Biekorf. Jaargang 92

[p. 111]

Vraagwinkel

Sokken van carsay

In 1644 moest een jongeling bij zijn intrede in het klooster der dominikanen te Ieper meebrengen ‘2 paer socken van carsay’ (Fragmenta, I, 207). Wat waren dat voor sokken?

L.R.

Kroniek van kapelaan De Sodt

Kapelaan De Sodt van Woesten heeft in zijn tijd opgetekend wat er gebeurde bij de intrede der Fransen einde 1700. Het handschriftje, dat amper 14 blz. tekst omvat, heeft als titel ‘Kort verhaal van het geen voorgevallen is door de invallen der Fransche Troupen in West-Vlaenderen ten tyde der Revolutie’.

Dit kort, maar blijkbaar merkwaardig opstel werd o.m. aangewend door E. De Vos in Biekorf 1901, blz. 96, en waarschijnlijk ook nog in andere publikaties (Allaeys?). Intussen is een oorlog over Woesten gegaan die er alles plat legde. Wie weet waar De Sodts opstel (klein in folio) nu mag bevaren zijn? Werd de tekst ooit integraal uitgegeven?

A.B.

Familieboek uit Waarmaarde

E.H. Leo Claeys, toen leraar in het college te Avelgem, gaf in Biekorf 1903, blz. 237-238, enkele uittreksels ten beste ‘Uit een Familieboek’. Het betrof hier een soort familiekroniek, daterend uit het begin der jaren 1800, waarin ook gebeurtenissen genoteerd stonden die van belang zijn voor de historie van het land aan de Schelde. In 1903 was deze kroniek in het bezit der familie Vanleynseele te Waarmaarde.

Waar is dit familieboek nu?

L.V.A.

Wan en wannelapper

Een wan is (of was?) een platte schotelvormige mand van gevlochten stro of tenen, waarmee het pas gedorsen graan, door opwerpen en opvangen van de wind, van kaf werd gezuiverd. Een wanmolen deed dit op een mechanische wijze.

De Bo kent van voor wan, maar vermeldt wan niet in die betekenis.

Van iemand die er nogal hard en ruw doorgaat zegt men wel eens: hij is een wannelapper.

Bestonden er vroeger soms lappers, d.i. herstellers, van wannen? Dan kan dat maar een mager bijberoep geweest zijn, zoals ketelboeters, naaiers van aarden kruiken en teilen, e.a.m. Wie weet bescheid?

L.R.

[p. 112]

Minderbroeder kunstschilder

De minderbroederskerk te Diksmuide verwierf in 1780 een schilderij voorstellend de heilige Antonius van Padua, geschilderd door een kloosterling, nl. pater Venantius de Blaere (Ph. Naessen, De minderbroeders-recollecten te Dixmuide, 1892, blz. 115). Meer gegevens over deze minderbroeder-schilder publiceerde dezelfde auteur in zijn werk Franciscaansch Vlaanderen (1896, blz. 39), waar wij vernemen dat pater Venantius de Blaere geboren werd te Zwevezele in 1740, te Ieper bij de minderbroeders binnenging in 1764, onder andere ook te Diksmuide verbleef en stierf te Brugge in 1811. Naessen schrijft dat hij ‘ervaren in de schilderkunst’ was.

Zijn er nog werken van deze kunstschilder bekend?

A.B.

Plaatsnaam Moscou

De Flou geeft enkele namen op in Westelijk Vlaanderen van gehuchten die Moscou heten. (Top. Wdbk., dl. X, 1122-1123). Het zijn allemaal toponiemen van zeer recente datum: te Bovekerke (1846), Jabbeke (1902), Koolskamp (1900), Kortemark (1900), Menen buiten (1907), Tardinghem (Fr.-VI.) (1882), Wevelgem (1846), Ieper (Moscoustraat) (1902).

Waar komt die naam vandaan?

L.R.

Zilveren bekers aan zevende zoon

De stad Duinkerke schonk telkens er in een gezin een zevende zoon werd geboren een zilveren ‘tasse’ of beker. Tussen 1684 en 1789 waren dit vele tientallen gevallen. Het betreft hier waarschijnlijk niet zevende opeenvolgende zonen, maar wel het feit dat er in een gezin zeven zonen waren geboren. In 1763 werd aan een sieur Froye, blijkbaar een vooraanstaand personage, zelfs een zilveren koffiekan cadeau gedaan (Revue de la Société dunkerquoise d'histoire et d'archéologie, nov. 1991, blz. 40-41).

Schonken onze stedelijke of kasselrijbesturen ook iets aan een zevende zoon en wat gaven ze?

L.R.

Veurns handschrift uit de Patriottentijd

De Veurnse burgemeester Frans-Albert Vermeesch heeft een tijdskroniek bijgehouden onder de titel ‘Journées mémorables de 1789-90’.

Meermalen werd dit manuscript geciteerd, o.a. in Biekorf 1937, blz. 103.

Vermeesch was niet de eerste de beste in zijn stad. Hij was o.a. landhouder in 1788-90 en in 1792-1796. Hij was heer van Jacob-Vischbrugge (F. De Potter, E. Ronse en P. Borre, Gesch. der stad en kastelnij van Veurne, dl. I, blz. 99). Jacob Visbrugge was een leengoed te Veurne-Bewesterpoort (De Flou, VI, 933-936).

Waar is dat handschrift nu?

L.R.