Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)
(2011)–Anoniem Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)– Auteursrechtelijk beschermd¶ Dat volck richt dat gulden calf op int afwesen van Moses, De welcke wort daerom vergramt, hy werpt de tafelen in stucken, ende hy straft de ouertreders. | |
1Ga naar margenoot+ MAer als dat volck sach, dat Mose vertoefde vanden berge te comen, vergaderden si teghen AaronGa naar margenoot* ende spraken tot hem: Op, ende maect ons Goden, die ons voor gaen. Want wy en weten niet wat desen man Mose gheschiet is, die ons wt Egipten lant gheleyt heeft. | |
2Aaron sprack tot hen:Ga naar margenoot† Trect af de gulden oorringhen van uwer wijuen ooren, ende uwer sonen, ende uwer dochteren, ende brengtse tot my. | |
3Doen troc al tvolck zijn gulden oorringen af van haren ooren, ende brachtense tot Aaron. | |
4Ende hy namse van haren handen, ende beworpt met eender griffien,Ga naar margenoot* ende si maecten een ghegoten calf, ende si spraken:Ga naar margenoot† Dat zijn uwe Goden, Israel, die v wt Egypten lant gheleyt hebben. | |
5Ga naar margenoot+ Doen dat Aaron sach, boude hy eenen Altaer voor hem, ende liet wt roepen, ende sprack: Morghen ist des HEEren feeste. | |
6Ende si stonden smorghens vroech op, ende offerden brantoffer, ende brochten daer toe dancoffer.Ga naar margenoot† Daer nae ghinc dat volck sitten om te eten, ende te drincken, ende stonden op om te spelen. | |
7Maer de HEEre sprack tot Mose:Ga naar margenoot† Gaet, daelt af: Want v volck, dat ghy wt Egypten lant gheleyt hebt, heuet verdoruen. | |
8Sy zijn snellijck vanden wege ghegaen, die ick hen gheboden hebbe. Sy hebben een ghegoten calf ghemaect, ende hebbent aengebeden, ende hebben hem gheoffert, ende gheseyt:Ga naar margenoot* Dat zijn uwe Goden, Israel, die v wt Egypten lant geleyt hebben. | |
10Ende nv, latet my toe, dat mijnen tooren ouer hen vergrimme, ende hen op ete,Ga naar margenoot* so wil ick v tot een groot volck maken. | |
11Ga naar margenoot+ Maer Mose badt ernstelijck voor den HEEre sinen God, ende sprac: Och HEEre, waerom wil uwen toorne vergrammen ouer v volck, dat ghy met grooter macht ende crachtiger hant wt Egypten lant gheleyt hebt. | |
12Daerom soo souden de Egiptenaren segghen, ende spreken: Hy heeftse tot haren ongheluck wtgeleyt, om dat hijse verworgen soude int geberchte, ende afdoen vanden aertbodem. Keert v van de gramschap ws toorens,Ga naar margenoot* ende weest ghenadich ouer de boosheyt ws volcx. | |
13Weest gedachtich uwer dienaers Abraham, Isaac, ende Israel, den welcken ghy ghesworen hebt by v seluen, ende hen toegheseyt hebt:Ga naar margenoot+Ga naar margenoot† Ick wil uwe saet vermeerderen, ghelijck de Sterren aenden hemel, ende alle dat lant dat ick v toegheseyt heb, wil ick uwen sade gheuen, ende sullent besitten eewichlijck. | |
14Alsoo beroudet den HEEre dat quaet, dat hy dreychde sinen volcke te doen. | |
15Ga naar margenoot* Mose keerde hem, ende clam vanden berghe, ende hadde twee tafelen des ghetuychenis in zijn hant, die op beyde zijden gheschreuen waren. | |
16Ende God hadse selue ghemaeckt, ende selue dat gheschrift daer in ghegrauen. | |
17Doen nv Iosua hoorde des volcx gheroep, dat si iuychten, sprack hy tot Mose: Daer is een gheroep inden Leger, als in eenen strijt. Hy antwoorde: | |
18Ten is gheen gheroep teghen malcanderen, der gheender die bouen ende onder ligghen, maer ick hoore een geroep eens singhenden dans. | |
19Maer als hi vast byden Leger quam, | |
[pagina 33v]
| |
ende dat calf ende den dans sach, wert hy seer gram,Ga naar margenoot+Ga naar margenoot* ende werp de tafelen wt zijn hant, ende brackse onder aenden berghe. | |
20Ga naar margenoot† Ende nam dat calf dat si ghemaeckt hadden, ende verbrandet met vier. Ende maectet te puluere, ende stroydet opt water, ende ghaft den kinderen Israels te drincken. | |
21Ende sprack tot Aaron: Wat heeft v dit volck ghedaen, dat ghy een so grooten sonde op hen ghebracht hebt? | |
22Aaron sprack: Mijn Heere en late sinen tooren niet vergrammen, ghy weet dat dit volck boos is. | |
23Sy spraken tot my: Maeckt ons Goden, die ons voorgaen, want wy en weten niet, hoet desen man Mose gaet, die ons wt Egipten lant gheleyt heeft. | |
24Ick sprack tot hen: Wie gout heeft, die trecket af, ende gheuet my, ende ick worpt int vier, daer wt is dat calf gheworden. | |
25Ga naar margenoot+ Doen nv Mose sach, dat dat volcGa naar margenoot† los gheworden was (want Aaron hadse los ghemaect, door een becallinghe, daer mede hijse fijn woude toerechten) | |
26Trat hy inde duere des leghers ende sprac: Herwaerts tot my, wie den HEEre toebehoort. Doen vergaderden by hem alle de kinderen Leui. | |
27Ende hy sprack tot hen: So seyt de HEEre, de God Israels:Ga naar margenoot† Een yeghelijc binde zijn sweert op zijn lendenen, ende doorgaet wech ende weder, vander eender poorten totter ander inden legher, ende een yeghelijck verworge sinen broeder, vrient, ende naesten. | |
28De kinderen Leui deden so hen Mose gheseyt had. Ende in dien daghe vielen vanden volcke, drie duysent mannen. | |
29Doen sprack Mose: Vult heden uwe handen den HEEre, een yeghelijck aen sinen sone ende broeder, dat heden ouer v de benedictie ghegheuen worde. | |
30Ga naar margenoot+ Des Morghens sprack Mose totten volcke: Ghy hebt een groote sonde ghedaen. Nv ic wil opclimmen totten HEEre, oft ick misschien uwe sonde versoenen conde. | |
31Als nv Mose weder tot den HEEre quam, sprack hy: Och dat volck heeft een groote sonde ghedaen, ende hebben hen gulden Goden ghemaect. | |
32Nv vergheeft hen haer sonde, en doedijt niet,Ga naar margenoot* soo schrabt my wt uwen boecke, dye ghy gheschreuen hebt. | |
33De HEEre sprac tot Mose: | |
34Wat? Ick wil dien wt mijn Boeck schrabben, die aen my sondicht. Soo gaet nv henen, ende leyt dat volck, daer ick v gheseyt hebbe.Ga naar margenoot† Siet, mijnen Enghel sal voor v gaen. Ick sal haer sonde wel besoecken, wanneer mijnen tijt coemt, hen te besoecken. | |
35Aldus plaechde de Heere dat volc, om dat si dat Calf ghemaeckt hadden, dat welck Aaron ghemaect hadde. |
|