Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxxiiij. Capittel.

¶ Dina Iacobs dochter wert vanden Ionghen Heere des lants gescheynt, waer wt een groote bloetstortinghe ende schade alle den Lieden vanden lande ouer coemt.

1

⁺ MAer^* Dina Leas dochter die si Iacob gebaert had, ghinck wt om te sien de dochteren van dien lande.

+ A vers 1

* Gen. 30.c.21

2

Doe Sichem, Hemors soon des Heuiters, die des lants een Heere was, sach, nam hyse,^* ende besliepse, ende scheyndese,

* 2.Re. 13.d.14.

3

Ende zijn herte hinck aen haer, ende had die deerne lief, ende sprack vriendelijck met haer.

4

Ende Sichem sprac tot sinen Vader Hemor: Neemt my die deerne tot eenen wijue.

5

Ende Iacob vernam dat zijne dochter Dina gescheynt was, ende zijn sonen waren metten Vee opt velt, ende Iacob sweech tot dat si quamen.

6

Doen ginck Hemor Sichems Vader wt tot Iacob, om met hem te spreken:

7

Daer en binnen quamen de Sonen Iacobs vanden velde, ende als zijt hoorden verdroot het dien mannen, ende werden seer toornich, dat hy een dwaesheyt aen Israel begaen, ende Iacobs dochter beslapen had, want also en sout niet zijn.

8

⁺ Doen sprack Hemor met hen, ende seyde: Mijns soons Sichems herte heeft verlangen nae v dochter. Lieue, geeftse hem doch te wijue,

+ B vers 8

9

Maeckt vrientschap met ons, geeft ons uwe dochteren, ende neemt ghy onse dochteren,

10

Ende woont by ons, dat Lant sal v open zijn, woont ende handelt, ende ghewint daer inne.

11

Ende Sichem sprack tot haren Vader ende Broederen: Laet my genade by v vinden, wat ghy my segt, dat wil ick geuen,

12

Eyscht slechts haest van my den bruytschat ende gheschenck, ick wilt v geuen, als ghijt eyscht, geeft my slechts die Deerne ten Wijue.

13

Doen antwoorden Iacobs sonen den Sichem ende sinen vader Hemor, bedrieghelijck, om dat haer suster Dina ghescheynt was,

14

Ende seyden tot hen: Wy en connen dat niet ghedoen, dat wy onse Suster eenen onbesneden man gheuen: Want dat waer ons een schande.

15

Doch dan willen wy v te wille zijn, en ghy ons ghelijck wert, ende alle wat

[p. 14r]

manlijck onder v is, besneden wert.

16

⁺ Dan willen wy onse dochteren v geuen, ende uwe dochteren ons nemen, en by v woonen, ende een volck zijn.

+ C vers 16

17

Maer ist dat ghy ons niet en hoort, v te besnijden, so willen wy onse dochteren nemen, ende daer van trecken.

18

Dese reden beuiel Hemor ende sinen sone wel,

19

Ende de Ionghelinck en vertrack niet sulcx te doen, want hy hadde lust tot Iacobs dochter, ende hy was heerlijck ghehouden, bouen alle in zijns Vaders huys.

20

Doen quamen si nv, Hemor ende zijn Sone Sichem onder de Stadt poorte, ende spraken metten Borgheren van dier stadt, ende seyden:

21

Dese Lieden zijn vreedtsaem by ons, ende willen int Lant woonen ende handelen. So is nv dat Landt wijt genoech voor haer, wy willen ons hare dochteren tot Wijuen nemen, ende hen onse dochteren gheuen.

22

⁺ Maer dan willen si ons te wille zijn, dat si by ons woonen, ende een volck met ons worden, wanneer wy al wat manlijck onder ons is, besnijden, ghelijck als si besneden zijn.

+ D vers 22

23

Haer Vee ende goedeu, ende al wat si hebben, sal ons zijn, als wy hen slechts te wille worden dat si by ons woonen.

24

Ende si verhoorden Hemor ende Sichem sinen soon, alle die tzijnder stadt poort wt ende in ghingen, ende besneden al wat manlijck was, dat tzijnder stadt wt ende in ghinck.

25

^* Ende ten derden dage, alst hen smertede, namen Iacobs twee soonen, Simeon ende Leui, Dinas broeders, een yegelijck zijn sweert, ende ghingen in de Stadt stoutelijck, ende dooden al wat manlijck was,

* Iudith. 9.a.2 Gen. 49.a.5.

26

Ende dooden oock Hemor ende sinen soon Sichem, metter scherpten des sweerts, ende namen haer suster Dina wt Sichems huyse, ende gingen van daer.

27

Doen quamen Iacobs sonen ouer die verslaghen, ende pluysterden de Stadt, om dat si haer Suster gescheynt hadden:

28

Ende namen hare Schapen, Runderen, Ezelen, ende watter inder Stadt ende op den Velde was, ende alle haer Haue: Alle kinderen ende wijuen namen si gheuangen: Ende pluysterden al wat inden huysen was.

29

Ende Iacob sprack tot Simeon ende Leui: Ghy hebt my ongheluck aengherecht, dat ick stinck voor de Inwoonders des Landts, den Cananiten ende Pheresiten, ende ick ben eenen cleynen hoop. Wanneer si hen nv vergaderen ouer my, so sullen si my slaen, also worde ick niet ghedaen met mijnen huyse. Maer si antwoorden.

30

Souden si dan met onse Suster, als met eender hoeren, handelen?