Biekorf. Jaargang 51

Een Pittemse uitwijkeling naar Oost-Indie
1737

IN het aloude ‘Schepenhuis’ op de plaatse te Pittem, woonde van 1704 tot 1732, de brouwer en meester-metser Michiel Naert.

Eén van zijn vijf zonen, Joannes-Franciscus, ging zijn geluk beproeven naar de Oost, waarheen hij in 1737 als metselaar uitweek. Bij de afreis naar het verre onbekende land, stuurde onze jonge uitwijkeling vanuit Middelburg een laatste vaarwel naar zijn ouders te Pittem. Tussen alle zakelijke akten en passeringen in, werd dat briefje door de Pittemse griffier - die wellicht in een goeie bui was - ‘geregistreert voor een memorie’.⁽¹⁾ Wat er van die Pittemse jongen in de Oost geworden is, konden wij niet ontdekken. Eénmaal wordt hij nog in 1749 vermeld, als zijnde ‘...alsnoch uytlants...’⁽²⁾

Hieronder laten wij het mooie afscheidsbriefje van die Pittemse metselaar volgen.

V. Arickx

(1) Rijksarchief Brugge, Fonds Colens, Pittem, nr. 16, Wettelijke passeringen der heerlijkheid Pittem, 1735-1751, f^o 50 v.-51.

(2) Ibid., f^o 340.

Middelburgh, den 22en Decembre 1737.

Beminden vader ende moeder,

Ick ben Ul. met de geheele familie wenschende eenen salighen hooghtydt van Kerstdagh en noch meer naervolghende,

[p. 142]

ende ick laet weten door desen brief als dat ick naer Oostien gaen vaeren met het schip ‘Meyenbergh’ voor metselaer, ende moeder wilt soo goet zyn van alle Saterdagh een keerse te doen branden voor Onse Lieve Vrouwe om datse my soude bystaen als ick in noodt ben, waerop ick my sal betrouwen ende ick recommandere my noch andermael in U goede gebeden al te saemen. Ende broeders ende susters ick ben Ul. al te saemen wenschende een goet saligh lanck leven, want het is te weten als wy malkanderen noch sien voor in den laetsten dagh des oordeels, ende daerom laet ons altydt trachten wel te doen voor Godt ende de weereldt, ende ick recommandere my in de gebeden vanden heer pastoor ende onderpastoor, waerop ick my sal betrauwen.

Ul. dienaer al te saemen,

Joannes-Franciscus Naert.

1737.