Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .v. Capittel.

¶ Eenen Lofsanck Debore ende Barack, om der victorien wille, die haer de HEERE ghegheuen hadde.

1

⁺ LOoft den HEERE, dat Israel weder vrij is gheworden:

+ A vers 1

2

Ende dattet volck willich daer toe gheweest is.

3

Hoort toe ghy Coninghen, ende aenmerckt ghy Vorsten. Ick wil den HEERE, wil ick singhen: Den HEERE den Gode Israels wil ick spelen.

4

HEERE,^* doen ghy van Seir wt trockt, ende doorghinckt vanden velde Edom. Doen beefde de Aerde, den Hemel droop, ende de Wolcken dropen met water.

* Exod. 19.c.18. Deut. 4.b.11. Deut. 33.a.2.

[p. 92v]

5

De berghen^† veruloten voor den HEEre: De Sinai voor den HEEre den Gode Israels?

† Versmolten.

6

Inden tijt^* Samgar des Soons Anath inden tijt Iael, waren de wegen vergaen. Ende die daer op paden gaen souden, die wandelden daer cromme weghen.

* Iudic. 3.d.31. 4.c.17.

7

Het ghebrack, aen boeren ghebrackt in Israel, tot dat ick Debora op quam, tot dat ick op quam, een moeder in Israel.

8

Wat nieus heeft Godt vercoren: Hy heeft de Poorten in ghenomen. Daer en was geenen Schilt, noch Spiese, onder veertich duysent in Israel te siene.

9

⁺ Mijn herte is wel aen de Regenten Israels, die daer vrijwillich zijn onder den volcke. Loeft den HEERE,

+ B vers 9

10

Ghy die op schoone Ezelen rijdt, ghy die int gherechte sit. Ende singhet, ghy die op den wech gaet.

11

Daer de schutten crijschten tusschen de waterdraghers, daer segghemen vander gerechticheyt des HEEREN: Vander gherechticheyt zijnder boeren in Israel. Doe trock des HEEREN volck neder tot de Poorten.

12

Wel op, wel op Debora, wel op, wel op ende singt een Liedeken.^† Maect v op Barack, ende vangt uwe vangers, ghy soon AbiNoam.

† Iudic. 4.a.6.

13

Doe domineerden de verlatene, ouer de machtige lieden. De HEERE heeft ghedomineert door my, ouer de gheweldighe.

14

Wt Ephraim was hare wortel teghen Amalek: Ende nae v BenIamin in dijnen volcke. Van Machir zijn Regenten ghecomen: Ende van Sebulon zijn Regeerders geworden door de Schrijfpenne.

15

Ende Vorsten tot Isaschar waren met Debora. Ende Isaschar was als Barack, inde leechte ghesonden met sijnen voetvolcke. Ruben hielt veel van hem, ende scheyde hem van ons af.

16

⁺ Waerom blijfdy tusschen twee schaepshutten, te hooren dat bleten der cudden, ende hieldt groot van v, ende scheydet v van ons?

+ C vers 16

17

Gilead bleef ouer gheen sijde der Iordanen. Ende waerom woonde Dan onder de schepen? Asser woonde aen de hauen der zee, ende bleef in zijne verschuerde vlecken.

18

Maer Sebulons volck, waechde zijn siele in den doodt: Naphtali oock, inder hoochten des velts.

19

De Coninghen quamen ende streden. Doen streden de Coninghen der Cananiten tot Thaanach, aen dat water Megiddo. Maer en brachten gheen ghewin daer af.

20

Vanden Hemel wert teghen hen ghestreden. De Sterren in haren loop streden teghen Sissera.

21

De beke Kison wenteldese, de beke Redumim, de beke Kison. Tredet mijn siele op de stercken.

22

⁺ Doen beefden der Peerden voeten, voor dat versaghen haerder machtigher Ruyteren. Vloect de stadt Meros, sprac de Enghel des HEEren,

+ D vers 22

23

Vloect haer borgeren, dat si den HEERE niet te hulpe en comen, te hulpe den HEERE, tot den Helden.

24

Gheseeghent sy onder den Wijuen Iael, dat wijf Heber des Keniters: Gheseeghent sy si, inder Hutten onder den Wijuen.

25

Melck gaf si,^* doen hy water eyschte, ende boter bracht si daer, in eender heerlijcker schalen.

* Iudic. 4.c.19.

26

Sy greep met haerder hant den nagel, ende met haerder rechter hant den smehamer. Ende sloechen Sissera door zijn hooft, ende quetste ende doorboorde sinen slaep.

27

Tot haren voeten cromde hy hem, viel neder ende lach: Hy cromde hem, ende viel neder tot haren voeten. So hy hem cromde, soo lach hy oock verdoruen.

28

De moeder Sissera sach ter venster wt, ende weende door de tralien. Waerom blijft sinen waghen soo lange wt, dat hy niet en coemt? Waerom blijuen de raders zijns waghens so lange achter?

29

De wijste onder sine vrouwen antwoorden, doen si haer claechwoorden hoe langher hoe meer vermeerde:

30

En souden si dan den Roof niet vinden, ende wtdeylen eenen yeghelijcken Manne een fijne deerne oft twee tot eender bueten. Ende Sissera bonte ghesticte cleederen tot eender bueten. Ghestickte bonte cleederen om den hals, tot eender bueten?

31

Alsoo moeten vergaen HEEre alle uwe vianden. Maer die hem liefhebben moeten zijn als de^* Sonne, als si opgaet in haerder macht.^† Ende dat Lant had vrede veertich iaer.

* Mat. 13.e.43.

† Iudic. 3.b.11 2.Par. 15.d.19