Biekorf. Jaargang 42

Rhetorika van Rousselare.
1876-77.

Negen-en-twintig wakkere knapen,

lustig geslacht van d'oude Lamairen,⁽¹⁾

g'hangt voor mij daar, schoon omraamd met

al de liefde

van mijn herte!

G'hangt voor mij daar, en mijn oogen

staan zoo dikwijls

op 't verbroederen van uw wezens,

op den tijd,

dat de lente in uw gezichten,

en de zomer in uw bloed zat!

Op dien tijd dat g'als student,

't leven nog van

verre aanschouwdet;

(1) De familie Lamaire: zoo heette die klasse van in Poësis. (Studenten-oorsprong).

[p. 130]

 

regenboge, waar de verwen,

 

later bij 't ontgoocheld worden,

 

een-voor-een verzwonden!...

 

Toch, mijn knapen,

 

wildet gij de wereld in, om

 

in die wereld,

 

koen en sterk, vol godsgevoel, voor

 

God te werken! -

 

Wakkere knapen,

 

'k zie u nog met drij Eerweerden,⁽¹⁾

 

waar hun woord ons ziele leestte op

 

't ware en 't schoone!...

 

Ach! hoevelen schieten er over

 

van die schare?

 

twee - twee - waarom die twee? op

 

die waarom geen antwoord!...

 

twee... nen herder in de polders,⁽²⁾

 

en ne man hier, die halfkrank, zijn

 

halve krankheid

 

wijdt nog aan de dooden. - Hoe

 

verder ach! de reize rekt, hoe

 

nader ook, hoe nader 't einde!

 

'toudzijn wordt onsdoodelijk ziekzijn!...

 

Weerde vriend daar, uit de polders,

 

wie van ons, van ons getween nu,

 

blijft de laatsten?...

 

gaan we moeten strooitje trekken?

 

neen, neen, ons Engelbewaarders

 

deden 't voor ons al! -

Kortrijk.

A. Mervillie.

(1) Eerw. H.H. Hugo Verkiest - Julius Delorge en Victor Lansen (bewaker). -

(2) E.H. Victor of Segher Devaere - (Oudenburg).