Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .ix. Capittel.

¶ Daer coemt een groote sterfte ouer alle de beesten. Ende daer nae noch meer plaghen. Pharao belooft haer oorlof te gheuen, maer hy en bewyset niet.

1

⁺ DE HEERE sprack tot Mose: Gaet in tot Pharao, ende spreeckt tot hem: Soo seyt de HEERE, de God der Ebreeuscher.^* Verlaet mijn volck, dat sy my dienen.

+ A vers 1

* Exod. 7.c.16. 8.a.1. 10.a.3.

2

Ist dat ghy my dat weygert ende hen voortaen noch ophout,

3

Siet, so sal de handt des HEEREN zijn, ouer v Vee opten velden, ouer Peerden, ouer Ezelen, ouer Kemelen, ouer Ossen, ouer Schapen, met een seer swaer pestilentie.

4

Ende de HEERE sal een sonderlinck dinck doen, tusschen der Israeliten Vee, ende der Egyptenaren, datter niet en sterue, van al dat de kinderen Israels hebben.

5

Ende de HEERE stelde eenen tijt, ende sprack: Morghen sal de HEERE sulcx op aerden doen.

6

Ende de HEERE dede sulcx des morghens, ende alderley Vee der Egyptenaren sterf, maer van den Vee der kinderen Israels, en sterf niet een.

7

Ende Pharao sandt daer nae, ende siet, daer en was niet een van Israels Vee ghestoruen, Maer dat herte Pharaos wert verstoct, ende en verliet dat volck niet.

8

⁺ Doen sprack de HEERE tot Mose ende Aaron: Neemt uwe vuysten vol roocks wt den schoorsteen, Ende Mose sprenge dat aenden Hemel voor Pharao,

+ B vers 8

9

Dattet ouer al tlandt van Egypten stuyue, ende dat daer boose swerte bladeren oploopen, beyde aen de menschen, ende aen dat Vee, in al Egypten landt.

10

Ende sy namen Roet wt den schoorsteen, ende traden voor Pharao, ende Mose sprengde dat nae den hemel. Doen werden boose swerte bladeren beyde aen den mensch ende Vee,

11

Alsoo, dat de toouenaers niet gestaen en conden voor Mose, ouermits de boose bladeren. Want aen de toouenaers waren euen soo wel boose bladeren, als aen allen Egyptenaren.

12

Maer^* de HEERE verstocte Pharaos herte, dat hyse niet en hoorde, alsoo de HEERE tot Mose gheseyt had.

* Exo. 4.d.21. 7.a.3. 8.d.19.

13

⁺ Doen sprack de HEERE tot Mose: Maect v morghen vroech op, ende trect voor Pharao, ende spreeckt tot hem: So seyt de HEERE, der Hebreeuschen God.^† Verlaet mijn volck, dattet my diene,

+ C vers 13

† Exo. 8.a.1. 10.a.3.

14

Ick wil anders op dit mael alle mijn plaghen ouer v selue seynden, ouer uwe knechten, ende ouer alle v volck, dat ghy ghewaer worden sult, dat mijns ghelijck niet en is in allen landen.

15

Want ick wil nv mijn hant wt trecken, ende v, ende v volck, met pestilentie slaen, dat ghy te niete gedaen sult werden vander aerden.

16

Ende, tis waer^* daerom heb ick v verweckt, op dat mijn cracht aen v blijcke, ende mijnen naem vercondicht worde in alle landen.

* Rom. 9.b.17.

17

⁺ Ghy treedt mijn volck noch onder v, ende en willet niet verlaten.

+ D vers 17

18

Siet, ick wil morghen ontrent deser tijt, eenen seer grooten hagel laten regenen, des gelijcx in Egypten niet gheweest en is, sint dier tijt dattet gefondeert is, tot nv toe.

19

Ende nv seynt henen, ende bewaert uwe Vee, ende al wat ghy opten velde hebt. Want alle menschen ende Vee, dat opten velde geuonden wort, ende in huys niet vergadert en is, so den hagel op hen valt, sullen steruen.

20

Wie nv onder den knechten Pharao, des HEEREN woort vreesde, die liet zijn knechten, ende Vee in de huysen vlieden:

21

Maer der welcker herte hem niet en keerde aen des HEEREN woort, die liet zijn knapen ende Vee op den velde.

22

⁺ Doen sprack de HEERE tot Mose: Streckt v hant op nae den hemel, dattet hagele, ouer alle Egypten landt, ouer menschen, ouer Vee, ende ouer alle dat cruyt op den velde in Egypten landt.

+ E vers 22

23

Also recte^† Mose sinen staf nae den hemel. Ende de HEERE liet donderen ende hagelen, dattet vier opter aerden schoot. Alsoo liet de HEERE hagel regenen ouer Egypten lant,

† Psal. 78.d.47 105.c.32.

24

Datter hagel ende vier met malcanderen voeren, so grouwelijck, dat des gelijcx in al Egypten lant noyt geweest en was, sint dier tijt datter lieden in geweest zijn.

25

⁺ Ende den hagel sloech in alle Egypten lant, al watter opten velde was, beyde menschen ende Vee, ende sloech alle dat cruyt opten velde, ende brack alle boomen opten velde,

+ F vers 25

26

Sonder alleen inden lande Gosen, daer de kinderen Israels waren, daer en hageldet niet.

27

Doen schicte Pharao henen, ende liet Mosen ende Aaron roepen, ende sprack tot hen: Ick hebbe my op dat mael besondicht. De HEERE is gerechtich, maer ick, ende mijn volck zijn godloosen.

28

^* Maer bidt den HEERE, dat sulck donderen ende hagelen Godts ophoude, so wil ick v verlaten, dat ghy hier niet langer en blijft.

* Exod. 8.b.8. 10.c.17.

29

⁺ Mose sprack tot hem: Als ick wter stadt come, so wil ick mijn handen wtbreyden tot den HEERE, so sal dat donderen aflaten, ende gheenen hagel meer zijn, op dat ghy ghewaer wort, dat de aerde des HEEREN sy.

+ G vers 29

30

Maer ic weet dat ghy, ende uwe knechten v noch niet en vreest, voor God den HEERE.

31

Aldus wert geslagen dat vlasch ende de gerste. Want de gerste hadde gheschoten, ende dat vlasch bollen ghecregen.

32

Maer de weyte ende rogge, en werden niet geslagen, want sy waren spade gesaeyt,

33

So ginck nv Mose van Pharao ter stadt wt, ende breyde zijn handen tot den HEERE, ende dat donderen ende hagelen liet af, ende den reghen en drupte niet meer op aerden.

34

Maer doen Pharao sach, dat den regen, ende donder ende hagel ophielden, besondichde hy hem voorder, ende verherde zijn herte, hy, ende zijn knechten.

35

Alsoo wert Pharaos herte verstoct, dat hy de kinderen Israels niet en verliet, ghelijck dan de HEERE ghesproken hadde door Mose.