Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xiiij. Capittel.

¶ Dat volck wert onuerduldich, het weent ende mort teghen Mosen. Iosua ende Caleb prijsen dat landt, ende stercken dat volck. Godt de HEEre wert vertoornt, ende straft dat volc.

1

⁺ DOen rees de gantsce Menichte op, ende riep.^† Ende dat volck weende dien nacht ouer.

+ A vers 1

† Deut. 1.d.26. Psa. 106.c.24.

2

Ende alle de kinderen Israels murmureerden tegen Mose ende Aaron. Ende de geheele Menichte sprack tot hen: Och oft wy in Egypten landt ghestoruen waren, oft noch storuen in dese woestijne.

3

Waerom voert ons de HEEre in dat landt, dat onse wijuen doort sweert vallen, ende onse kinderen eenen roof worden? Ist niet beter, dat wy weder trecken in Egypten.

4

Ende de eene sprack totten anderen: Laet ons

[p. 55r]

eenen hooftman^† opwerpen, ende weder in Egypten trecken.

† Kiesen.

5

Maer Mose ende Aaron vielen op haer aenghesichten voor al de vergaderinge der Menichten der kinderen Israels.

6

^† Ende Iosua Nuns soon, ende Caleb Iephunne soon, die oock dat lant bespiet hadden, verschuerden haer cleederen,

† Eccl. 46.b.9. 1.Mac. 2.f.35.

7

Ende spraken tot de gantsche Menichte der kinderen Israels: Dat landt, dat wy doorwandelt hebben om te bespien, is seer goet.

8

Wanneer de HEEre ons ghenadich is, soo sal hy ons in dat selue landt brenghen, ende ons geuen, dwelck een landt is, daer melck ende honich in vloeyt.

9

En valt niet af vanden HEEre,^* ende en vreest v niet voor dit volck van desen lande. Want wy willense gelijck broot verslinden. Haer bescherminghe is van hen gheweeken:^* Maer de HEEre is met ons, en vreest v niet voor hen.

* Deut. 20.a.3.

* Rom. 8.d.31.

10

⁺ Doen sprack al dat volck: Men soudese steenigen. Doen openbaerde de heerlicheyt des HEEren in de Hutte des ghetuychenis, voor al de kinderen Israels.

+ B vers 10

11

Ende de HEEre sprack met Mose: Hoe lange lastert my dit volck? Ende hoe lange en willen si aen my niet geloouen, door alderley teekenen, die ick onder hen gedaen heb?

12

So wil ickse met Pestilentie slaen,^* ende v tot een grooter ende machtigher volck maken, dan dit is.

* Exod. 32.b.9. Deut. 9.c.14.

13

Maer Mose sprack totten HEEre: Dan sullent de Egyptenaren hooren, want ghy hebt dit volck met uwer cracht, midden wt hen gheleyt.

14

Ende men sal seggen totten inwoonders van desen lande, die daer gehoort hebben, dat ghy HEEre onder desen volcke zijt, dat ghy van aengesichte gesien wort,^† ende v wolcke stae ouer hen, ende ghy HEEre, gaet voor hen henen, in een wolckcolumne, des daechs, ende in een viercolumne des nachts.

† Exod. 13.d.21.

15

Ende doode ghy dit volck gelijck eenen man.^† Soo sullen de Heydenen seggen, die alsulcken roep van v hooren, ende spreecken:

† Deut. 32.c.12.

16

De HEEre en conste in gheenderley wijse dat volck int landt ghebrenghen, dat hy hen ghesworen hadde, daerom heeft hijse gheslegen inde woestijne.

17

Soo laet nv de cracht des HEEren groot worden, so ghy gheseyt hebt ende gesproken:

18

⁺ De HEEre is verduldich, ende van grooter barmherticheyt, ende vergheeft misdaet ende ouertredinghen, ende en laet niemandt onghestraft, maer versoeckt der vaderen misdaet ouer de kinderen, int derde ende vierde lidt.

+ C vers 18

19

^† So weest nv genadich der misdaet des volcx, nae uwer grooter barmherticheyt, ghelijck ghy oock vergeuen hebt desen volcke, wt Egypten tot hier toe.

† Exod. 32.c.12.

20

Ende de HEEre sprack: Ic hebt vergeuen, so ghy gheseyt hebt.

21

Maer also waer als ick leue, soo sal al de werelt der heerlicheyt des HEEren vol werden.

22

^† Want alle de mannen, die mijn heerlicheyt ende mijn teekenen gesien hebben die ick in Egypten ghedaen hebbe, ende inde woestijne, ende my nv thien mael getempteert hebben. Ende mijnder stemmen niet gehoorsaem en hebben geweest,

† Nu. 26.g.65. Deut. 1.e.35. 2.c.13.

23

Van dien en sal niemandt dat landt sien, dat ic haren vaderen gesworen hebbe.

24

Oock en salt niemant sien, die my ghelastert heeft.^† Maer mijn knecht Caleb, om dat eenen anderen geest met hem is, ende heeft my trouwelijcken nageuolcht dien wil ick in dat landt brenghen, daer hy in ghecomen is. Ende zijn saet salt innemen,

† Iosu. 14.b.10

25

Daer toe de Amalekiten ende Cananiten, die^† int dal woonen. Morghen weyndet v ende treckt weder in de woestijne opten weghe totter^* roode zee.

† In de Valleye.

* Schelpmeer.

26

⁺ Ende de HEEre sprac met Mose ende Aaron, seggende:

+ D vers 26

27

Hoe lange morret dese boose Menichte teghen my? Want ick hebbe de murmuratie der kinderen Israels, die si teghen my ghemorret hebben, ghehoort,

28

Daerom seght tot hen:^* So waer als ick leue, spreect de HEEre, ick wil v doen, soo ghy voor mijnen ooren gheseyt hebt.

* Nu. 32.b.10.

29

In dese woestijne sullen uwe lichamen veruallen.^† Ende ghy alle die getelt zijt, van twintich iaren ende daer ouer, ghy lieden die teghen my gemorret hebt,

† Num. 2.a.4.

30

En sult niet in dat lant comen, daer ick mijn handt ouer geheuen heb, dat ick v daer in woonen liet, wtgenomen Caleb Iephunne soon, ende Iosua Nuns soon.

31

^† Vwe kinderen daer ghy af seyt: Sy sullen eenen roof zijn, die wil ick daer in brengen, dat si bekennen sullen dat lant, dat ghy verworpt.

† Deut. 1.f.39.

32

Maer ghy met uwen lichamen, sult in de woestijne veruallen,

33

Ende v kinderen sullen Herders zijn in de woestijne veertich iaer, ende v hoerderije draghen, tot dat v lichamen te niete worden in deser woestijnen,

34

⁺ Nae dat ghetal der veertich daghen, inden welcken ghy dat landt bespiet hebt.^* Iae eenen dach sal een iaer doen, dat si veertich iaer v misdaet dragen, dat ghy ghewaer wort, wat het is, als ick de handt af trecke.

+ E vers 34

* Ezec. 4.a.6.

35

Ick de HEEre hebt geseyt, dat wil ick oock doen, alle deser quader Menichten die haer tegen my verheuen heeft, In dese woestijne sullen si alle te niete worden, ende aldaer steruen.

36

^* Alsoo storuen door de plaghe voor den HEEre, alle de mannen die Mose gesonden hadde, om dat landt te bespien, ende weder ghecomen waren,

* 1.Cor. 10.a.10

37

^† Ende daer maecten morrende de gantsche Menichte, daermede, dat si den lande eenen roep maeckten, dattet quaet was.

† Num. 13.d.31.

38

Maer Iosua Nuns soon, ende Caleb Iephunne soon, bleuen leuendich vanden mannen die henen ghegaen waren, om dat landt te bespien.

39

Ende Mose sprack dese woorden tot alle de kinderen Israels. Doen truerde dat volck seer.

40

⁺ Ende si stonden des morgens vroech op, ende trocken op de hoochte des gheberchts, ende spraken:^† Hier zijn wy, ende willen op trecken totter steden, daer de HEEre af gheseyt heeft,

+ F vers 40

† Deut. 1.f.41.

41

Want wy hebben ghesondicht. Maer Mose sprack: Waerom ouertredy also dat woort des

[p. 55v]

HEEren? Het en sal v niet ghelucken.

42

En treckt niet op, want de HEEre en is niet met v, op dat ghy niet gheslagen en wort voor uwe vianden.

43

Want de Amalekiten ende Cananiten zijn voor v aldaer, ende ghy sult door dat sweert vallen, om dat ghy v vanden HEEre ghekeert hebt, ende de HEEre en sal met v niet zijn.

44

Maer si waren verblint op te trecken, op de hoochte des geberchts. Maer de Arcke des verbonts des HEEren, ende Mose, en quamen wt den Legher niet.

45

Doen quamen de Amalekiten ende Cananiten, die opt gheberchte woonden daer af, ende sloegense, ende smetense tot Horma toe.