Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)
(2011)–Anoniem Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)– Auteursrechtelijk beschermdDe HEEre gheeft Mosi de twee tafelen der gheboden aen dat volck. | |
2Ga naar margenoot† Ick ben de HEEre uwe GodtGa naar margenoot‡ ick die v wt Egypen landt, wten diensthuyse gheleyt hebbe. | |
3Ghy en sult gheen ander goden neuen my hebben. | |
4Ga naar margenoot* Ghy en sult v gheen Beelden noch eenich gelijckenis maken, noch van tghene dat daer bouen in den Hemel is, noch van datter beneden op Aerden is, oft van datter in het water onder der Aerden is. | |
5En aenbidtse niet, noch en dientse niet. Want ick de HEEre uwe Godt, ben een ieloersche Godt,Ga naar margenoot* die daer besoecke der vaderen misdaet aenden kinderen, tot in dat derde ende vierde Lidt, die my haten: | |
6Ende doe bermherticheyt aen veel duysenden, die my lief hebben, ende mijn gheboden houden. | |
7Ga naar margenoot+Ga naar margenoot† Ghy en sult den Naem des HEEren dijns Godts niet misbruycken. Want de HEEre en sal dien niet ongestraft laten, die sinen Naem misbruyckt. | |
8Ghedenckt des Sabbaths dach, dat ghy hem heylicht. | |
10Mer ten seuensten dage, is den Sabbath des HEEren ws Godts: Soo en suldy geen werck doen, noch v soon, noch v dochter, noch v knecht, noch v dienstmaecht, noch v Vee, noch v vremdelinck die in uwe poorten is. | |
11Ga naar margenoot† Want in ses dagen heeft de HEEre Hemel ende Aerde ghemaeckt, ende de zee, ende al wat daer in is, ende ruste ten seuensten dage. Daer om ghebenedide de HEEre den Sabbath dach, ende heylichde hem. | |
12Ga naar margenoot* Gy sult v vader ende v moeder eeren, op dat ghy lange leeft inden lande, dat v de HEEre uwe Godt gheeft. | |
17Ga naar margenoot† Ghy en sult niet begheren ws naesten huys. Ga naar margenoot* Ghy en sult niet begeren ws naesten wijf, noch sinen knecht, noch zijn dienstmaecht, noch sinen osse, noch sinen ezel, noch alle dat, dat uwe naeste heeft. | |
18Ende alle dat volck sach den donder ende blixem, ende dat gheluyt der basuynen, ende den Berch roocken. Maer doe sy sulcx sagen, vloden sy, ende stonden van verre, | |
19Ende spraken tot Mose:Ga naar margenoot† Spreect ghy met ons, wy willen toehooren, ende en laet Godt niet met ons spreken, wy mochten anders steruen. | |
20Maer Mose sprac totten volcke: En vreest v niet, want Godt is ghecomen, dat hy v proefde, ende dat v zijn vreese voor ooghen ware, dat ghy niet en sondichden. | |
21Ga naar margenoot+ Also tradt dat volck van verre: Maer Mose ginck in totter donckerheyt daer Godt in was. | |
22Ende de HEEre sprack tot hem: Also suldy den kinderen Israels seggen: Ghy hebt ghesien, dat ick met v vanden Hemel ghesproken heb, | |
23Daer om en suldy niet neuen my maken: Silueren ende gulden Goden en suldy v niet maken. | |
24Ga naar margenoot† Eenen altaer van Aerden maeckt my, daer ghy uwen brantoffer ende danckoffer, uwe schapen ende runderen op offert. Want in welcke stede daer ic mijns Naems ghedachtenisse stichten sal, daer wil ick tot v comen, ende v gebenedien. | |
25Ga naar margenoot† Ende wildy my eenen steenen altaer maken, so en suldy dien niet van gehouwen steenen bouwen. Want ist dat ghy met v mes daer op coemt, soo suldy dien ontwijen. | |
26Ghy en sult ooc niet op trappen tot mijnen altaer climmen, dat uwe schamelheyt niet ontdeckt en worde voor hem. |
|