Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xlij. Capittel.

¶ Hoe dat de broeders van Ioseph in Egypten comen om Coren te coopen, Ende hoe sy van haren broeder verschrict werden.

1

⁺ MAer doen Iacob sach datter Coren in Egypten veyl was, sprack hy tot zijnen sonen: Wat siedy v lang om?

+ A vers 1

2

Siet,^* ick hoore daer sy in Egypten Coren veyl, trect henen af ende coopt ons Coren, dat wy leuen ende niet en steruen.

* Act. 7.b.12.

3

Also trocken henen af thien broederen Iosephs, dat sy in Egypten Coren cochten.

4

Maer Ben Iamin Iosephs broeder en liet Iacob met zijne broederen niet trecken, want hy sprack: Hem mocht een ongheual ouer comen.

5

Also quamen Israels kinderen om Coren te coopen, met andere die met hen toghen: Want int lant Canaan was oock dieren tijt.

6

Maer Ioseph was de Regent int lant van Egypten, ende vercochte Coren al den volcke inden lande. Doen nv zijn broeders tot hem quamen, vielen sy voor hem neder ter Aerden op haer aensicht,

7

Ende hy aensachse, ende kendese, ende stelde hem vreemt teghen hen, ende sprack hert met hen, ende seyde tot hen: Van waer coemdy? Sy spraken, wt den lande Canaan om spijse te coopen.

8

Maer hoe wel dat hyse kende, soo en kenden sy hem doch niet.

9

^+* Ende Ioseph wert ghedachtich des drooms, die hem ghedroomt was van hen, ende sprack tot hen, Ghy zijt bespyers, ende zijt comen om te sien waer tlandt open is:

+ B vers 9

* Gen. 37.a.5.

10

Sy antwoorden hem: Neen mijn Heere, uwe knechten zijn comen om spijse te coopen.

11

Wy zijn alle eens mans sonen, wy zijn redelijck, ende v knechten en hebben noyt bespiers gheweest.

12

Hy sprack tot hen: Neen maer ghy zijt comen om te besien waer dat landt open is.

13

Sy antwoorden hem: Wy uwe knechten zijn twelf gebroeders eens mans sonen, int lant Canaan,^* ende de Ioncste is noch by onsen Vader, maer de eene en is niet meer voor handen.

* Gen. 43.e.29.

14

Ioseph sprack tot hen: Dat ist dat ick gheseyt hebbe: Ghy zijt bespiers,

15

Daer aen wil ick v proeuen, byden leuen Pharaonis, ghy en sult niet van hier comen, ten sy dat uwe Ioncste broeder hier coemt.

16

Seynt eenen van v henen, die uwen broeder hale, maer ghy sult gheuangen zijn. Also wil ick proeuen uwe reden, oft ghy metter waerheyt omgaet oft niet. Want waer niet, soo sydy byden leuen Pharaonis bespiers,

17

Ende hy lietse te samen bewaren drie daghen lanck.

18

⁺ Maer ten derden daghe sprack hy tot hen: Wilt ghy leuen so doet also: Want ick vreese God.

+ C vers 18

19

Sydy redelijck, so laet een van uwen broederen ghebonden ligghen in uwe gheuanckenisse. Maer trect ghy henen ende brengt te huys wat ghy ghecocht hebt voor den hongher,

20

Ende brengt uwen Ioncsten broeder tot my so wil ick uwe woorden geloouen, op dat ghy niet steruen en moet. Ende sy deden also.

21

Maer sy spraken onder malcanderen: Dat hebben wy aen onsen broeder verdient, dat wy saghen den ancxt zijnder sielen, als hy ons smeecte, ende wy en wilden hem niet verhooren, daerom coemt nv desen druck op ons.

22

Ruben antwoorde hen ende sprack:^† Seyde ickt v niet, doen ick sprac: En besondicht v niet aenden Iongen, ende ghy en wildet niet hooren? Nv wort zijn bloet geheyscht.

† Gen. 37.d.21.

23

Maer sy en wisten niet dattet Ioseph

[p. 17v]

verstonde, want hy sprack met hen door eenen Bedieder,

24

Ende Ioseph keerde hem van hen ende weende.^† Doen hy hem nv weder tot hen keerde, ende met hen sprack, nam hi wt hen Symeon ende bant hem voor haren ooghen.

† Gen. 43.c.

25

⁺ Ende Ioseph dede beuel, datmen haer sacken met Coren vulde, ende haer gelt weder gaue, eenen yeghelijcken in zijnen sack, daer toe oock teeringhe opten wech.

+ D vers 25

26

Ende men dede hen also. Ende sy loeden haer ware op haer Ezels, ende trocken van daer.

27

Maer als haerder een zijnen sack op dede, dat hy zijnen Ezel voeder gaue inder herberge, wert hy gewaer zijn gelt, dat daer bouen inden sack lach, ende sprack tot zijnen broederen:

28

Mijn gelt is my weder gheworden, siet, in mijnen sack ist. Doen ontsoncken haer herten ende verschrickten onderlinghe ende spraken: Waerom heeft ons Godt dat ghedaen?

29

Als sy nv thuys quamen tot haren Vader Iacob, int lant Canaan, seyden sy hem al wat hen ghebuert was, ende spraken:

30

De man die int landt Heere is, sprack hert met ons, ende hielt ons voor bespiers des lants.

31

Ende als wy hem antwoorden: Wy zijn redelijck ende noyt bespiers geweest,

32

Maer twelf gebroeders ons Vaders sonen, die een en is niet meer voor handen, ende de Ioncste is noch by onsen Vader int lant Canaan.

33

⁺ Sprac de Heere inden lande tot ons: Daer aen wil ick mercken oft ghy redelijck zijt. Een van uwen broederen laet by my, ende neemt den nootdruft voor v huys, ende trect henen,

+ E vers 33

34

Ende brengt uwen Ioncsten broeder tot my, soo merck ick, dat ghy gheen bespiers maer redelijck zijt. Soo wil ick v oock uwen broeder weder geuen, ende muecht in dat landt hanteren.

35

^* Ende als sy de sacken wt schudden, vant een yegelijck zijn bundelken ghelts in zijnen sack. Ende als sy saghen dattet hare bundelkens gelts waren, verschricten sy tsamen met haren Vader.

* Gen. 43.d.20.

36

Doen sprack Iacob haer Vader, ghy hebt my van mijnen kinderen berooft. Ioseph en is niet meer voor handen. Symeon en is niet meer voor handen. BenIamin wildy ooc wech nemen. Het gaet al ouer my.

37

Ruben antwoorde zijnen Vader, ende sprac: Indien icken v niet weder en brenghe, so verworcht mijne twee sonen. Geeft hem alleene in mijn hant, ick sal hem v weder brengen.

38

Hy sprack: Mijn soon en sal niet met v henen aftrecken, want zijn broeder is doot, ende hy is alleen ouerbleuen. Want quaem hem een ongheual ouer op den weghe, daer ghy op reyst, soo soudy mijn grijs hayr met herten leydt inden Kuyle brenghen.