Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxj. Capittel.

¶ Vanden strijt Israels ende Arads des Chananeers. Van dat morren des volcx, ende haerder straffinghe met de slanghen. Dat volck trect voorder, ende het heeft victorie teghen Og ende Sihon.

1

⁺ ENde als de Cananiter,^* de Coninc Arad, die tegen dat Suyden woont hoorde, dat Israel in coemt, door den wech der bespiers, street hy teghen Israel, ende leyde sommighe geuanghen.

+ A vers 1

* Nu. 33.d.40.

2

Doen gheloefde Israel den HEEre een ghelofte, ende sprack: Ist dat ghy dit volck onder mijn hant gheeft, so wil ick haer steden verbannen.

3

Ende de HEEre verhoorde Israels stemme, ende gaf hem de Cananiter, ende si verbandense met haren steden,^* ende hiet die stede, Harma.

* Iudic. 1.d.17.

4

Doen trocken si van Hor aent gheberchte,^† opten wech totter Rooder zee, om dat si om der Edomiten Lant trecken souden. Ende dat volck wert verdrietelijck opten weghe,

† Deut. 2.a.1.

5

Ende sprack teghen Godt ende tegen Mose: Waerom hebdy ons wt Egypten geleyt, dat wy storuen in de woestijne? Want hier en is noch broot noch water, ende onse siele walget van deser lichter spijsen.

6

^+† Doen sandt de HEEre vierige slangen onder dat volck, die beten dat volc, datter een groot volck in Israel sterf.

+ B vers 6

† 1.Cor. 10.a.9. Sap. 16.a.5.

7

Doe quamen si tot Mose ende spraken: Wy hebben gesondicht, om dat wy teghen den HEEre, ende teghen v ghesproken hebben.^† Bidt den HEEre, dat hy van ons neme de slangen. Mose badt voor dat volck.

† Exod. 8.b.8. 3.Reg. 13.b.6. Act. 8.c.24.

8

Doen sprac de HEEre tot Mose: Maeckt v een metalen slange, ende rechtse op tot een teecken. Wie gebeten is, ende sietse aen, die sal genesen.

9

^‡ Doe maecte Mose een metalen slange, ende rechtese op tot een teecken. Ende als yemanden een slange beet, so aensach hy de metalen slange, ende bleef leuende.

‡ Ioan. 3.b.14. 8.c.28. 12.d.32. 4.Re. 18.a.4

10

Ende de kinderen Israels trocken wt^† ende maeckten haren Leger in Oboth.

† Nu. 33.e.43.

11

Ende van Oboth trocken si wech, ende maecten haren Leger in Iim, aen dat geberchte Abarim, inde woestijne tegen Moab ouer, tegen der Sonnen opganc.

12

Van daer trocken si, ende maeckten haren Legher, aen de Beke Sared.

13

Van daer trocken si, ende maecten haren Leger, aen dese sijde van Arnon, dat welcke is in de woestijne, ende reyct daer wt van de palen der Amoriten. Want Arnon is de pale Moab, tusschen Moab, ende de Amoriten.

14

⁺ Daer af spreectmen inden Boeck vanden strijden des HEEren: Dat Vaheb in Supha, ende de Beken aen Arnon,

+ C vers 14

15

Ende de Adere der beken, die welcke reyckt tot aen de Stadt^* Ar, ende leendt daer aen, Ende is de Pale Moab.

* Iudic. 11.c.18.

16

Ende van daer trocken si totter Fonteynen. Dat is de Fonteyne daer de HEEre af sprac tot Mose: Vergadert dat volc, ick wil hen water gheuen.

17

Doen sanck Israel dit Liet, ende songen,

[p. 58v]

die een nae de ander, ouer de Fonteyne:

18

Dat is de Fonteyn, die de Vorsten ghegrauen hebben. Die edele onder den volcke, hebbense gegrauen, door den Leeraer ende hare stauen.

19

Ende van deser woestijnen trocken si nae Mathana, ende van Mathana te Nahaliel, van Nahaliel nae Bamoth,

20

Ende van Bamoth in dat dal, dat int velt Moab leyt, tot den hooghen berge Pisga, die teghen de woestijne siet.

21

Ende Israel sant boden tot Sihon den coninck der Amoriten, ende liet hem seggen:

22

^† Laet my duer v lant trecken. Wy en willen niet wijcken in de Ackeren noch in de Wijngaerden, ooc en willen wy der Fonteynen water niet drincken. De Heyrstraet willen wy trecken, tot dat wy duer uwe palen comen.

† Num. 20.c.17 Deut. 2.e.25. 20.b.10. Iudic. 11.d.19.

23

^+† Maer Sihon en oorlofde den kinderen Israels den^* Toch niet, door zijne palen. Maer vergaderde alle zijn volck, ende trock wt Israel teghen in de woestijne. Ende als hy te Iahza quam, street hy teghen Israel.

+ D vers 23

† Deut. 29.b.2.e.29.

* Doorganck oft passagie.

24

Maer Israel^† sloech hem metter scherpten des sweerts, ende nam zijn lant in, van Arnon aen, tot aenden Iaboc, ende tot aen de kinderen Ammon. Want de palen der kinderen Ammon, waren seer vaste.

† Deut. 1.a.4. Iosu. 24.b.8.

25

Aldus nam Israel alle dese Steden, ende woonde in alle de steden der Amoriten te Hesbon, ende allen haren^* dochteren.

* Dat zijn, de dorpen ende vlecken rontom de stadt ligghende.

26

Want Hesbon de stadt, behoorde Sihon den Coninck der Amoriten, ende hy had daer te voren met der Moabiten Coninck gestreden, ende hem al zijn lant af ghewonnen tot Arnon toe.

27

Daer af spreectmen inden ghemeynen sprueck: Coemt te Hesbon, datmen de stadt Sihon bouwe ende oprechte.

28

Want vier is wt Hesbon geulogen, een vlamme vander Stadt Sihon, die heeft verslint Ar der Moabiten.

29

⁺ Ende de Borgers vander hoochten Arnon. Wee v Moab, ghy volc Camos zijt verloren. Men heeft zijne sonen inde vlucht gheslagen, ende zijn dochteren geuangen geleyt,

+ E vers 29

30

Sihon de Coninck der Amoriten. Haer heerlicheyt is te niete ghegaen van Hesbon tot Dibon toe, sy is verstoort tot Nopha toe, die daer reyckt tot Medba.

31

^† Also woonde Israel int lant der Amoriten.

† Gen. 15.c.18.

32

Ende Mose sant bespiers wt na Iaeser, ende si wonnen hare Dochteren, ende namen de Amoriten in, die daer in waren,

33

Ende keerden hen ende trocken opwaerts,^* den wech tot Basan. Doen troc hen teghen Og, de Coninck tot Basan, met allen sinen volcke, om te strijden in Edrei.

* Deut. 3.a.1. 29.b.7.

34

Ende de HEEre sprack tot Mose: En vreest v niet voor hem, want ick hebbe hen in uwe hant ghegheuen, met Lande ende Lieden. Ende ghy sult met hem doen, soo ghy met Sihon den Coninck der Amoriten ghedaen hebt, die te Hesbon woonde.

35

Ende si sloegen hem ende zijn soonen, ende alle zijn volck, tot datter niemandt ouer en bleef, ende namen dat lant in.

36

Daer nae trocken de kinderen Israels,^* ende maeckten haren legher in den velde Moab, op de ander side vander Iordanen teghen Iericho.

* Deut. 29.a.1.