Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxxij. Capittel.

¶ Iacob seynt boden ende gheschenck voor tot Esau, die treckt hem teghen. Iacob deelt zijn volck ende beesten wt vreese in twee hoopen. Hy vermaent Godt van zijnder belofte, hy kampt met eenen Enghel, die verleemt hem een huepe, ende verandert hem den Naem, ende ghebenedijt hem.

1

⁺ MAer Iacob schickte Boden voor hem henen tot zijnen Broeder Esau,^* int lant Seir, inde contreye Edom,

+ A vers 1

* Iosu. 24.a.4.

2

Ende beual hen, segghende: Also segt mijnen Heere Esau: V knecht Iacob laet v segghen: Ick heb tot noch toe daer by Laban langhe wt gheweest,

3

Ende heb Runderen ende Eselen, Schapen, knechten ende Maerten, ende heb wt ghesonden, v mijnen Heere te bootschappen, dat ick genade voor uwen ooghen vonde.

4

De boden quamen weder tot Iacob, ende spraken: wy quamen tot uwen broeder Esau, ende hy trect v oock te gemoet, met vier hondert mannen.

5

Doe vreesde Iacob seer, ende hem wert banghe, ende deelde dat volck dat by hem was, ende de schapen, ende de runderen, ende de kemelen in twee heyren, ende sprack:

6

Soo Esau coemt op dat een heyr, ende slaet dat, soo sal dat ander ontloopen.

7

⁺ Voorder sprack Iacob: Godt mijns Vaders Abraham, ende Godt mijns Vaders Isaac, HEERE, ghy die tot my gheseyt hebt,^† Trect weder in v Lant ende tot uwen maechschap, ick wil v weldoen,

+ B vers 7

† Gen. 31.a.2

8

Ick ben te cleen alder bermherticheyt ende alder trouwen, die ghy aen uwen knecht ghedaen hebt (want ick en hadde niet meer dan desen staf, doen ick ouer dese Iordane ghinck, ende nv ben ick twee heyren gheworden,

9

Verlost my vander hant mijns Broeders, vander hant Esau, want ick vreese my voor hem, dat hy niet en come ende slae my, de Moeders metten kinderen.

10

Ghy hebt gheseyt: Ick wil v wel doen, ende uwe Saedt maken als dat sandt aen de zee, datmen niet ghetellen en can, ouermidts der menichten.

11

⁺ Ende hy bleef dien nacht daer,^† ende nam van dien dat hy voorhanden had, gheschenck sinen broeder Esau,

+ C vers 11

† 1.Reg. 25.c.18

12

Twee hondert gheyten, twintich bocken, twee hondert schapen, twintich rammen,

13

Ende dertich suyghende kemelen, met haren vuelens, veertich koeyen ende thien ossen, twintich ezelinnen, met thien vuelens, ende dedese onder de handen zijnder knechten, een yeghelijcke cudde bysonder.

14

Ende sprack tot hen: Ghaet voor my henen, ende laet ruymte tusschen die een cudde nae der andere, ende gheboot den yersten, ende sprack:

15

Wanneer v mijn broeder Esau te gemoet coemt, ende v vraecht, wien hoort ghy toe? ende waer wildy henen, ende wiens ist dat ghy voor v drijft? So suldy segghen, Het hoort uwen knecht Iacob toe,

16

Die seynt geschenck sinen Heere Esau, ende treckt ons achter nae.

17

Also gheboot hy oock den anderen, ende den derden, ende allen die de cudden nae ghinghen, ende sprack: Als ick v gheseyt hebbe, so segt tot Esau, wanneer dat ghy hem te gemoet coemt,

18

⁺ Ende segt ymmers ooc: Siet uwe knecht Iacob is achter ons. Want hy dachte, ick wil hem versoenen, met den gheschenck dat voor my henen gaet, daer nae wil ick hem sien, misschien sal hy my aennemen.

+ D vers 18

19

Also ghinck dat geschenck voor hem: Maer hy bleef den seluen nacht by dat heyr,

20

Ende stont op inder nacht, ende nam zijn twee wijuen, ende de twee dienstmaechden, ende zijn elf kinderen, ende tooch aen dat veyr Iabock,

21

Namse ende voerdese ouer dat water, dattet ouer quam wat hy had, ende bleef op dese zijde alleen.

22

^* Doe worstelde een man met hem, tot dat den dageraet aen quam,

* Osee. 12.a.5

23

Ende doen hy sach, dat hy hem niet en ouermochte, roerde hy de lancke zijnder huepen aen, ende de lancke zijnder huepen wert ouer dat worstelen met hem verwrengt [oft verwreect.]

24

Ende hy sprac: Laet my gaen, want den dageraet coemt aen. Maer hy antwoorde: Ick en verlate v niet, ghy en ghebenedidet my dan?

25

⁺ Hy sprack: Hoe heet ghy? Hy antwoorde: Iacob?

+ E vers 25

26

Hy sprack: Ghy en sult niet meer Iacob heeten^* maer IsraEl, want ghy hebt met Gode ende met menschen ghekampt, ende hebt bouen gelegen.

* Gen. 35.b.10 3.Reg. 18.d.31

27

Ende Iacob vraechde hem, ende sprack:^† Segt doch hoe heetty? Maer hy sprack: Waerom vraechdy hoe ick heet? Ende hy ghebenedide hem aldaer.

† Iudi. 13.c.17

28

Ende Iacob hiet die stede^* Pniel, want ick heb Godt van aengesicht ghesien, ende mijn siele is

* Peniel, of Pouel, of Phanuel.

[p. 13v]

genesen.

29

Ende als hy voor Pnuel ouer quam, ghinck hem de Sonne op, ende hy hinckte aen zijn huepe.

30

Daerom en eten de kinderen van Israel gheen spanaderen, op de lancke der huepen, tot op den dach van heden. Daerom dat de spanaderen aen de lancke der huepen Iacob gheroert wert.