Vreugde om de overwinning op de Turken in Korfoe
Den noijt volpresen helt prins Eugenius van Savoyen slaagde er op 5 augustus 1716 in om de Turken flinke klappen toe te dienen bij Peterwadary. Op 12 oktober nam hij Remeswaert in en in 1717 verdreef hij de Ottomaanse legers uit Belgrado. Op 21 oktober daarna werd de vrede getekend.
De voortgezette kroniek van Heynderickx (Stadsarchief Veurne nr. 9) verhaalt deze victorie in superlatieven en brengt hulde aan den heldadigen prins Eugenius van Savoyen. Hiermee kwam de eilandengroep rond Korfoe terug onder de heerschappij van Venetië en was de aanval der Turken definitief mislukt; ze zouden nooit meer het elan en de durf van vroegere dagen terugwinnen.
De Westerse wereld voelde zich opgelucht en bevrijd van een bedreiging die eeuwen had geduurd. In Veurne werden grootse feesten georganiseerd want men heeft noijt van smenschens gedencken constiger vierwerken en geestiger jaerschriften, behendiger illuminaties ofte verlichtijnghe gesien ofte gehoort ende noijt grooter opender ende waerde vrugt, ende blijtschap aenmerckt als dan.
Ook in Ieper was er uitbundige vreugde. De kroniek van Ramaut verhaalt wat er op 6 september 1716 aan feestelijkheden ingericht werd (Stadsbibliotheek Ieper).
De stad stelde drij vieringen, de Casselrie stelder viere. De koninklijke gilde van Sint-Barbara gink in het geweir met onsen groote reuse Goliath. De gilde van Sint-Sebastiaan ginck met den walvisch. En Ramaut, die het allemaal niet meer kon opsommen, voegt er een betekenisvol en soo voorts aan toe.
De kroniek van de Ieperse schepen Guillielmus de la Tombe (in privébezit, blz. 16a) geeft onder 8 november 1716 de volgende notitie ten beste: men heeft in de cathedrale ghesonden (sic) den Te Deum over het innemen voor den Keyser door syne trouppen onder den generael den prins Eugene van de sterckte ende graefschap van Tenresuaer.
In 1712-13 was de oorlog in onze streken nog maar pas definitief voorbij en toen in 1716 de onzalige Turken er het bijltje mochten bij neerleggen, was de Kristenheid, ook in de Zuidelijke Nederlanden, er zeker van dat er voorgoed (?) een tijd van zalige peis en vrede aangebroken was.
L.V.A.