Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxij. Capittel.

¶ Den stam Ruben, Gad, ende den haluen stam Manasse, werden weder thuys ghebracht met beuele, dat si Godts ghebot neerstelijcken onderhouden souden. Vanden Altaer die si maeckten, ende hare verantwoordinghe daer af.

1

⁺ DOen riep Iosua de^* Rubeniten ende Gadditen, ende den haluen stamme Manasse,

+ A vers 1

* Num. 32.f.33. Deut. 3.b.12. Iosu. 12.b.8.c.15.

2

Ende sprack tot hen: Ghy hebbet al ghehouden, wat v Mose de knecht des HEEren geboden heeft, ende mijnder stemmen gehoorsaem gheweest, in allen, dat ick v geboden hebbe.

3

Ghy en hebt uwe Broeders niet verlaten eenen langhen tijt, tot op desen dach, ende hebt gehouden aen dat ghebot des HEEren ws Godts.

4

Dewijle nv de HEEre uwe Godt, uwe broeders tot rusten heeft ghebracht, so hy hen gesproken heeft, soo keert v nv, ende treckt henen in uwe Hutte, inden lande uwer eruen, dat v Mose de knecht des HEEren ghegheuen heeft, op ghene sijde der Iordanen.

5

Doet slechts neersticheyt, dat ghy doet nae den ghebode, ende wette, dat v Mose de knecht des HEEren geboden heeft.^* Dat ghy den HEEre uwen Godt beminnet, ende wandelt in alle zijne weghen, ende zijne gheboden hout, ende hem aenhanget, ende hem dienet, van geheelder herten ende van geheelder sielen.

* Deu. 10.c.12.

6

⁺ Also segendese Iosua, ende lietse gaen, Ende si ghinghen henen in hare Hutten.

+ B vers 6

7

Den haluen stamme Manasse, hadde Mose erfdeel ghegheuen tot Basan. De ander helft gaf Iosua erfdeel onder haren broederen, op dese sijde der Iordanen tegent Westen. Ende doen hyse liet gaen nae haren Hutten, ende hen ghesegent hadde, sprack hy tot hen:

8

Ghy coemt weder thuys met grooten goede tot uwen Hutten, met seer veel Vees, siluer, gout, metael, ijser, ende cleederen.^† Soo deylet nv den roof uwer Vianden wt, onder uwe Broederen.

† Deu. 20.b.14 Nu. 31.d.26. Iosu. 8.f.27. 1.Re. 30.e.22. 2.mach. 8.c.28

9

Aldus keerden de Rubeniten, Gadditen, ende den haluen stamme Manasse wederom, ende ghinghen vanden kinderen Israels, wt Silo, die inden lande Canaan leyt, op dat si int lant Giliad souden trecken, totten lande haerder eruen, dat si besaten, wt den beuele des HEEren door Mose.

10

⁺ Ende doen si quamen aen de hoopen, aen de Iordane, die inden lande Canaan liggen, bouden de selue Rubeniten, Gadditen, ende den haluen stam Manasse, aldaer aen de Iordaen eenen grooten schoonen Altaer.

+ C vers 10

11

Maer doen de kinderen Israels hoorden segghen: Siet de kinderen Ruben, de kinderen Gad, ende den haluen stamme Manasse, hebben eenen Altaer ghebout teghen dat lant Canaan aen de hoopen aen de Iordane, op dese sijde der kinderen Israels.

12

Doen vergaderden si hen met der gheheelder ghemeynten tot Silo, op dat si tegen hen op souden trecken met een heyr.

13

Ende seynden tot hen, int landt Gilead, Pinehas den soone Eleazar des Priesters,

14

Ende met hem thien Ouerste Vorsten, van den huysen haerder Vaderen, wt elcken stam Israels, eenen.

15

Ende doen si tot hen quamen int landt Gilead, spraken si met hen, ende seyden: Dus laet v de gheheele ghemeynte des HEEren segghen:

16

^+* Hoe besondicht ghy v alsoo aenden Godt Israels? Dat ghy v heden vanden HEERE afkeert, daermede, dat ghy v eenen Altaer bouwet, dat ghy afvallet vanden HEEre.

+ D vers 16

* Iudi. 20.b.12.

17

^† Ist ons te weynich aen de misdaet Peor? Vander welcker

† Num. 25.a.2.

[p. 89r]

wy noch op desen dach niet ghereynicht en zijn, ende daer quam een plage onder de ghemeynte des HEEREN.

18

Ende ghy keert v oock noch heden achterwaerts vanden HEERE, ende zijt heden afuallich gheworden vanden HEERE, dat hy heden oft morghen, ouer de gheheele gemeynte Israels toornich worde.

19

Dunct v dat Landt ws erfs onreyn, soo coemt herwaerts ouer int Lant, dat de HEERE besidt, daer de Wooninghe des HEEREN is, ende neemt erue onder ons, ende en werdt niet afuallich vanden HEERE, ende van ons, dat ghy v eenen Altaer bouwet, buyten den Altaer des HEEREN ws Godts.

20

^* En besondichde Achan, de sone Serah niet, aen dat verbande goet? Ende de gramschap quam ouer de gheheele ghemeynte Israels, ende hy en ghinck niet alleen onder, om zijn misdaet.

* Iosue. 7.a.1.

21

Doen antwoorden de kinderen Ruben, ende de kinderen Gad, ende den haluen stam Manasse, ende seyden totten Hoofden, ende Vorsten Israels:

22

⁺ De stercke Godt de HEERE, de stercke Godt de HEERE, wetet: Soo wetet Israel oock. Vallen wy af, oft sondighen teghen den HEERE, soo en helpe hy ons heden niet.

+ E vers 22

23

Ende ist, dat wy daerom den Altaer ghebouwet hebben, dat wy ons vanden HEERE wouden afkeeren, Brantoffer oft Spijsoffer daer op offeren, oft Danckoffer daer op doen den HEERE, soo eysche het de HEERE van ons.

24

Ende ist dat wijt niet veel meer ghedaen en hebben, wt sorghen dees dincx, ende ghesproken: Heden oft morghen mochten uwe kinderen tot onsen kinderen segghen: Wat gaet v de HEERE de Godt Israels aen?

25

De HEERE heeft de Iordane, tot eenen Pale ghesedt, tusschen ons, ende uwe kinderen Ruben, ende Gad, Ghy en hebt gheen deel aenden HEERE: Daermede souden uwe kinderen onse kinderen vander vreesen des HEEREN afwijsen.

26

⁺ Daerom seyden wy: Laet ons eenen Altaer maken, niet tot offer, noch tot Brantoffer,

+ F vers 26

27

Maer^* dat hy een ghetuyghe sy, tusschen ons ende v, ende onse naecomelinghen, dat wy den HEEre dienst doen moghen voor hem met onsen Brantofferen, Danckofferen, ende ander offeren. Ende dat uwe kinderen heden oft morghen niet segghen en derren, tot onsen kinderen: Ghy en hebt gheen deel aenden HEERE.

* Gene. 31.g.52. Deut. 30.d.19 Iosu. 24.f.27

28

Maer als sy alsoo tot ons seyden, oft tot onsen nacomelinghen heden oft morghen, so costen sy segghen: Siet de ghelijckenisse des Altaers des HEEren, dat onse Vaders ghemaect hebben, niet totten offer, noch totten Brandtoffer, maer tot een ghetuyghe tusschen ons ende v.

29

Dat sy verre van ons, dat wy afuallich souden worden vanden HEE-RE, dat wy ons heden van hem wouden afkeeren, ende eenen Altaer bouwen totten offer,⁺ totten Brantoffer, ende totten Spijsoffer ende ander offeren, buyten den Altaer des HEEREN ons Godts, die voor zijn wooninghe staet.

+ G vers 29

30

Maer doen Pinehas de Priester, ende de Ouerste der ghemeynten, die Vorsten Israels, die met hen waren, dese woorden hoorden, die de kinderen Ruben, Gad, ende Manasse seyden, beuielense hen wel.

31

Ende Pinehas de sone Eleasar des Priesters, sprack totten kinderen Ruben, Gad, ende Manasse: Heden bekennen wy, dat de HEERE onder v is, dat ghy v aenden HEERE niet vergrepen en hebt, in dese daet. Nv hebt ghi de kinderen Israels verlost vander hant des HEEREN.

32

Doen trock Pinehas Eleasars des Priesters soon, ende de Ouerste wt den lande Gilead, vanden kinderen Ruben ende Gad, weder int lant Canaan totten kinderen Israels, ende seydent hen weder.

33

Dat beuiel den kinderen Israels wel, ende loofden den Godt der kinderen Israels: Ende en seyden niet meer, dat si op wilden trecken met een heyr teghen hen, om dat lant te bederuen, daer de kinderen Ruben ende Gad in woonden.

34

Ende de kinderen Ruben, ende Gad, hieten den Altaer: Dattet een ghetuyge sy, tusschen ons, ende dat de HEERE Godt sy.