diensten bywonen: zoo verre dat, als het gebeurde dat men de hh. Sacramenten droeg naer eenen zieken, zy gingen binnen en slooten hunne deuren. De gebeurs, siende zulk eene dwaelinge, en om den spot met hun te houden, gingen dikwijls hun vermaenen, clopten op deure of venster, roepende Pieter, Jan, Ons Heere gaet passeren. Niemant kroop uyt, en bleeven binnen De saeken waeren zoo verre gekomen dat die sottigheyd aen een jeder verveelde, self aen het gouvernement, en naer dat sy nu alreede eenige van hunne secte begraeven hadden, de gensdarmen van daer ontrent hebben zomtyds de ceremonie gekrenckt ende gehindert, spryngende in den hoop van den schoonen lykdienst, en slaende slings ende rechts met hunne sabels om se te verstroeyen.
't Gebeurde datter eene dibbe die aen 't hoofd van die bende was (want 't waeren meest al sulke slooren die sig daer mede bemoeyden) moeste begraeven worden, tot welke begraevinge men tot Paesschendale zag aenkomen alle de Stevenisten van gheel 't omliggende om hunne medesloore te helpen begraeven. De gensdarmen daer op vermaent zynde, zyn op den waegen gesprongen die het lyk brogte, hebben de maegden die er op zaeten, geslaegen en verstroeyt, en hebben selve de dibbe begraeven in eenen hoek van 't kerckhof, zyn naer het sterfhuys geloopen alwaer de maeltyd bereyd was, hebben aldaer veel gerugt gemaekt, dat elk in een gat kroop. Den koster van Gits, die gekomen was om den dienst van die secte te doen, was uyt vervaertheyd onder de taefel gekropen, men greep hem by een been, men sleepte hem naer 't kerckhof, en men gaf hem lustig op zyne billen met den platten sabel; men can oordeelen hoe hy dan singen conde.
Men brogt eenen man te begraeven: wederom alle de Stevenisten op de been, de gensdarmen ook nog eens in fonctie, naer geslegen en gestooten te hebben, zy naemen de kiste, dedense open om te zien, zeyden zy, watter in was, naemen den dooden daer uyt, smeeten