Biekorf. Jaargang 55

Jaspar, Melchior en Balthazar de Coninck
Drieling gedoopt te Desselgem 1784

Naast de twee drielingen die in Oost-Vlaanderen als ‘Drie Koningen’ gedoopt werden (Biek. 1953, 279-80) kan West-Vlaanderen met een derde geval voor de dag komen. De eer komt toe aan de Leiestreek. In het parochiaal register van Desselgem (nr. 3; Staatsarchief Brugge) heeft de onderpastoor F.M.L. Paret op 27 Maart 1784 de volgende drieling ingeschreven.

De ouders, gehuisvest te Desselgem, waren: Judocus De Coninck uit St. Baafs-Vijve en Maria Isabella Matton uit Desselgem. Hun drie zoontjes kregen elk een dubbele doopnaam:

[p. 107]

de naam van de peter gevolgd door de naam van een der Drie Koningen. De namen waren:

1. Guilielmus Jaspar. - Peter: Gillis van Nieuwkercke; meter: Marie Joanna Matton.

2. Gabriel Melchior. - Peter: Gabriel Matton; meter Marie Joanna Theresia Vervacke.

3. Joannes Balthazar. - Peter: Joannes Baptiste De Coninck; meter: Marie Catharina Dooghe.

De naam ‘Guilielmus’ van het eerste zoontje werd door de onderpastoor blijkbaar beschouwd als de ‘complete’ Latijnse vorm van ‘Gillis’.

De aanleiding tot de naamgeving was hier niet de Driekoningendag als geboortedag, zoals voor de twee Oostvlaamse drielingen het geval was, doch de familienaam De Coninck. En in de omgang zal niet de ‘petersnaam’ doch wel de ‘koningsnaam’ hebben geteld.

De gebeurtenis heeft weerklank gehad in de streek en niemand minder dan de bekende dichter P.J. de Borchgrave van Wakken zond daarover de volgende brief aan de redactie van de Vlaemschen Indicateur (xi, 1784; Byvoegsel n^o 18) van Gent.

Brief van P.J. de Borchgrave

Mynheer,

Den 27 Maerte is op de Prochie van Desselgem, Heerlykhede van St. Pieters te Gend, gelegen ontrent 2 ueren van Kortryk, gelukkig verlost de Huysvrouwe van Sr. Judocus de Koning van dry jonge Koningen, welke, in de Kerke onder het geluyd der Klokken en ander Vreugde-teekenen dier Prochiaenen, gedoopt zyn, en den Naem ontfangen hebben als die der wyze en gekroonde Oosterlingen: Jaspar, Melchior en Balthazar...

De twee Zusters der genoemde Huysvrouw zijn over eenigen tyd gelegen elk van twee kinderen.

Ik geloove dat de Vruchtbaerheyd der Natuer van dit jaer, die van het voorleden jaer nog verre zal te boven gaen, of ten minsten evenaeren, want zoo ik alle de Tweelingen, die 'er dagelyks twee ueren omstreeks ons Dorp verwekt worden, moest oprekenen, ik zoude uwen Indicateur met een aenzienlyk tal konnen vervollen...

P.J. de Borchgrave

Wacken, den 25 April 1784.

Een nota van de Vlaemschen Indicateur voegt erbij dat de kinderen bovendien ‘de naemen der drie Aerdsvaderen

[p. 108]

Abraham, Isaac en Jacob’ zouden ontvangen hebben. Het doopregister zwijgt daarover.

De opmerking van de schrijver betreffende de talrijke geboorten in zijn streek verdient wel de aandacht. Men weet dat de periode 1780-1815 een hoogtepunt geweest is van de natuurlijke aangroei der bevolking in de Vlaamse gewesten. Nooit meer werd sindsdien het geboortecijfer van deze 25 jaren bereikt. Uit de brief van de 33-jarige dichter van Wakken blijkt dat tijdgenoten zelf getroffen waren door de buitengewone kinderweelde van deze ‘Oostenrijkse’ jaren.

A.V.