acto. 16.b.15.

† Dwanck.

8

Des morghens opten vijfsten dach maecte hy hem vroech op, ende wilde wech trecken. Doen sprack der deernen Vader: Lieue, laeft v herte, ende laet ons vertoeuen tot dat den dach neyghet. Ende also aten die beyde met malcanderen.

9

⁺ Ende de man maecte hem op, ende wilde wechreysen met zijnder Concubinen, ende met sinen Iongen. Maer zijn Sweer der deernen vader sprack tot hem: Siet den dach neycht hem, ende het wil Auont werden. Blijft hier ouer nacht. Siet, hier is noch Herberghe desen dach,^* blijft hier ouer nacht, ende laet v herte vrolijc zijn. Morghen so staet ghy vroech op, ende trect henen ws weechs, tot uwer Hutten.

+ C vers 9

* 2.Reg. 12.b.12

10

Mer de man en wilde niet ouer nacht blijuen, maer hy maecte hem op, ende trock henen, ende quam tot voor Iebus, dat is Ierusalem, ende zijn paer Ezels geladen, ende zijn Concubine met hem.

11

Doen si nv by Iebus quamen, ghinc den dach vast henen, ende de Iongen sprack tot sinen Heere: Lieue, treckt voort, ende laet ons in dese stadt der Iebusiten wijcken, ende ouer nacht daer in blijuen.

12

⁺ Maer zijn Heere sprack tot hem: Wy en willen in de vreemde stadt niet wijcken, die vanden kinderen Israels niet en zijn, maer wy willen voortaen voorby gaen nae Gibea. Ende hy sprac tot sinen Ionghen:

+ D vers 12

13

Gaet voort, dat wy daer henen comen aen een plaetse, ende ouer nacht tot Gibea oft tot Rama blijuen.

14

Ende si reysden voort ende wandelden, ende de Sonne die ghinc onder, recht by Gibea die daer leyt onder BenIamin,

15

Ende si weken derwaerts, dat si daer in quamen, ende ouer den nacht tot Gibea bleuen. Maer doen hy daer in quam, ghinck hy sitten op der stadt straten: Want daer en was niemant diese dien nacht ouer in huys Herberghen wilde.

16

Ende siet, doen quam daer een out man van sinen arbeyt vanden velde tsauonts, ende hy was oock vanden gheberchte Ephraim, ende een vreemdelinck tot Gibea. Maer de lieden der plaetsen, waren kinderen Iemini.

17

⁺ Ende doen hy zijn ooghen op hief: ende sach den gast opter straten, sprack hy tot hem: Waer wilt ghy henen? Ende van waer coemt ghy?

+ E vers 17

18

Maer hy antwoorde hem: Wy reysen van Bethlehem, tot dat wy comen aen de zijde des geberchs Ephraim, van daer ick ben. Ende ben na Bethlehem Iuda ghereyst, ende reyse nv nae den huyse des HEEren, ende niemandt en wil my herberghen.

19

Wy hebben stroo ende voeder voor

[p. 99v]

onsen Ezelen, ende broot ende Wijn voor my ende uwe dienst deerne, ende voor den Ionghen, die met uwen knecht is, alsoo dat ons niet en ghebreeckt.

20

De oude man sprack: De vrede sy met v, al wat v gebreect dat vindy by mi, ende blijft slechts ouer nacht niet opter straten.

21

⁺ Ende bracht hem in zijn huys, ende gaf den Ezelen voeder. Ende si wiesschen haer voeten, ende aten ende droncken.

+ F vers 21

22

Ende doen haer herte nv wel daer aen was,^† siet, doen quamen de lieden der Stadt, boose boeuen, ende omsetten dat huys, ende clopten aen de duere, ende spraken totten ouden man, den huysweert: Brenghet den man buyten die in uwen huyse is ghecomen,^* dat wy hem bekennen.

† Gene. 19.b.4

* Leuit. 18.c.22.

23

^† Mer de man die huysweert ginc tot hen wt, ende sprack tot hen: Niet mijne broeders, en doet niet soo qualijck, nae dien dese man in mijn huys gecomen is, en doet sulcke sotheyt niet.

† Gen. 19.b.6.

24

Siet, ic heb een dochter noch een maghet, ende dese een Concubine, die wil ic v daer buyten brenghen, die moecht ghy te schande maken, ende doet met hen v beliefte: Maer aen desen man en doet sulcke sotheyt niet.

25

Maer de lieden en wilde hem gheen ghehoor geuen. Doen greep de man zijn Concubine ende brachtse tot hen buyten: Die bekenden si,^* ende ginghen schandelijck met haer om, alle den nacht, tot smorghens toe.

* Hozee. 10.b.9

26

⁺ Ende doen de morgenstont opghinc, lieten syse gaen. Doen quam dat Wijf des smorghens vroech, ende viel neder voor de duere, aen dat huys des mans, daer haer Heere in was, ende lach daer tot dattet licht wert.

+ G vers 26

27

Doen nv haer Heere smorghens opstont, ende de duere op dede aen dat huys, ende daer wt ghinc, dat hy zijns weechs soude reysen: Siet, doen lach zijn Concubine voor de duere des huys, ende haer handen opten dorpel.

28

Maer hy sprack tot haer: Staet op, laet ons voortaen trecken. Maer sy en antwoorde niet. Doen nam hyse op sinen Ezel, maecte hem op, ende reysde aen zijn plaetse.

29

Als hy nv thuys quam, nam hy een Mes,^* ende greep zijn Concubine, ende hieuse met beenen ende met al in twaelf stucken, ende seyndense in allen den palen Israels.

* 1.Reg. 11.b.7.

30

Wie dat sach die sprac: Sulcx en is niet gheschiet noch ghesien, sint dier tijt, dat de kinderen Israels wt den lande Egipti ghetrocken zijn, tot op desen dach toe. Nv bedenct v daer op, ende geeft raet, ende segt op.