Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xiij. Capittel.

¶ Daer werden mannen wtghesonden dat lant te besien ende te bespien, wt dien sommige nader wedercoemst tvolck veruaerden, ende maecktense bloode met haren quaden roep.

1

⁺ ENde de HEEre sprack met Mose, segghende:

+ A vers 1

2

^* Seynt mannen wt, die dat landt Canaan bespien, dat welcke ick den kinderen Israels gheuen wil, van elcken stamme haerder Vaderen, eenen^† principalen man.

* Deut. 1.d.22.

† Treffelijcken.

3

Mose die santse wt, wt der woestijnen Paran, nae den woorde des HEEren, die alle gader opperste mannen waren onder de kinderen Israels, ende hieten also.

4

Sammua zacur soon, vanden stamme Ruben.

5

Saphat Hori soon, van Symeons stamme.

6

^† Caleb Iephunnen soon, vanden stamme Iuda.

† Iosu. 14.b.7.

7

Igeal Iosephs soon, vanden stamme Isaschar.

8

Hozea Nuns soon, vanden stamme Ephraim.

9

Vanden stamme Ben Iamin, Palti Iaphu soon.

10

Vanden stamme Sebulon, Gadiel Sodi soon.

11

Vanden stamme Ioseph van Manasse, Gaddi Susi soon.

12

Ammiel Gemalli soon vanden stamme Dan.

13

Sethur Michael soon, vanden stamme Asser.

14

Nahebi Vaphli soon, vanden stamme Naphthali.

15

Guel Machi soon, vanden stamme Gad.

16

Dat zijn de mannen die Mose wt sandt, om te bespien dat landt. Maer Hosea Nuns soon, noemde Mose Iosua.

17

⁺ Doense nv Mose henen sandt om dat lant Canaan te bespien, sprac hy tot hen: Treckt op ten zuydenwaert, ende gaet op dat gheberchte,

+ B vers 17

18

Ende besiet dat landt, hoe dattet is: Ende dat volck dat daer in woont, oft sterc, oft swack, luttel oft veel is.

19

Ende wat landt dattet is, daer si in woonen, oft goet oft quaet si. Ende wat steden datter zijn, daer si in woonen, oft si in Tenten oft^† vasticheden woonen.

† Sterckten, Bolwercken.

20

Ende wat landt dattet si, oft vet oft magher si, ende oft daer boomen in zijn oft niet. Weest vrijmoedich, ende neemt vanden vruchten des landts. Het was recht in de tijt der yerster wijnbesien.

21

Sy ghinghen op, ende bespieden dat landt, vander woestijnen Sin aen, tot te Rehob, daermen nae Hemath gaet.

22

Sy gingen oock op teghen Tzuyden, ende quamen te Hebron toe, daer was Ahiman, Sesai ende Thalmai, Enaks kinderen. Maer Hebron was seuen iaer getimmert voor Soan in Egypten.

23

⁺ Ende si quamen tot aen de Beke^† Escol^* ende sneden aldaer een rancke af met eender wijndruijuen, ende lietense twee op eenen stock dragen, daer toe oock Granaet appelen, ende vijghen.

+ C vers 23

† Escol, heet een druyue daer wt wort die name druyuenbeke.

* Deu. 1.d.25.

24

Die plaetse heet de beke Escol, om der druyuen wille, die de kinderen Israels aldaer afsneden.

25

Ende si keerden weder nae veertich daghen, als si dat landt bespiet hadden.

26

Sy ghingen henen, ende quamen tot Mose ende Aaron, ende tot alle de Menichte der kinderen Israels, inde woestijne Paran te Kades, ende seyden hen weder, ende der gantscher Menichten, hoe dattet stont. Ende si lieten hen de vruchten des landts sien,

27

Ende verteldent hen, ende spraken:^† Wy zijn int landt ghecomen, daer ghy ons henen sont, daer melck ende honich in vloeyt. Ende dit is zijn vrucht,

† Iudic. 18.c.9.

28

Sonder dat daer sterck volck in woont, ende seer vaste ende groote steden zijn, ende wy sagen ooc Enaks kinderen aldaer.

29

So woonen de Amalechiten int landt teghen de zuytsijde: De Hethiten, ende Iebusiten, ende Amoriten woonen opt geberchte: Maer de Cananiten woonen aen de zee, ontrent de Iordane.

30

⁺ Maer Caleb stilde dat volck teghen Mose, ende sprack: Laet ons opwaerts trecken, ende dat lant innemen, want wy connent verweldigen.

+ D vers 30

31

Maer de mannen die met hem opghetrocken waren, spraken:^† Wy en connen niet opwaerts trecken, tegen dat volck, want si zijn ons te sterck.

† Nu. 14.e.37.

32

Ende si maeckten een quaet gerucht onder de kinderen Israels, vanden lande dat si bespiet hadden, ende seyden: Dat landt daer wy door ghegaen zijn om te bespien, verslint zijn inwoonders.^† Ende alle dat volck dat wy daer in sagen, zijn lieden van grooter lengten.

† Deut. 1.d.28.

33

Wy saghen oock Ruesen aldaer, Enaks kinderen vanden Ruesen: Ende wy waren voor onsen ooghen als sprinchanen, ende alsoo waren wy oock in haren ooghen.