Biekorf. Jaargang 101

Wij gedenken Valere Arickx (Pittem 1921-Kortrijk 2001)

Biekorf treurt om het heengaan van één van zijn beste en meest actieve medewerkers, Valère Arickx, lid van het Berek. Meer dan een halve eeuw zond hij de vruchten van zijn historische opzoekingen naar Biekorf. Enkele van deze bijdragen behandelen onderwerpen in primeur, zoals over de hondenmerken (1956), over de keure van Zwevezele (1984) en waren een aanzet tot verdere en diepere studies.

Valère Arickx doorliep een rijkgevulde beroepsloopbaan: onderwijzer (laureaat normaalschool Torhout in 1940) in Pittem en in Assebroek, hoofdbibliothecaris in Leopoldstad, waar hij een Kongolese Nationale Bibliotheek startte en tot hoge bloei bracht (tot aan de onafhankelijkheid in 1960), rijksinspecteur van de openbare bibliotheken (1964) en laatst directeur van Radio Kortrijk, opvolger van André Demedts (1971-1986).

Even gevarieerd was zijn deelname aan het verenigingsleven in Vlaanderen. Hij was actief in het Davidsfonds, in Vlaanderen in de Wereld, en in talrijke socio-culturele bewegingen. Hij had zitting in het bestuur van het Komitee voor Frans-Vlaanderen, hij was ondervoorzitter van de Orde van het Manneke uit de Mane en algemeen Voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Familiekunde.

Biekorf lag bij hem in de bovenste lade. In Biekorf werd hij binnengeleid door dr. Jos. De Smet en door Antoon Viaene. Van De Smet kreeg hij zijn belangstelling mee voor alles wat West-Vlaams was, van Viaene de grondigheid van zijn historische werkmethode.

Hij is de auteur van twee indringende model-dorpsgeschiedenissen,

[p. 293]

Pittem in 1951 en Egem in 1982, die



zijn naam voorgoed gevestigd hebben in de wereld van de West-Vlaamse historiografie. Hij schreef verder talrijke belangrijke historische bijdragen, o.m. over de voorouders van pater Ferd. Verbiest. De laatste jaren vooral was Valère Arickx werkzaam als genealoog en bracht hij, ook in Biekorf, genealogieën, of beter stukken flink uitgewerkte familiegeschiedenis naar voor. De geschiedenis van zijn eigen familie, waarvan hij de drukproeven op zijn ziekbed moest verbeteren, zal postuum verschijnen.

Maar buiten dit alles was hij in de omgang een beminnelijk man, die ernstig en onverdroten studeerde, alles diepgaand onderzocht en bedachtzaam neerschreef. Door het gezag dat hij gaandeweg verworven had, was hij de nestor, de scheidsrechter en de promotor van vele zaken geworden. Een figuur die banden smeedde en steeds met respect onthaald en beluisterd werd.

Twee uitvoerige biografieën met zijn bibliografie werden aan hem gewijd. Eerst een speciaal nummer van VWS-Cahiers (1994, nr. 168 van de reeks) en begin dit jaar gaf de V.V.F. afdeling Roeselare een ‘Vriendenboek Valère Arickx’ uit met 28 bijdragen (312 blz.) waarvan hij de plechtige overhandiging nog mocht beleven.

Zijn uitvaart in de Sint-Elisabethkerk te Kortrijk, waar ons medelid van het Berek, E.H.R. Witdouck, een opgemerkte en ontroerende homilie uitsprak, zal bij velen in het geheugen blijven.

Valère Arickx was een diepgelovig man. Dat de Heer van alle goed hem loon naar werken verlene en deze rusteloze werkbie nu de eeuwige rust moge gunnen.

L.V.A.