Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .viij. Capittel.

¶ Hoe dat water ophiel, ende Noe wt de arcke ghinc, ende Gode offerde, ende Godt beloofde niet meer de werelt metten water te bederuen, ende dat den saettijt, oogst, coude, hitte, Somer, Winter, Nacht ende Dach, niet rusten en sullen tot des Werelts eynde.

1

⁺ DOen ghedachte Godt aen Noah, ende aen alle ghedierte, ende aen alle dat vee, dat met hem inder Arcken was, ende liet eenen wint op Aerden comen. Ende de wateren vielen,

+ A vers 1

2

Ende de Fonteynen der diepten werden verstopt, tsamen met de vensteren des Hemels, ende den reghen vanden Hemel wert ghekeert.

3

Ende de wateren verliepen vander Aerden altijts henen, ende namen af nae hondert ende vijftich daghen.

4

Inden seuenthienden daghe des seuensten maents liet haer de Arcke neder opt gheberchte Ararat.

5

Maer de wateren verliepen voortaen, ende minderden tot op de thiende maent. Ten eersten daghe des thienden maents, saghen der bergen spitsen voor wt.

6

Na veertich daghen dede Noah dat venster op aen der Arcken dat hy ghemaect hadde,

7

Ende liet een Raue wt vlieghen. Die vlooch altoos herwaerts ende ghenswaerts, tot dat de wateren verdroochden op Aerden.

8

⁺ Daer nae liet hy een Duyue van hem wt vliegen, op dat hi wiste, oft de wateren gheuallen waren op Aerden.

+ B vers 8

9

Maer doe de Duyue niet en vant daer haren voet gerusten conde, quam sy weder tot hem inder Arcken, want de wateren waren noch op den geheelen Aertbodem. Doe stack hy de handt wt, ende namse tot hem inder Arcken.

10

Doen beyde hy noch ander seuen dagen, ende liet noch eens een Duyue vlieghen wter Arcken,

11

Die quam tot hem ontrent der vespertijt, ende siet, si had een Olijfblat af ghebroken, ende droecht in haren mondt. Doen vernam Noah dat de wateren gheuallen waren op Aerden.

12

Maer hy beyde noch ander seuen daghen, ende liet een Duyue wt vlieghen, die en quam niet weder tot hem.

13

Inden seshondertsten ende eenen Iare des ouderdoms Noah, ten eersten daghe der eerster maent, verdroochden de wateren op Aerden. Doe nam Noah dat dack vander Arcken af, ende sach dat den Aertbodem drooch was.

14

Alsoo wert de Aerde gheheel drooghe ten seuenentwintichsten dage des anderen maents.

15

⁺ Doen sprack God tot Noah, ende seyde:

+ C vers 15

16

Gaet wt der Arcken, ghy ende v wijf, v sonen, ende uwer sonen wijuen met v.

17

Alderley dier dat by v is, van

[p. 3v]

alderley vleesch, van voghelen, van vee, ende van alderley ghewormte, dat op Aerden cruypt, dat gae wt met v, ende roert v op Aerden,^† ende zijt vruchtbaer, ende vermeerdert v op Aerden.

† Genes. 1.d.28

18

Alsoo ghinck Noah wt met zijnen sonen, met zijnen wijue, ende zijnder sonen wijuen.

19

Daer toe alderley dier, alderley ghewormte, alderley vogel, ende al wat op Aerden cruypt dat ghinck wter Arcken, een yeghelijck tot zijns gelijcken.

20

⁺ Maer Noah boude den HEERE eenen Altaer, ende nam van alderley^* reyn Vee, ende van alderley reynen gheuoghelte, ende offerde brantoffer op den Altaer,

+ D vers 20

* Leuit. 11.*.

21

Ende de HEEre roock den lieflijcken rueck, ende sprack in zijn herte: Ick en wil nv voortaen niet meer de Aerde veruloecken om der menschen wille.^† Want dat opset des Menschen herten is boos vander iuecht op. Ende ick en wil nv voortaen niet meer slaen al watter leeft, ghelijck ick gedaen heb.

† Genes. 6.a.5. Pro. 22.b.15.

22

Alsoo langhe als de Aerde staet,^* en sal niet ophouden, saeyen ende inoogsten, vorst ende hitte, Somer ende Winter, Dach ende Nacht.

* Gen. 45.a.6. Iere. 33.d.20.