Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xvj. Capittel.

¶ Simson draecht der stadt poorten opten berch, Delila de vrouwe verdwaesde hem dat hy haer zijn heymelijck ende sine sterckte te kennen gaf, ende hoe hy van zijn vianden verblint wert. Ende hoe hy tgantsche huys om werpt daer zijn vianden ende hy selue onder doot blijuen.

1

⁺ SImson ghinc henen na Gasa, ende sach aldaer een Hoere, ende lach by haer.

+ A vers 1

2

Doen wert den Gasiten gheseyt: Simson is hier in gecomen. Ende si omringden hem, ende lieten alle den nacht op hem loeren inder stadt poorte, ende waren alle den nacht stille, ende seyden: Beyt, morghen alst licht wert, so willen wy hem verworghen.

3

Maer Simson lach totter middernacht toe. Doen stont hy op ter middernacht, ende greep beyde de dueren aender stadt poorte, met beyde den posten, ende hiefse wt metten grendele, ende leydese op zijne schouderen, ende droechse opwaerts op de hoochte des berchs voor Hebron.

4

⁺ Daer nae creech hy een wijf lief aen de beke, Sorek, die hiet Delila.

+ B vers 4

5

Tot dier quamen der Philisteen Vorsten op, ende seyden tot haer: Bepraet hem, ende besiet, waer in hy sulcke groote cracht heeft, ende hoe wy zijns machtich moghen werden, op dat wy hem binden ende dwinghen, soo willen wy v gheuen elck duysent ende hondert siluerlinghen.

6

Ende Delila sprack tot Simson: Lieue, segt my, waer in v groote cracht sy, ende waer mede men v binden mach, datmen v dwinghe.

7

Simson sprack tot haer: Waert datmen my bonde met seuen zeelen van versche basten, die noch niet verdorret en zijn, soo soude ick onsterck werden, ende als een ander mensch zijn.

8

Doen brachten der Philisteen Vorsten tot haer opwaerts, seuen zeelen van versche basten, die noch niet verdorret

[p. 98r]

en waren, ende si bant hem daer mede,

9

(Maer men loerde op hem by haer inder Cameren) ende si sprack tot hem: De Philisteen ouer v Simson. Mer hi brac de zeelen, ghelijck als een^† wercken snoer breeckt, alst aent vier coemt. Ende het en werdt niet kennelijck, waer zijn cracht ware.

† Oft vlassen.

10

⁺ Doen sprac Delila tot Simson, Siet, ghy hebt my^† bedroghen, ende my gheloghen. Nv soo segt my doch: waer mede machmen v binden?

+ C vers 10

† Bespot.

11

Hy antwoorde haer: Waert dat si my bonden met nieuwen stricken, daer noyt gheenen arbeyt mede gheschiet en is, so worde ic onsterc, ende als een ander mensch.

12

Doen nam Delila nieuwe stricken, ende bant hem daer mede, ende seyde: De Philisteen ouer v Simson (maer men loerde op hem inder Cameren) ende hy reedtse van sinen armen als eenen draet.

13

Maer Delila sprack tot hem: Noch hebdy my bedroghen, ende my ghelogen. Lieue segt my doch, waer mede canmen v binden? Hy antwoorde haer: Waert dat ghi seuen locken hayrs mijns hoofts vlochtet, met eenen vlechtsnoer,

14

Ende vestichdese met eenen nagel ergens aen. Ende si sprack tot hem: De Philisteen ouer v Simson.⁺ Maer hy ontwaecte van zijnen slaep, ende trock de gheulochten locken metten naghel ende vlechtsnoer wt.

+ D vers 14

15

Doen sprack si tot hem: Hoe cont ghy ghesegghen, dat ghy my lief hebt, soo v herte doch met my niet en is? Driemael hebdy my bedroghen, ende my niet gheseyt, waer in uwe groote cracht is.

16

Maer doen si hem alle daghe met haren woorden seer quelde, ende en liet hem gheen ruste, soo wert zijn siele mat totter doot toe,

17

Ende seyde haer alle zijn herte, ende sprack tot haer:^† Daer en is noyt geen scheermes op mijn hooft gecomen, want ick ben een^* Nasir Godts van mijns moeders lijue aen.⁺ Waert dat ghi my nv schoert, so soude mijn cracht van my wijcken dat ick onsterck werde, ende ghelijck als alle ander menschen.

† Num. 6.b.5. Iudic. 13.a.5.

* Verloofde.

+ E vers 17

18

Doen nv Delila sach, dat hy haer alle zijn herte gheopenbaert hadde, seynde sy henen, ende dede der Philisteen Vorsten roepen, ende segghen: Coemt noch eens hier op, want hy heeft my alle zijn herte gheopenbaert.

Doen quamen der Philisteen Vorsten tot haer op, ende brachten dat ghelt met hen in haerder hant.

19

Ende si liet hem ontslapen op haren schoot, ende riep eenen, die hem de seuen locken zijns hoofts af schoer: Ende si begost hem te dwinghen. Doen was zijn cracht van hem gheweken.

20

⁺ Ende si sprack tot hem: De Philisteen ouer v Simson. Doen hy nv van sinen slaep ontwaeckte, dacht hy: Ick wil gaen wt, so ick dickmaels ghedaen hebbe. Ick wil my los trecken, ende en wistet niet dat de HEEre van hem geweken was.

+ F vers 20

21

Maer de Philisteen grepen hem, ende staken hem de ooghen wt, ende leyden hem af nae Gasa, ende bonden hem met twee metalen ketenen, ende hy moest malen in de gheuanckenisse.

22

Maer dat hayr zijns hoofts beghost weder te wasschen, daert af gheschoren was.

23

Maer doen der Philisteen Vorsten hen vergaderden^* om haren Godt Dagon eenen grooten offer te doen, ende hen te verblijden, seyden sy: Onse Godt heeft ons onsen Viant Simson in onsen handen ghegheuen.

* 2.Regum. 5.b.7. 1.Mac. 10.i.83

24

Des ghelijcx als hem dat volck sach, loofden si haren Godt. Want si seyden: Onse God heeft ons onsen Viant in onsen handen ghegeuen, die ons onse lant verderfde, ende onser vele versloech.

25

Doen nv hare herte wel daer aen was, seyden si: Laet Simson halen, dat hy voor ons spele. Doen haelden si Simson, wt de gheuanckenisse: Ende hy speelde voor hen. Ende si stelden hem tusschen twee^† Pilaernen.

† Columnen.

26

⁺ Maer Simson sprack totten Iongen, die hem byder hant leyde: Laet mi gaen, dat ick de Pileernen voele, op de welcke dat huys staet, dat icker aen leene.

+ G vers 26

27

Maer dat huys was vol mannen ende vrouwen. Der Philisteen Vorsten waren oock alle daer ende op dat dack, by drie duysent mannen ende vrouwen, die toe saghen, hoe Simson speelde.

28

Maer Simson riep den HEEre aen, ende seyde: HEEre HEEre, ghedenckt mijns, ende sterct my doch Godt op dese tijt, op dat ic my voor mijne beyde oogen eens wreke aen de Philisteen.

29

Ende hy greep die twee middelste Pylaernen op welcken dat huys geset was, ende daert hem op hielt, deene in zijn rechter hant, die ander in zijn slincker hant,

30

Ende sprack: Mijn siele sterue metten Philisteen, ende buychdese crachtelijck. Doen viel dat huys op de Vorsten, ende op allet volck dat daer in was, alsoo dat der dooden meer was, die in sinen doot storuen,^* dan die by sinen leuen storuen.

* Iudi. 14.d.20 15.d.15.

31

Doen quamen sine broeders neder, ende alle zijns Vaders huys, ende namen hem op, ende droeghen hem opwaerts, ende begroeuen hem in zijns Vaders Manoah graf, tusschen Sarea ende Esthaol. Maer hy oordeelde Israel twintich iaer.